Μπούρτζι (Ναυπλίου): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:188F:4800:46D:5CAA:7F33:ED07 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Ah3kal Ετικέτα: Επαναφορά |
Διόρθωση ορθογραφικών λαθών και επαναφορά του ελληνικού ονόματος του φρουρίου / λιμένα. |
||
Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
{{coord|37|34|11|N|22|47|25|E|display=title|region:GR_type:landmark}} |
{{coord|37|34|11|N|22|47|25|E|display=title|region:GR_type:landmark}} |
||
{{κτίριο}} |
{{κτίριο}} |
||
Ο '''Θαλασσόπυργος''' ή «Καστέλι» κατά τους Ενετούς και «Μπούρτζι» κατά τους Τούρκους, είναι μικρή [[νησίδα]] μπροστά στο λιμένα του [[Ναύπλιο|Ναυπλίου]], ακριβώς απέναντι από το [[επάκτιο πυροβολείο]] των «Πέντ΄ - Αδερφιών», καλυπτόμενη πλήρως από παλαιό ενετικό [[Φρούριο]] στο οποίο οφείλει και το όνομά της. |
|||
Το Φρούριο αυτό ανεγέρθη από τους [[Βενετοί|Ενετούς]] μετά την αποχώρηση του Μαχμούτ Πασά το [[1473]], |
Το Φρούριο αυτό ανεγέρθη από τους [[Βενετοί|Ενετούς]] μετά την αποχώρηση του Μαχμούτ Πασά το [[1473]], εφοδιάζοντας το με νεώτερα [[πυροβόλο|πυροβόλα]]. Το [[1502]] οι Ενετοί, μεταβάλλοντας με οχυρώσεις τη ΝΔ πλευρά της [[Ακροναυπλία|Ακροναυπλίας]] σε αυτοτελή [[προμαχώνας|προμαχώνα]] με επάλξεις («Πέντε Αδέρφια»), συνέδεσαν αυτόν με τεχνητό βραχίονα από ογκόλιθους στον οποίο προσέδεναν αλυσίδα η οποία έφθανε μέχρι τον Θαλασσόπυργο για την προφύλαξη του λιμένα και της πόλης, εξ ου και το όνομα «Λιμένας της Αλύσου». |
||
Μετά τη [[συνθήκη του Κάρλοβιτς]] ([[1698]]) οι Ενετοί ανήγειραν στη νησίδα ισχυρότατο Πύργο και προμαχώνες με πυροβόλα, δημιουργώντας έτσι το γνωστό Φρούριο που δεσπόζει σήμερα στην είσοδο του λιμένα του Ναυπλίου. |
Μετά τη [[συνθήκη του Κάρλοβιτς]] ([[1698]]) οι Ενετοί ανήγειραν στη νησίδα ισχυρότατο Πύργο και προμαχώνες με πυροβόλα, δημιουργώντας έτσι το γνωστό Φρούριο που δεσπόζει σήμερα στην είσοδο του λιμένα του Ναυπλίου. |
||
[[ |
[[Αρχείο:BourtziCastleNafplio gobeirne.jpg|thumb|250 px|Το Μπούρτζι στο ηλιοβασίλεμα, Ναύπλιο]] |
||
Κατά την [[Ελληνική επανάσταση του 1821]] |
Κατά την [[Ελληνική επανάσταση του 1821]] ο Θαλσσόπυργος κατελήφθη, το [[1822]], από 50 οπλοφόρους και 150 πυροβολητές, των οποίων ηγούνταν οι [[Φρανκ Χέιστινγκς|Χέιστινγκς]], [[Άνερμαν]], [[Χάνεκ]] και [[Δημήτριος Καλλέργης]]. Αυτοί τελούσαν υπό την [[ηγεσία]] του Γάλλου ταγματάρχη Φ. [[Γκιουρντέν]], ο οποίος κανονιοβολούσε το Ναύπλιο από τον Θαλασσόπυργο και κατάφερε να ματαιώσει τον «λαθραίο» επισιτισμό των πολιορκούμενων Τούρκων από αγγλικό πλοίο. |
||
Στην αμέσως μετέπειτα δεκαετία, κατά τις αιματηρές [[Ελληνικός Εμφύλιος 1823 - 1825|ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες]] (1823 – 1833), δύο φορές αναγκάσθηκε η τότε κυβέρνηση να καταφύγει |
Στην αμέσως μετέπειτα δεκαετία, κατά τις αιματηρές [[Ελληνικός Εμφύλιος 1823 - 1825|ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες]] (1823 – 1833), δύο φορές αναγκάσθηκε η τότε κυβέρνηση να καταφύγει στον Θαλασσόπυργο για την ασφάλειά της, στις [[25 Μαΐου]] του [[1824]] και στις [[2 Ιουλίου]] του [[1827]]. |
||
Μετά την έλευση του Βασιλέως [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου του Α’]] και κατ΄ εντολή του, το 1865 |
Μετά την έλευση του Βασιλέως [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου του Α’]] και κατ΄ εντολή του, το 1865 ο Θαλασσόπυργος αφοπλίστηκε και κατέστη τόπος διαμονής του δημίου της [[γκιλοτίνα|γκιλοτίνας]]. |
||
Τέλος, με τη δημιουργία του Οργανισμού Τουρισμού, |
Τέλος, με τη δημιουργία του Οργανισμού Τουρισμού, ο Θαλασσόπυργος αναπαλαιώθηκε εξόδοις του ιδιώτη και μελλοντικού του εκμισθωτή και διευθυντή, Παναγιώτη (Τάκη) Κωστούρου, και μετετράπη έτσι σε ένα από τα πρώτα άξια λόγου τουριστικά κέντρα Α΄ Κατηγορίας στην Ελλάδα, με τη λειτουργία ξενοδοχείου 12 μόνο δωματίων και εστιατόριο με ειδική μνεία στους καλύτερους διεθνείς ταξιδιωτικούς οδηγούς της εποχής. Λειτούργησε συνεχώς από την δεκαετία του 1930 μέχρι τα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας, η οποία θεωρήθηκε σκόπιμο να το κλείσει, μη ανανεώνοντας την εκμισθωτική άδεια. Πλάνα από την εποχή που λειτουργούσε ως ξενοδοχείο μπορεί να δει κανείς στην ταινία του 1958 "[[Ο άνθρωπος του τραίνου (ταινία, 1958)|Ο Άνθρωπος του Τραίνου]]". |
||
{{Commonscat|Bourtzi|Μπούρτζι (Ναυπλίου)}} |
{{Commonscat|Bourtzi|Μπούρτζι (Ναυπλίου)}} |
Έκδοση από την 00:28, 29 Οκτωβρίου 2019
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 37°34′11″N 22°47′25″E / 37.56972°N 22.79028°E
Μπούρτζι Ναυπλίου | |
---|---|
Είδος | κάστρο |
Αρχιτεκτονική | αναγεννησιακή αρχιτεκτονική |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°34′11″N 22°47′26″E |
Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Ναυπλιέων και Δημοτική Κοινότητα Ναυπλιέων Αργολίδας |
Τοποθεσία | Ναύπλιο |
Χώρα | Ελλάδα |
Έναρξη κατασκευής | 1473 |
Γενικές διαστάσεις | 0,12 χλμ × 0,043 χλμ |
Προστασία | αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα και διατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα[1] |
Πολυμέσα | |
δεδομένα (π) |
Ο Θαλασσόπυργος ή «Καστέλι» κατά τους Ενετούς και «Μπούρτζι» κατά τους Τούρκους, είναι μικρή νησίδα μπροστά στο λιμένα του Ναυπλίου, ακριβώς απέναντι από το επάκτιο πυροβολείο των «Πέντ΄ - Αδερφιών», καλυπτόμενη πλήρως από παλαιό ενετικό Φρούριο στο οποίο οφείλει και το όνομά της.
Το Φρούριο αυτό ανεγέρθη από τους Ενετούς μετά την αποχώρηση του Μαχμούτ Πασά το 1473, εφοδιάζοντας το με νεώτερα πυροβόλα. Το 1502 οι Ενετοί, μεταβάλλοντας με οχυρώσεις τη ΝΔ πλευρά της Ακροναυπλίας σε αυτοτελή προμαχώνα με επάλξεις («Πέντε Αδέρφια»), συνέδεσαν αυτόν με τεχνητό βραχίονα από ογκόλιθους στον οποίο προσέδεναν αλυσίδα η οποία έφθανε μέχρι τον Θαλασσόπυργο για την προφύλαξη του λιμένα και της πόλης, εξ ου και το όνομα «Λιμένας της Αλύσου».
Μετά τη συνθήκη του Κάρλοβιτς (1698) οι Ενετοί ανήγειραν στη νησίδα ισχυρότατο Πύργο και προμαχώνες με πυροβόλα, δημιουργώντας έτσι το γνωστό Φρούριο που δεσπόζει σήμερα στην είσοδο του λιμένα του Ναυπλίου.
Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821 ο Θαλσσόπυργος κατελήφθη, το 1822, από 50 οπλοφόρους και 150 πυροβολητές, των οποίων ηγούνταν οι Χέιστινγκς, Άνερμαν, Χάνεκ και Δημήτριος Καλλέργης. Αυτοί τελούσαν υπό την ηγεσία του Γάλλου ταγματάρχη Φ. Γκιουρντέν, ο οποίος κανονιοβολούσε το Ναύπλιο από τον Θαλασσόπυργο και κατάφερε να ματαιώσει τον «λαθραίο» επισιτισμό των πολιορκούμενων Τούρκων από αγγλικό πλοίο.
Στην αμέσως μετέπειτα δεκαετία, κατά τις αιματηρές ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες (1823 – 1833), δύο φορές αναγκάσθηκε η τότε κυβέρνηση να καταφύγει στον Θαλασσόπυργο για την ασφάλειά της, στις 25 Μαΐου του 1824 και στις 2 Ιουλίου του 1827.
Μετά την έλευση του Βασιλέως Γεωργίου του Α’ και κατ΄ εντολή του, το 1865 ο Θαλασσόπυργος αφοπλίστηκε και κατέστη τόπος διαμονής του δημίου της γκιλοτίνας.
Τέλος, με τη δημιουργία του Οργανισμού Τουρισμού, ο Θαλασσόπυργος αναπαλαιώθηκε εξόδοις του ιδιώτη και μελλοντικού του εκμισθωτή και διευθυντή, Παναγιώτη (Τάκη) Κωστούρου, και μετετράπη έτσι σε ένα από τα πρώτα άξια λόγου τουριστικά κέντρα Α΄ Κατηγορίας στην Ελλάδα, με τη λειτουργία ξενοδοχείου 12 μόνο δωματίων και εστιατόριο με ειδική μνεία στους καλύτερους διεθνείς ταξιδιωτικούς οδηγούς της εποχής. Λειτούργησε συνεχώς από την δεκαετία του 1930 μέχρι τα χρόνια της απριλιανής δικτατορίας, η οποία θεωρήθηκε σκόπιμο να το κλείσει, μη ανανεώνοντας την εκμισθωτική άδεια. Πλάνα από την εποχή που λειτουργούσε ως ξενοδοχείο μπορεί να δει κανείς στην ταινία του 1958 "Ο Άνθρωπος του Τραίνου".