Εντ ντε Πεν
| Εντ ντε Πεν | |
|---|---|
_(14579834018).jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Eude de Pins (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 13ος αιώνας Γαλλία |
| Θάνατος | 1296 Λεμεσός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολεμιστής μοναχός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μεγάλος Μάγιστρος του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Εντ ντε Πεν ή Εύδης ντε Πινς (1212 - 24 Μαρτίου 1296) ήταν ο 23ος Μέγας Μάγιστρος των Ιωαννιτών Ιπποτών των Ιεροσολύμων (1294 - 1296), διαδέχθηκε τον Ζαν ντε Βιλιέ.[1][2] Το Τάγμα μετακινήθηκε στην εποχή του στην πρωτεύουσα της Κύπρου Λεμεσό, τον διαδέχθηκε ο Γκιγιώμ ντε Βιλαρέ.[3] Ο Εντ ντε Πεν διορίστηκε Υφασματέμπορος του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ (7 Οκτωβρίου 1273), κατόπιν διορίστηκε Αρχιστράτηγος του Τάγματος (28 Δεκεμβρίου 1287). Στα τέλη του 1293 και πριν τις 30 Σεπτεμβρίου 1294 εξελέγη Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος των Ιωαννιτών, με την ιδιότητα αυτή προήδρευσε στην πρώτη Σύνοδο του Τάγματος στην Λεμεσό.[4] Στις αρχές του 1295 ξέσπασε κρίση στους κόλπους του Τάγματος στην σύγκρουση ανάμεσα στον Βονιφάτσιο ντε Καλαμαντράνα, Μέγα Διοικητή των Υπερποντίων και στον Γκιγιώμ ντε Βιλαρέ Προκαθήμενο του Σαιν Ζιλ. Ο Πάπας Βονιφάτιος Η΄ κλήθηκε να λύσει τις διαφορές στους κόλπους του Τάγματος (12 Αυγούστου 1295). Οι Ιππότες ήθελαν την δημιουργία επταετούς Συμβουλίου με έναν εκπρόσωπο από κάθε γλώσσα που μιλούσαν οι Ιππότες, με στόχο την συγκυβέρνηση με τον Μέγα Μάγιστρο. Ο πάπας αρνήθηκε την πρόταση, έστειλε επιστολή στον Εντ ντε Πεν (12 Αυγούστου 1295) με την οποία του υπενθύμισε "τα προηγούμενα λάθη του και του ζήτησε να υπερασπιστεί τις διατάξεις του Τάγματος".[5] Δεν είναι γνωστό αν ο πάπας επιτέθηκε στον Εντ ντε Πεν με πρόσχημα την κακή διοίκηση ή την ασέβεια του, σε κάθε περίπτωση αδιαφόρησε και ο πάπας τον κάλεσε σε απολογία. Ο Εντ ντε Πεν ήταν έτοιμος να ταξιδεύσει στην Ρώμη αλλά πέθανε ενώ βρισκόταν ακόμα στην Λεμεσό, τον διαδέχθηκε ο Γκιγιώμ ντε Βιλαρέ.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Delaville Le Roulx, Joseph (1904). Les Hospitaliers en Terre Sainte et à Chypre (1100-1310). E. Leroux, Paris.
- Demurger, Alain (2013). Les Hospitaliers, De Jérusalem à Rhodes 1050-1317. Tallandier, Paris.
- Flavigny, Bertrand Galimard (2006). Histoire de l'ordre de Malte. Perrin, Paris.
- Harot, Eugène (1911). Essai d'armorial des grands maîtres de l'Ordre de Saint-Jean de Jérusalem. Collegio araldico.
- Hitti, Philip Khuri (1937). History of the Arabs. Macmillan, New York.
- Josserand, Philippe (2009). Prier et combattre, Dictionnaire européen des ordres militaires au Moyen Âge. Fayard, Paris.
- Lock, Peter (2006). The Routledge Companion to the Crusades. Routledge.
- Luke, Harry (1969). The Kingdom of Cyprus, 1291–1369 (PDF). A History of the Crusades (Setton), Volume III.
- Murray, Alan V. (2006). The Crusades—An Encyclopedia. ABC-CLIO.
- Nicholson, Helen J. (2001). The Knights Hospitaller. Boydell & Brewer.
- Runciman, Steven (1954). A History of the Crusades, Volume Three: The Kingdom of Acre and the Later Crusades. Cambridge University Press.
- Setton, Kenneth M. (1969). A History of the Crusades. University of Wisconsin Press.
- Vann, Theresa M. (2006). Order of the Hospital. The Crusades––An Encyclopedia, pp. 598–605.
- Zaida, Mustafa (1969). The Mamluk Sultans, 1291–1517 (PDF). A History of the Crusades (Setton), Volume III.
|
