Εκατερίνα Αντρονέσκου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εκατερίνα Αντρονέσκου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση7  Απριλίου 1948
Malovăț
Χώρα πολιτογράφησηςΡουμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡουμανικά
ΣπουδέςΠολυτεχνικό Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
μηχανικός
χημικός[1]
ερευνητής
ΕργοδότηςΠολυτεχνικό Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Ρουμανίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαυπουργός Παιδείας της Ρουμανίας (2000–2003)
υπουργός Παιδείας της Ρουμανίας (2008–2009)
υπουργός Παιδείας της Ρουμανίας (Ιουλίου 2012 – Δεκέμβριος 2012)
Πρύτανης (2004–2012, Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου)
υπουργός Παιδείας της Ρουμανίας (2018–2019)
μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας (1996–2000, εκλογική περιφέρεια αρ. 42 Βουκουρέστι)
μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας (2000–2004, εκλογική περιφέρεια αρ. 42 Βουκουρέστι)
μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας (2004–2008, εκλογική περιφέρεια αρ. 42 Βουκουρέστι)
μέλος της Γερουσίας της Ρουμανίας (2008–2012, εκλογική περιφέρεια αρ. 42 Βουκουρέστι)
μέλος της Γερουσίας της Ρουμανίας (2012–2016, εκλογική περιφέρεια αρ. 42 Βουκουρέστι)
μέλος της Γερουσίας της Ρουμανίας (2016–2020, εκλογική περιφέρεια αρ. 42 Βουκουρέστι)
ΒραβεύσειςKnight of the Order of the Star of Romania
honorary doctor of the Valahia University of Târgoviște (23  Απριλίου 2010)[2]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Εκατερίνα Αντρονέσκου (Ecaterina Andronescu) (γενν.ς 7 Απριλίου 1948) είναι Ρουμάνα μηχανικός, καθηγήτρια και πολιτικός. Είναι Μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PSD) και συμμετείχε στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας από το 1996 έως το 2008, εκπροσωπώντας το Βουκουρέστι. Ήταν γερουσιαστής από το 2008 έως το 2020, για την ίδια πόλη. Στο υπουργικό συμβούλιο του Αντριάν Ναστάσε, ήταν υπουργός Παιδείας από το 2000 έως τον Ιούνιο του 2003. Κατείχε την ίδια θέση στο υπουργικό συμβούλιο του Εμίλ Μποκ από το 2008 έως το 2009, στο υπουργικό συμβούλιο του Βίκτορ Πόντα το 2012 και τέλος στο υπουργικό συμβούλιο της Βιορίκα Νταντσίλα για λιγότερο από 9 μήνες μεταξύ Νοεμβρίου 2018 και Αυγούστου 2019. Είναι παντρεμένη και έχει ένα παιδί.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρασκήνιο και πρώτη υπουργική θέση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Μόλοβατς της κομητείας Μεχεντίντσι και έγινε μηχανικός το 1972 μετά την αποφοίτησή της από το τμήμα Επιστήμης και Μηχανικής Οξειδωτικών Υλικών της Σχολής Βιομηχανικής Χημείας του Πολυτεχνείου του Βουκουρεστίου. Το 1982 απέκτησε διδακτορικό στον ίδιο τομέα και συνέχισε περαιτέρω σπουδές στη Δυτική Ευρώπη τη δεκαετία του 1990. Από το 1972 έως το 1983, ήταν βοηθός λέκτορας στο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια λέκτορας από το 1983 έως το 1990. Από το 1990 έως το 1994 ήταν αναγνώστρια εκεί και είναι καθηγήτρια στο ίδιο πανεπιστήμιο από το 1994. Από το 1989 έως το 1992, ήταν βοηθός κοσμήτορας της Σχολής Βιομηχανικής Χημείας και κοσμήτορας από το 1992 έως το 2004. Έγινε πρύτανης του πανεπιστημίου το 2004, υπηρετώντας μέχρι το 2012.[3] Έχει δημοσιεύσει πάνω από 155 επιστημονικές εργασίες σε εξειδικευμένα περιοδικά στη Ρουμανία και στο εξωτερικό. Είχε πάνω από 60 συμβάσεις επιστημονικής έρευνας, τόσο στη Ρουμανία όσο και στο εξωτερικό. Δημοσίευσε τρία βιβλία και έχει λάβει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.[4]

Το 1996, η Αντρονέσκου εντάχθηκε στο Κόμμα της Σοσιαλδημοκρατίας στη Ρουμανία (PDSR, PSD από το 2001). Ήταν υφυπουργός στο Υπουργείο Παιδείας από το προηγούμενο έτος και στις εκλογές του φθινοπώρου του 1996 (τις οποίες έχασε το PDSR), κέρδισε μια έδρα στο Επιμελητήριο και αποχώρησε από το υπουργείο. Μέχρι το 2000, ήταν γραμματέας της επιτροπής της για την εκπαίδευση, την επιστήμη και τη νεολαία, συνεχίζοντας ως μέλος μέχρι το 2008.[5][6] Επανεξελέγη το 2000, διορίστηκε στο επερχόμενο υπουργικό συμβούλιο του Αντριάν Ναστάσε, υπηρετώντας μέχρι το 2003,[4] όταν την αντικατέστησε ο Αλεξάντρου Ατανασίου.[7]

Ως υπουργός, έλαβε μια σειρά από αμφιλεγόμενες αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης της επανεισαγωγής μιας απαιτούμενης εξέτασης για την εισαγωγή στις πανεπιστημιακές σχολές, της αλλαγής του τρόπου εισαγωγής στα λύκεια και της αλλαγής στη μέθοδο διόρθωσης του βαθμού του απολυτηρίου λυκείου.[8] Οι επικριτές κατηγόρησαν ότι αυτά τα «πειράματα» είχαν εισαγάγει «αναχρονισμό και χάος» στο ρουμανικό εκπαιδευτικό σύστημα, ενοχλώντας τόσο μαθητές όσο και δασκάλους, και η φημισμένη αδυναμία της Αντρονέσκου να δικαιολογήσει και να στηρίξει τις αποφάσεις της της χάρισε το παρατσούκλι Abramburica (ένας επινοημένος όρος που αναμειγνύει τους όρους abracadabra και brambura, "άσκοπο").[7]

Αντιπολίτευση και επιστροφή στην κυβέρνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξελέγη ξανά στην Βουλή το 2004[6] και στη Γερουσία το 2008. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας εκστρατείας, κατηγόρησε την κυβέρνηση του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος (PNL) για ανηθικότητα, διαφθορά και ανικανότητα όσον αφορά την εκπαίδευση, και ανέδειξε τις προσπάθειές της το 2001-2003 να εισάγει υπολογιστές στις τάξεις και να κατασκευάσει γυμναστήρια. Αυτά τα δύο προγράμματα επικρίθηκαν από μόνα τους στα τέλη του 2004, μετά την ψήφιση του PSD εκτός λειτουργίας, για τα ισχνά αποτελέσματα της προσπάθειας μηχανογράφησης και για το ότι αμφότερα αναλήφθηκαν μετά από συμβάσεις χωρίς προσφορά αξίας δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Επιπλέον, κατά το 2008, εισήγαγε νόμο για αύξηση των μισθών των εκπαιδευτικών κατά 50%. Το μέτρο αυτό κέρδισε ομόφωνη κοινοβουλευτική έγκριση.[8]

Μετά την εκλογή της στη Γερουσία, όπου υπηρέτησε στην επιτροπή πολιτισμού μέχρι το 2010, και έγινε αντιπρόεδρος της επιτροπής εκπαίδευσης το 2009,[9] διορίστηκε υπουργός Παιδείας για άλλη μια φορά. Κατά τη διάρκεια αυτής της θητείας του υπουργικού συμβουλίου, η Αντρονέσκου προκάλεσε ξανά διαμάχες. Τον Μάιο του 2009, οι συγγραφείς του εθνικού τεστ εισαγωγής στο γυμνάσιο έκαναν δύο λάθη κατά τη σύνταξη των ερωτήσεων, προκαλώντας την παραίτηση δύο υπαλλήλων του Υπουργείου Παιδείας και συνεισφέροντας στις ανησυχίες των ηγετών του PSD ότι η Αντρονέσκου έβλαπτε την εικόνα του κόμματός τους.[10] Αργότερα έδειξε προθυμία να καταργήσει το τεστ στην τρέχουσα μορφή του, επικαλούμενη τη μη δημοτικότητά του μεταξύ των δασκάλων. Τον Ιούλιο εκείνο, ανακοίνωσε ότι το υπουργείο της δεν θα εκδίδει πλέον διπλώματα για το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Spiru Haret (και μπορεί να επιδιώξει το οριστικό κλείσιμό του), υποστηρίζοντας ότι το ίδρυμα δεν είχε πάρει πιστοποίηση και εξουσιοδότηση για τα προγράμματα σπουδών του.[11] Αυτή η ενέργεια φέρεται να δυσαρέστησε τον πρόεδρο του PSD Μίρτσεα Τζεοάνα, επειδή δεν είχε εκ των προτέρων συνεννοηθεί μαζί του.[10] Το ίδιο το πανεπιστήμιο οδήγησε την κυβέρνηση στα δικαστήρια και κέρδισε το δικαίωμα να συνεχίσει τη λειτουργία του.[12]

Εργάστηκε για την προώθηση ενός νέου εκπαιδευτικού κώδικα στο Κοινοβούλιο, αλλά ο πρώην κυβερνητικός εταίρος του PSD, το Δημοκρατικό Φιλελεύθερο Κόμμα (PDL), είχε τις δικές του προτάσεις. Παρά την εκφρασμένη επιθυμία της, η συζήτηση μπλέχθηκε στην προεδρική εκστρατεία του φθινοπώρου, όπου τα κόμματα υποστηρίζουν τους αντιπάλους υποψηφίους. Τον Σεπτέμβριο, ο Πρωθυπουργός Μποκ απείλησε την Αντρονέσκου με απόλυση, εάν δεν ακύρωνε μια διάταξη, που έδινε στον Υπουργό Παιδείας (σε αντίθεση με τους σχολικούς επιθεωρητές) την εξουσία να αλλάζει διευθυντές σχολείων. Αντέτεινε ότι αυτό θα μείωνε την πολιτικοποίηση της διαδικασίας, ενώ ο Τζεοάνα σχολίασε ότι ο Μποκ μόνος του δεν μπορούσε να την απολύσει χωρίς να συμβουλευτεί το κόμμα του. Η κίνηση του Μποκ οδήγησε στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια εναντίον της στο PDL. Ο Ιοάν Ολτεάν και ο Ράντου Μπερτσεάνου υπέδειξαν ότι η ίδια η Αντρονέσκου προσπαθούσε να πολιτικοποιήσει την εκπαιδευτική διαδικασία.[13] Το PDL ισχυρίστηκε επίσης ότι οι προτάσεις της Αντρονέσκου είχαν στόχο να υπονομεύσουν το μεταρρυθμιστικό σχέδιο του ίδιου του Μποκ, το οποίο σχέδιο σύμφωνα με το κόμμα αντιμετώπιζε τα θεμελιώδη ζητήματα.[13] Μαζί με τους συναδέλφους της στο PSD, η Αντρονέσκου παραιτήθηκε από το υπουργικό συμβούλιο την 1η Οκτωβρίου 2009, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόλυση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Εσωτερικών Νταν Νίκα.[14] Ο ίδιος ο Μποκ ανέλαβε το υπουργείο της προσωρινά.[15]

Διαμάχη για λογοκλοπή και επακόλουθες εξελίξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούλιο του 2012, ο Αντρονέσκου έγινε υπουργός Παιδείας για τρίτη φορά, διορισμένη από τον πρωθυπουργό Πόντα. Όταν ο Πρόεδρος Τραϊάν Μπασέσκου υπέγραψε το διορισμό της, ζήτησε να επιβεβαιώσει ότι δεν είχε κάνει λογοκλοπή τη διδακτορική της διατριβή. Αυτό έγινε εν μέσω σκανδάλων λογοκλοπής που, μεταξύ άλλων επιπτώσεων, ανάγκασαν τον προκάτοχό της Ιοάν Μανγκ να παραιτηθεί. Η Αντρονέσκου, αν και θεώρησε το αίτημα «ταπεινό» για την επαγγελματική της καριέρα, δήλωσε ότι δεν είχε διαπράξει ποτέ λογοκλοπή.[16][17] Εκείνο τον Νοέμβριο, ο integru.org, ένας ρουμανικός ιστότοπος, που διευθύνεται από ανώνυμους ακαδημαϊκούς και επικεντρώνεται στην ανίχνευση λογοκλοπής, κατηγόρησε ότι για ένα άρθρο του 2003, η Αντρονέσκου και ο συν-συγγραφέας της είχαν αφαιρέσει σημαντικά αποσπάσματα χωρίς αναφορά από τρία άλλα έργα. Οι ισχυρισμοί δημοσιεύτηκαν από την Frankfurter Allgemeine Zeitung. Σε απάντηση, η υπουργός δήλωσε ότι οι ενέργειές της δεν ισοδυναμούσαν με λογοκλοπή.[18][19] Επίσης, την ίδια περίοδο, ένα άρθρο στο Nature κατηγορούσε ότι είχε υπογράψει ένα αίτημα χρηματοδότησης έρευνας ύψους 500.000 ευρώ, που αποτελούσε λογοκλοπή.[20] Αρνήθηκε ότι υπέγραψε ποτέ το έγγραφο.[21] Ένα τρίτο περιστατικό προέκυψε μετά από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε, με μικρές διαφορές, τέσσερις φορές μεταξύ 2006 και 2007. Το integru.org ισχυρίστηκε ότι η Αντρονέσκου, το όνομα της οποίας εμφανίστηκε στη λίστα των συγγραφέων τις τελευταίες τρεις φορές αλλά όχι την πρώτη, έκανε λογοκλοπή στην πρώτη ομάδα συγγραφέων.[22] Στις εκλογές του Δεκεμβρίου, διατήρησε τη θέση της στη Γερουσία με πανεθνικό υψηλό ποσοστό 68%, αλλά δεν διορίστηκε εκ νέου στο υπουργικό συμβούλιο του Πόντα όταν αυτό σχηματίστηκε αργότερα μέσα στον μήνα.[23] Στη Γερουσία, υπηρέτησε ως πρόεδρος της επιτροπής εκπαίδευσης από το 2012.[24] Στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2014 κέρδισε μια έδρα ως ευρωβουλευτής.[25] Ωστόσο, ο Πόντα, ως επικεφαλής του κόμματος, την έπεισε να μην αναλάβει καθήκοντα, λέγοντας ότι ήταν πολύ σημαντική στο εσωτερικό, για να της επιτραπεί μια δουλειά στο εξωτερικό.[26] Επέστρεψε στη Γερουσία στις βουλευτικές εκλογές του 2016.

Εντός του κόμματός της, η Αντρονέσκου κατείχε πολλές θέσεις από το 1997: αντιπρόεδρος του τμήματος του κόμματος στο Βουκουρέστι, μέλος του κεντρικού εκτελεστικού γραφείου, μέλος του εθνικού συμβουλίου, αντιπρόεδρος, από το 2010[27] και προσωρινή πρόεδρος του τμήματος του κόμματος στο Βουκουρέστι, από το 2012.[28] Το 2002 ανακηρύχθηκε Ιππότης του Τάγματος του Άστρου της Ρουμανίας. Την επόμενη χρονιά έγινε αντεπιστέλλον μέλος της Τεχνικής Ακαδημίας Μπάια Μάρε. Είναι επίτιμη διδάκτορας σε πέντε ρουμανικά πανεπιστήμια.[4]

Τέταρτη θητεία Υπουργού Παιδείας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την παραίτηση του Βαλεντίν Πόπα μετά από μια διαμάχη σχετικά με τη διδασκαλία της ρουμανικής γλώσσας σε περιοχές με ουγγρική εθνοτική πλειοψηφία, η Αντρονέσκου προτάθηκε για τέταρτη φορά, για να καταλάβει το υπουργείο Παιδείας. Την απομάκρυνε από τα καθήκοντά της στις 2 Αυγούστου 2019 η πρωθυπουργός Βιορίκα Νταντσίλα μετά από μια αμφιλεγόμενη δήλωση ότι «τα νεαρά κορίτσια πρέπει να ξέρουν καλύτερα πράγματα από το να μπαίνουν σε αυτοκίνητα με αγνώστους» σχετικά με την απαγωγή της Αλεξάντρα Ματσεσάνου και της Λουίζα Μελέντσου.[29]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  2. ↑ www.valahia.ro/images/documente/Doctor%20Honoris%20Causa.pdf.
  3. ↑ (ρουμανικά) Cristina Olivia Moldovan, "Mihnea Costoiu, omul de încredere al Ecaterinei Andronescu, noul rector al Politehnicii" ("Mihnea Costoiu, Confidant of Ecaterina Andronescu, New Politehnica Rector"), Evenimentul Zilei, 23 March 2012; accessed 2 December 2012
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 (in Romanian) Profile at the Romanian Government site Αρχειοθετήθηκε 2014-01-17 at Archive.is; accessed 19 September 2009
  5. ↑ (ρουμανικά) 2000-2004 Profile at the Romanian Chamber of Deputies site Αρχειοθετήθηκε 2017-09-24 στο Wayback Machine.; accessed 19 September 2009
  6. ↑ 6,0 6,1 (ρουμανικά) 2004-2008 Profile at the Romanian Chamber of Deputies site Αρχειοθετήθηκε 2022-01-24 στο Wayback Machine.; accessed 19 September 2009
  7. ↑ 7,0 7,1 (ρουμανικά) Ciprian Ciucu, "Între Abramburica și Ecaterina Andronescu" ("Between Abramburica and Ecaterina Andronescu"), Observator Cultural, Nr. 459, January 2009; accessed 20 September 2009
  8. ↑ 8,0 8,1 (ρουμανικά) Alexandra-Livia Dordea, "Ecaterina Andronescu Revine la Educație" ("Ecaterina Andronescu Returns as Education Minister"), Evenimentul Zilei, 17 December 2008; accessed 20 September 2009
  9. ↑ (ρουμανικά) 2008-2012 Profile at the Romanian Chamber of Deputies site Αρχειοθετήθηκε 2018-09-18 στο Wayback Machine.; accessed 19 September 2009
  10. ↑ 10,0 10,1 (ρουμανικά) Roxana Preda, "PSD nu o lasă din braţe pe Ecaterina Andronescu" ("PSD Does Not Drop Ecaterina Andronescu from Its Arms"), Evenimentul Zilei, 19 July 2009; accessed 20 September 2009
  11. ↑ (ρουμανικά) Raul Florea, "Universităţile 'Spiru Haret' şi 'Petre Andrei' au fost scoase în afara legii. 56.000 de absolvenţi, în aer. Andronescu, pentru Gândul: 'Aceste diplome nu respectă legea'" ("Spiru Haret and Petre Andrei Universities Now Extralegal. 56,000 Graduates, up in the Air. Andronescu, for Gândul: 'These Diplomas Do Not Respect the Law'"), Gândul, 11 July 2009; accessed 19 September 2009
  12. ↑ (ρουμανικά) "Universitatea 'Spiru Haret' a câștigat primul proces cu Guvernul. Guvernul are dreptul să facă recurs" ("Spiru Haret University Wins First Suit against the Government, Which May Appeal"), Gândul, 14 August 2009; accessed 20 September 2009
  13. ↑ 13,0 13,1 (ρουμανικά) Izabela Niculescu, "Ecaterina Andronescu – Oltean îi cere demisia, Berceanu îi bate obrazul" ("Ecaterina Andronescu – Oltean Asks for Her Resignation, Berceanu Slaps Her Cheek"), Cotidianul, 4 September 2009; accessed 20 September 2009
  14. ↑ (ρουμανικά) "Miniștrii PSD şi-au depus demisiile la cabinetul premierului Emil Boc" ("PSD Ministers Submit Their Resignations in the Office of Prime Minister Emil Boc"), Mediafax, 1 October 2009; accessed 1 October 2009
  15. ↑ (ρουμανικά) "Premierul Boc a anunțat interimarii PDL pentru ministerele PSD" ("Prime Minister Boc Announces Interim PDL Ministers for PSD Ministries"), Mediafax, 1 October 2009; accessed 1 October 2009
  16. ↑ (ρουμανικά) Sebastian Zachmann, "Ecaterina Andronescu, noul ministru al Educaţiei" ("Ecaterina Andronescu, New Education Minister"), Adevărul, 2 July 2012; accessed 2 July 2012
  17. ↑ (ρουμανικά) Thomas Dinca, "Ecaterina Andronescu la Educaţie, propunerea lui Ponta" ("Ecaterina Andronescu for Education, Ponta's Proposal"), Ziarul Financiar, 29 June 2012; accessed 2 July 2012
  18. ↑ (ρουμανικά) Liviu Avram, "Ecaterina Andronescu e şi ea acuzată de plagiat" ("Ecaterina Andronescu too Is Accused of Plagiarism"), Adevărul, 29 November 2012; accessed 1 December 2012
  19. ↑ (ρουμανικά) Andreea Ciulac, "Încă un ministru 'copy-paste'" ("Yet Another 'Copy-Paste' Minister"), Evenimentul Zilei, 29 November 2012; accessed 2 December 2012
  20. ↑ (ρουμανικά) Marian Păvălaşc, "Ecaterina Andronescu, acuzată că a fost de acord cu un plagiat privind o finanțare în cercetare în valoare de 500.000 euro" ("Ecaterina Andronescu, Accused of Agreeing with a Plagiarized Research Finance Request for 500,000 Euros"), Evenimentul Zilei, 8 November 2012; accessed 2 December 2012
  21. ↑ (ρουμανικά) Andreea Ciulac, "Androneasca se apără" ("Andronescu Defends Herself"), Evenimentul Zilei, 8 November 2012; accessed 2 December 2012
  22. ↑ (ρουμανικά) Liviu Avram, Oana Crăciun, "Anchetă la Fizica Materialelor pentru a elucida cel de-al treilea plagiat în care e implicată Ecaterina Andronescu" ("Material Physics Investigation into Third Plagiarism Accusation against Ecaterina Andronescu"), Adevărul, 3 December 2012; accessed 3 December 2012
  23. ↑ (ρουμανικά) Dorina Călin, "Ecaterina Andronescu, despre motivele pentru care nu mai e ministru" ("Ecaterina Andronescu, about Why She Is No Longer a Minister"), Adevărul, 19 December 2012; accessed 23 December 2012
  24. ↑ (ρουμανικά) 2012- Profile at the Romanian Chamber of Deputies site Αρχειοθετήθηκε 2023-05-13 στο Wayback Machine.; accessed 29 May 2014
  25. ↑ (ρουμανικά) "Cine sunt cei 32 de europarlamentari români" ("Who Are the 32 Romanian MEPs"), Gândul, 26 May 2014; accessed 26 May 2014
  26. ↑ (ρουμανικά) Liviu Dădăcuş, "Ponta: Andronescu nu merge la PE, rămâne senator, preşedinte al Comisiei pentru educaţie" ("Ponta: Andronescu Is Not Going to EP, Remains Senator, Education Committee President"), Mediafax, 29 May 2014; accessed 29 May 2014
  27. ↑ (ρουμανικά) Florin Ciornei, "'PSD, un 'dosar' greu pentru procurorul Victor Ponta" ("PSD, a Difficult 'Dossier' for Prosecutor Victor Ponta"), Evenimentul Zilei, 22 February 2010; accessed 13 July 2010
  28. ↑ (ρουμανικά) Cristian Andrei, "Ecaterina Andronescu, preşedinte interimar la PSD Bucureşti" ("Ecaterina Andronescu, Bucharest PSD Interim President"), Gândul, 8 February 2012; accessed 9 April 2012
  29. ↑ «Viorica Dăncilă o demite pe Ecaterina Andronescu de la Ministerul Educaţiei». www.digi24.ro (στα Ρουμανικά). Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2019. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εκατερίνα_Αντρονέσκου&oldid=10477800"