Εξέγερση στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας το 1263
Η Εξέγερση στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας το 1263 αποτέλεσε κυρίως τοπικής κλίμακας γεγονός εντός των εδαφών του Πριγκιπάτου της Αχαΐας στην Πελοπόννησο, το οποίο χαρακτηρίστηκε από την εξέγερση της άρχουσας τάξεως της περιοχής των Σκορτών, της σημερινής Αρκαδίας, καθώς και της Μάνης[1].
Ως αίτιο της εξεγέρσεως αναφέρονται η κατακτητική τακτική των Φράγκων, η οποία και είχε ως άμεση συνέπεια την αντίδραση των, προηγουμένως Βυζαντινών, τοπικών αρχόντων, στο πλαίσιο προσπάθειας διατήρησης της εκ μέρους τους περιουσίας και δικαιωμάτων[1]. Η εξέγερση υπήρξε βραχύβια, ενώ, έπειτα από την ήττα τους από κοινού με τους Βυζαντινούς συμμάχους τους κατά τη διάρκεια της Μάχης του Μακρυπλαγίου το 1264, οι εξεγερμένοι άρχοντες δήλωσαν μεταμέλεια και κατέστησαν εκ νέου υποτελείς των Φράγκων[1].
Ολίγον καιρό αργότερα, εξεγέρθηκαν εκ νέου και προχώρησα σε πολιορκία του Κάστρου του Αράκλοβου, καθώς και του Κάστρου της Καρύταινας, δίχως, ωστόσο επιτυχία και διάρκεια, καθώς οι εξεγερθέντες κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οθωμανικά μισθοφορικά στρατεύματα τα οποία και πυρπόλησαν τα χωριά τους, με αποτέλεσμα ο τοπικός πληθυσμός να υποχρεωθεί να αναζητήσει καταφύγιο στα ορεινά[1].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Παπακοσμά 2010, σελ. 197.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Παπακοσμά, Κωνσταντίνα (2010). Η αγροτική ζωή στην Πελοπόννησο κατά την ύστερη βυζαντινή εποχή (κοινωνικο-οικονομικά στοιχεία για τους 13ο-15ο αι.). Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. doi:10.12681/eadd/18648.
