Εμμανουήλ Χ. Τζούχλος
| Εμμανουήλ Χ. Τζούχλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Εμμανουήλ Χ. Τζούχλος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1798 Πραστός ή Λεωνίδι |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων |
Ο Εμμανουήλ Χ. Τζούχλος ή αλλοιώς Μανώλης Τσούχλος ήταν μια πολυδιάστατη προσωπικότητα της Τσακωνιάς, που παρέμεινε στο προσκήνιο από τα χρόνια του ’21 μέχρι την έξωση του Όθωνα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στον Πραστό ή το Λενίδι της Τσακωνιάς περί το 1798. Πατέρας του ήταν ο Χατζη-Γεώργης Τζούχλος και μητέρα του η Ξακουστή.
Για πρώτη φορά εμφανίζεται δημόσια κατά την έναρξη της Επανάστασης στο Λεωνίδιο (16 Μαρτίου 1821), απ’ όπου μαζί με 250 περίπου συμπατριώτες του συμμετέχει στο σώμα του καπετάν Γεωργάκη Μανωλάκη και αναχωρεί για την πολιορκία της Μονεμβασιάς. Μετά την άλωση του Κάστρου της, μεταβαίνει στα περίχωρα της Τριπολιτσάς όπου με το ενωμένο σώμα των Τσακώνων συμμετέχει στην πολιορκία και παρευρίσκεται στην άλωσή της στις 23 Σεπτεμβρίου 1821.
Το επόμενο έτος, κατά τα «Δραμαλικά», συμμετέχει στις αψιμαχίες στον κάμπο και το Παλιόκαστρο του Άργους και κατά τη μάχη των Δερβενακίων πολεμά στην θέση της Κλένιας μαζί με τους άλλους Τσάκωνες. Δεν φέρεται ότι έλαβε μέρος σε άλλες μάχες, όμως μετά το τέλος του Αγώνα έγραψε [ή υπαγόρευσε] την γνωστή «Ιστορική Έκθεση»[1] που περιγράφει συνοπτικά τα παραπάνω γεγονότα.
Με εγγύησή του τιμήθηκαν με "Αριστείο του Αγώνος" αρκετοί Τσάκωνες και Κυνουριείς παλαιοί Αγωνιστές.
Σαν ιδιώτης, υπήρξε έμπορος, κτηματίας, ενοικιαστής δημοσίων προσόδων και συνέταιρος σε διάφορα εταιρικά σχήματα των πρωτοπόρων της βιομηχανίας, όπως εκείνο του πρώτου μεταξουργείου, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Συνεταίροι του ήταν ο Κων. Γ Δουρούτης, ο Σπυρ. Βάλβης και ο Μιχ. Ιατρός (αργότερα βουλευτής Ναυπλίας κλπ).
Μετά την 3η Σεπτεμβρίου 1843, εξελέγη για πρώτη φορά Πληρεξούσιος Πραστού/Λεωνιδίου, και κατόπιν εξελέγετο κατ’ επανάληψιν Βουλευτής Κυνουρίας[2] μέχρι την έξωση του Όθωνα το 1862. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του παλαιού Βουλευτή Λακεδαίμονος Δημ. Δημητρακάκη[3], προσέκειτο στην πολιτική ομάδα του Κωλέττη (Γαλλικό κόμμα) μέχρι το 1847 που απεβίωσε ο Κωλέττης.
Εν τω μεταξύ, το 1854, κατά τη διάρκεια της κατοχής του Πειραιά από τους Αγγλογάλλους, διετέλεσε "Διευθυντής Διοικητικής Αστυνομίας Αθηνών & Πειραιώς" για ένα εξάμηνο, απαλλαχθείς από τα καθήκοντά του λόγω ασθενείας[4]. Ασθένησε πιθανότατα από την επιδημία χολέρας που το καλοκαίρι του 1854 «εξαφάνισε» το 1/3 του πληθυσμού της Αθήνας[4].
Τιμήθηκε με Αργυρό Αριστείο Αγώνος και με Αργυρό επίσης Σταυρό των Ιπποτών του Σωτήρος. Παρέμεινε πάντα πολιτικό πρόσωπο και δεν υπήρξε ποτέ αξιωματικός του στρατού ή της χωροφυλακής. Υπήρξε μέλος της "Εν Αθήναις Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας" (1840).
Μετά την ανάρρηση του Γεωργίου Α΄ δεν επανεξελέγη Βουλευτής και τα ίχνη του χάθηκαν από τη δημόσια ζωή. Εκτιμάται ότι απεβίωσε μέχρι τις αρχές του 1871.
Ήταν παντρεμένος με την Μαρούλα Οικονόμου, και είχαν τουλάχιστον ένα γιο, τον Κωνσταντίνο. Αδελφός του ήταν ο Μιχαήλ Τσούχλος, αγωνιστής του '21 κι αυτός, που τιμήθηκε με Αριστείο και «απέθανε εις βαθύ γήρας» κατά την δεκαετία του 1890[5].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Η «Ιστορική Έκθεση» δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο του 1886 στο έγκυρο φιλολογικό περιοδικό «Εβδομάς», σε δύο συνέχειες. Αναδημοσιεύθηκε το 1956 στον Α΄ τόμο των "Χρονικών των Τσακώνων".
- ↑ Δεν εξελέγη μόνον κατά την εκλογή του 1850.
- ↑ «βλέπε : Parathrhths.gr, Ιστότοπος των οικισμών του βόρειου Ταϋγέτου και της Λακεδαίμονος». www.parathrhths.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 Βλ. σχετ. ΦΕΚ 14, 50, 52, 54 /1854
- ↑ βλέπε :«Η Κυνουρία κατά την Ελληνικήν Επανάστασιν» -Συλλογή εξ όσων εγράφησαν περί αυτής, που εκδόθηκε από τα τυπογραφεία «Ακροπόλεως» το 1930.