Εικόνες του Επινάλ
 |
Αυτό το λήμμα δεν ανήκει σε καμία κατηγορία. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας μία ή περισσότερες κατηγορίες σε αυτό. Αφαιρέστε αυτό το πρότυπο μόλις προσθέσετε κατηγορίες στη σελίδα. |
Οι εικόνες του Επινάλ (Γαλλικά: Images d'Épinal) είναι τύπος έγχρωμων χαρακτικών με δημοφιλές θέμα και φωτεινά χρώματα σε στυλ ναΐφ. Είναι εκτυπώσεις σε ξύλο (ξυλογραφία), μέταλλο (χαλκογραφία) και αργότερα σε πέτρα (λιθογραφίες) που δημιουργούσαν μικρογράφοι, σχεδιαστές και καρικατουρίστες και προορίζονταν κυρίως για το αγράμματο κοινό της υπαίθρου. Παρουσίαζαν χαρακτήρες παραμυθιών ή ακόμη και πολιτική σάτιρα ή ιστορικά και επίκαιρα γεγονότα και άλλα λαϊκά θέματα. Στο παρελθόν, τις πωλούσαν πλανόδιοι έμποροι (πραματευτάδες) που διέτρεχαν πόλεις και χωριά με ποικίλο εμπόρευμα (από βιβλία έως κορδέλες, εικόνες και τραγούδια όλων των ειδών) και δίνουν μια ιδέα της λαϊκής φαντασίας.
Οι εικόνες του Επινάλ έλαβαν το όνομά τους από το Επινάλ, στη βορειοανατολική Γαλλία, πόλη που ήταν ένα από τα κύρια κέντρα παραγωγής. Ο πρώτος καλλιτέχνης που παρήγαγε μαζικά αυτόν τον τύπο εικόνας ήταν ο Ζαν-Σαρλ Πελερέν, ο οποίος ζούσε στο Επινάλ.[1]
Το τυπογραφείο Ιμαζερί του Επινάλ συνεχίζει και σήμερα την παραγωγή εικόνων με την παλιά τεχνοτροπία.[2]
Ιστορία των εικόνων του Επινάλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι λαϊκές εκτυπώσεις, σε φέιγ βολάν, δημιουργήθηκαν στο Παρίσι χάρη στις διάφορες τεχνικές διαδικασίες όπως η ξυλογραφία, αργότερα τον 17ο αιώνα η χαρακτική σε χαλκό και τέλος η λιθογραφία.
Στο Επινάλ η λιθογραφία εμφανίστηκε γύρω στο 1850. Στο τέλος του 18ου αιώνα, στη Γαλλία υπήρχαν διάφορα σημαντικά κέντρα κυρίως θρησκευτικής εικονογραφίας (Ορλεάνη, Ρεν, Σαρτρ). Με τη Γαλλική Επανάσταση, οι παραδοσιακές εικόνες έχασαν το ενδιαφέρον τους και η εικονογραφία πήρε νέα κατεύθυνση στα ανατολικά της Γαλλίας.
Ένας επιχειρηματίας του Επινάλ, ο Ζαν-Σαρλ Πελερέν, αρχικά κατασκευαστής παιγνιοχάρτων, από το 1809 έδωσε στις εικόνες του μια νέα θεματολογία με κοινωνική και πολιτική απήχηση με θέματα σατιρικά και επίκαιρα που του επέτρεψε να αντισταθεί στον χρόνο και έδωσε στις εικόνες του το όνομα του Επινάλ.
Με την εξάπλωση, μετά το 1815, του «Ναπολεόντειου θρύλου» και τη δόξα της Πρώτης Αυτοκρατορίας, από τους στρατιώτες της μέχρι τον ηγέτη της, το Επινάλ καθιερώθηκε στη Γαλλία ως το σημαντικότερο κέντρο, επισκιάζοντας την παραγωγή εικόνων άλλων πόλεων.[3]
Αινίγματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταξύ των εικόνων της παραγωγής του τυπογραφείου Ιμαζερί του Επινάλ, βρίσκουμε να κυκλοφορούν από το 1896,[4] τα «αινίγματα». Το αντικείμενο του παιχνιδιού ήταν να αναζητηθεί ένα κρυφό αντικείμενο ή πρόσωπο. Πολύ συχνά, η εικόνα έπρεπε να γυρίσει ανάποδα για να αποκαλυφθεί. Η εικόνα συνοδευόταν από επεξηγηματικό κείμενο σχετικά με τη φύση του αντικειμένου ή του χαρακτήρα που έπρεπε να ανακαλυφθεί. Αυτά τα αινίγματα με τη μορφή μικρών εικόνων ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή ως δώρα για μικρά παιδιά.
Έκφραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η έκφραση «εικόνα του Επινάλ» στα γαλλικά ορίζει τέλεια το υπερβολικά θετικό κλισέ, την απλοποιημένη, ωραιοποιημένη, αφελή αναπαράσταση μιας πραγματικότητας.[5]
-
Ο πρίγκιπας βρίσκει το γοβάκι της Σταχτοπούτας -
Η μικρή με τα κουδούνια -
Το μπλε πουλί -
Η ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας -
Επίθεση κατά του αυτοκράτορα της Ρωσίας
_btv1b69380391.jpg)
._Nouvelle_Imaqerie_d%27Epinal_6_juin_1867_%E2%84%9614.jpg)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «franceculture.fr/histoire/a-lorigine-de-limage-depinal».
- ↑ . «imagesdepinal.com/content/6-l-imagerie».
- ↑ . «larousse.fr/encyclopedie/divers/image_dΕpinal/».
- ↑ Martine Sadion, «Devinettes», C'est une image d'Épinal, pp. 190-191.
- ↑ . «www.la-croix.com/Culture/Actualite/Une-image-d-Epinal».
|