Ειρήνη του Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι
Η ειρηνευτική συνθήκη του Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι (γαλλικά: Paix de Saint-Germain-en-Laye) στις 8 Αυγούστου 1570 έθεσε τέρμα στον τρίτο θρησκευτικό πόλεμο της Γαλλίας.[1]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τον τρίτο πόλεμο μεταξύ Καθολικών και Ουγενότων από το 1568 έως το 1570, οι Καθολικοί είχαν κερδίσει δύο μεγάλες μάχες, στο Ζαρνάκ (1569), όπου σκοτώθηκε ο ηγέτης των Ουγενότων Λουδοβίκος Α΄ του Κοντέ, και στο Μονκοντούρ, και οι Ουγενότοι κράτησαν τη Λα Ροσέλ και κέρδισαν τον έλεγχο πολλών πόλεων στα νοτιοδυτικά της Γαλλίας.
Ο ναύαρχος Γκασπάρ ντε Κολινί είχε καταφέρει να συγκεντρώσει έναν νέο στρατό στο νότο και στη συνέχεια ανέβηκε από την κοιλάδα του Ροδανού για να απειλήσει το Παρίσι. Στις 25 Ιουνίου κέρδισε τη μάχη του Αρναί-λε-Ντυκ και αυτή η ήττα των βασιλικών δυνάμεων έπεισε τον Κάρολο Θ΄ να κάνει ειρήνη. Οι διαπραγματεύσεις είχαν διεξαχθεί για το μεγαλύτερο μέρος του 1570, και έτσι η νέα συνθήκη συμφωνήθηκε γρήγορα.
Η Ειρήνη του Σαιν-Ζερμαίν υπογράφηκε μεταξύ του βασιλιά Καρόλου Θ΄ και του Ναύαρχου Γκασπάρ ντε Κολινί.[2]
Η συνθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συνθήκη παραχώρησε στους Προτεστάντες περιορισμένη ελευθερία να ασκούν τη λατρεία τους στα μέρη όπου τα ασκούσαν πριν τον πόλεμο καθώς και στα προάστια 24 πόλεων, 2 σε κάθε επαρχία. Χορήγησε επίσης στους Ουγενότους τέσσερα προπύργια ασφαλείας: Λα Ροσέλ, Κονιάκ, Μοντωμπάν και Λα Σαριτέ για δύο χρόνια. Στο τέλος αυτών των δύο ετών, έπρεπε να επιστραφούν, αλλά η λατρεία της Μεταρρυθμισμένης θρησκείας εξακολουθούσε να επιτρέπεται. Η λατρεία απαγορεύτηκε στο Παρίσι. Το διάταγμα έκανε έκκληση σε ανοχή, υποδεικνύοντας ότι δεν μπορούν να γίνονται διακρίσεις λόγω της θρησκείας.[3]
Επιπλέον, οι Ουγενότοι έγιναν δεκτοί στις δημόσιες υπηρεσίες και η Αικατερίνη των Μεδίκων, μητέρα του Καρόλου Θ΄, υποσχέθηκε να δώσει την κόρη της Μαργαρίτα της Γαλλίας (1523-1574) σε γάμο με τον Ερρίκο της Ναβάρρας, νέο ηγέτη των Ουγενότων (μελλοντικό Ερρίκο Δ΄).
Η συνθήκη ειρήνης υπογράφηκε στις 8 Αυγούστου 1570 στο βασιλικό κάστρο του Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι και καταχωρήθηκε στο Κοινοβούλιο στις 11 Αυγούστου 1570. Αυτή η συνθήκη χρησίμευσε ως πρότυπο για όλες τις επόμενες συνθήκες μέχρι το έδικτο της Νάντης. Λιγότερο περιοριστική από τις προηγούμενες, υιοθετήθηκε γρήγορα από το Κοινοβούλιο. Στη σκέψη τόσο του Κοινοβουλίου όσο και του νεαρού βασιλιά, η ανησυχία για τη δημόσια τάξη υπερισχύει εκείνης της θρησκευτικής συγκέντρωσης: «Νομίζω ότι έκανα πολλά για να επαναφέρω με αυτόν τον τρόπο τους υπηκόους μου στην υπακοή που μου οφείλουν, που είναι μια αρχή για τη σταδιακή επαναφορά τους, όπως και οι άλλοι υπήκοοί μου, στην καθολική θρησκεία [4]».
Εντούτοις, η συνθήκη προκάλεσε την οργή των ασυμβίβαστων Καθολικών και οι εντάσεις μεταξύ των δύο πλευρών παρέμειναν υψηλές, όπως αποδεικνύεται από γεγονότα που ακολούθησαν στην Οράνζ, στη Ρουέν, όπου περίπου σαράντα Ουγενότοι σφαγιάστηκαν αφού αρνήθηκαν να γονατίσουν για Κοινωνία, [5] και στο Παρίσι το 1571. Η ειρήνη ήταν βραχύβια, καθώς δύο χρόνια αργότερα η σφαγή της νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου οδήγησε στην επανάληψη των εχθροπραξιών.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «persee.fr/La paix de Saint-Germain (1570) d'après des documents entièrement inédits».
- ↑ . «historyofwar.org/articles/wars_third_war_religion».
- ↑ . «historyofwar.org/articles/peace_st_germain1570».
- ↑ Επιστολή του Καρόλου Θ΄ στον πρέσβη στην Ισπανία, Ρεϊμόν ντε Φουρκεβώ (επιστολή της 7ης Φεβρουαρίου 1570).
- ↑ . «books.google.gr/Guerres et paix de religion en Europe: XVIe -XVIIe siècles».
- ↑ . «history.com/this-day-in-history/saint-bartholomews-day-massacre».
|