Μαντείο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 23:32, 23 Ιουλίου 2013

Το μαντείο, κατά την κλασική αρχαιότητα, ήταν ο επίσημος, θρησκευτικού χαρακτήρα θεσμός σε συγκεκριμένο τόπο, που εμπνεόταν σοφές συμβουλές, έδινε χρησμούς, ή προέβλεπε το μέλλον ως ενδιάμεσος με τους θεούς. Τα μαντεία θεωρούνταν πύλες μέσω των οποίων οι θεοί απευθύνονταν άμεσα στους ανθρώπους και υπό αυτή την έννοια διέφεραν από τους μάντεις που ερμήνευαν τα σημάδια των θεών μέσα από παρατήρηση της συμπεριφοράς των πουλιών, των εντοσθίων των ζώων ή άλλες μεθόδους^[1].

Αρχαία Ελλάδα

Τα κυριότερα μαντεία ήταν αφιερωμένα στον Δία ή τον Απόλλωνα. Το παλιότερο ελληνικό μαντείο ήταν του Δία στη Δωδώνη της Ηπείρου. Σπουδαίο επίσης μαντείο για τους Έλληνες ήταν του Άμμωνα Δία στη Λιβύη. Εδώ ταξίδευαν σπουδαία δημόσια πρόσωπα και ιδιώτες για να το συμβουλευτούν. Όλα τα μαντεία του Δία όμως τα ξεπερνούσε το μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ήταν γνωστό από τους ομηρικούς χρόνους και στα τέλη του 6ου αιώνα κατακλύζονταν από προσφορές Ελλήνων και ξένων. Τους χρησμούς τους έδινε η ιέρεια Πυθία. Άλλα μαντεία του Απόλλωνα ήταν στα Δίδυμα της Μιλήτου, στην Κλάρο, στα Πάταρα της Λυκίας, στο Σπόδιο των Θηβών κ.ά. Σ' όλη την αρχαιότητα τα μαντεία επηρέαζαν το λαό στην καθημερινή του ζωή και τις πόλεις στις ιστορικές τους τύχες. Τον 7ο π.Χ. αιώνα υπήρχαν περίπου 100 μαντεία. Στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα όμως, με τα διδάγματα των σοφιστών και την ορθολογιστική κριτική, το κύρος των μαντείων άρχισε να κλονίζεται. Ο Θουκυδίδης πίστευε ότι η μαντική οφείλεται στην αμάθεια^{[εκκρεμεί παραπομπή]}. Τον 4ο μ.Χ. αιώνα (έτος 362) καταγράφεται ο τελευταίος χρησμός του Μαντείου των Δελφών^[2].

Παραπομπές

↑ Flower, Michael Attyah. The Seer in Ancient Greece. Berkeley: University of California Press, 2008.
↑ Thomas, Carol G. (1988). Paths from Ancient Greece. Brill Publishers. σελ. 47.

Εξωτερικές συνδέσεις

Μύθοι και μαντεία (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το αντίστοιχο λήμμα της LivePedia.

Η εισαγωγή του κειμένου της LivePedia στη Βικιπαίδεια έγινε πριν την 1η Νοεμβρίου 2008, συνεπώς ισχύει η διπλή αδειοδότηση υπό την άδεια CC-BY-SA 3.0 και την GFDL.

[flower-1] Flower, Michael Attyah. The Seer in Ancient Greece. Berkeley: University of California Press, 2008.

[2] Thomas, Carol G. (1988). Paths from Ancient Greece. Brill Publishers. σελ. 47.

[1]

[2]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
-{{πηγές|25|11|2011}}
 [[Αρχείο:John William Waterhouse oracle 1884.png|μικρογραφία|300px|''[[Παίρνοντας χρησμό από το μαντείο|Παίρνοντας χρησμό από το Mαντείο<br>(Consulting the Oracle)]]'' του [[Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ]].]]
-Το '''μαντείο''' ήταν ο τόπος που, κατά την αρχαιότητα, πιστευόταν ότι επικοινωνούσε ο άνθρωπος με τον Θεό. Ο άνθρωπος εξέφραζε τη θέλησή του με το χρησμό κι ο Θεός αποδοκίμαζε ή επιδοκίμαζε τις πράξεις του παρελθόντος ή έδινε συμβουλές για ένα μελλοντικό γεγονός.
+Το '''μαντείο''', κατά την [[κλασική αρχαιότητα]], ήταν ο επίσημος, θρησκευτικού χαρακτήρα θεσμός σε συγκεκριμένο τόπο, που εμπνεόταν σοφές συμβουλές, έδινε [[χρησμός|χρησμούς]], ή προέβλεπε το μέλλον ως ενδιάμεσος με τους [[θεός|θεούς]]. Τα μαντεία θεωρούνταν πύλες μέσω των οποίων οι θεοί απευθύνονταν άμεσα στους ανθρώπους και υπό αυτή την έννοια διέφεραν από τους μάντεις που ερμήνευαν τα σημάδια των θεών μέσα από παρατήρηση της συμπεριφοράς των πουλιών, των εντοσθίων των ζώων ή άλλες μεθόδους<ref name=flower>Flower, Michael Attyah. ''The Seer in Ancient Greece.'' Berkeley: University of California Press, 2008.</ref>.
 == Αρχαία Ελλάδα ==
-''Δείτε επίσης'': [[Μαντείο των Δελφών]]
+{{Δείτε|Μαντείο των Δελφών|Δωδώνη}}
+{{πηγές|25|11|2011}}
 Τα κυριότερα μαντεία ήταν αφιερωμένα στον Δία ή τον Απόλλωνα. Το παλιότερο ελληνικό μαντείο ήταν του Δία στη Δωδώνη της Ηπείρου.
-Σπουδαίο επίσης μαντείο για τους Έλληνες ήταν του Άμμωνα Δία στη Λιβύη. Εδώ ταξίδευαν σπουδαία δημόσια πρόσωπα και ιδιώτες για να το συμβουλευτούν. Όλα τα μαντεία του Δία όμως τα ξεπερνούσε το μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ήταν γνωστό από τους ομηρικούς χρόνους και στα τέλη του 6ου αιώνα κατακλύζονταν από προσφορές Ελλήνων και ξένων. Τους χρησμούς τους έδινε η ιέρεια Πυθία. Άλλα μαντεία του Απόλλωνα ήταν στα Δίδυμα της Μιλήτου, στην Κλάρο, στα Πάταρα της Λυκίας, στο Σπόδιο των Θηβών κ.ά. Σ' όλη την αρχαιότητα τα μαντεία επηρέαζαν το λαό στην καθημερινή του ζωή και τις πόλεις στις ιστορικές τους τύχες. Τον 7ο αιώνα υπήρχαν περίπου 100 μαντεία. Στα τέλη του 5ου αιώνα όμως, με τα διδάγματα των σοφιστών και την ορθολογιστική κριτική, το κύρος των μαντείων άρχισε να κλονίζεται. Ο Θουκυδίδης πίστευε ότι η μαντική οφείλεται στην αμάθεια. Και πραγματικά, μετά τον 4ο π.Χ. αιώνα, τα μαντεία θ' ακολουθήσουν την τύχη του αρχαίου ελληνικού κόσμου.
+Σπουδαίο επίσης μαντείο για τους Έλληνες ήταν του Άμμωνα Δία στη Λιβύη. Εδώ ταξίδευαν σπουδαία δημόσια πρόσωπα και ιδιώτες για να το συμβουλευτούν. Όλα τα μαντεία του Δία όμως τα ξεπερνούσε το μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ήταν γνωστό από τους ομηρικούς χρόνους και στα τέλη του 6ου αιώνα κατακλύζονταν από προσφορές Ελλήνων και ξένων. Τους χρησμούς τους έδινε η ιέρεια Πυθία. Άλλα μαντεία του Απόλλωνα ήταν στα Δίδυμα της Μιλήτου, στην Κλάρο, στα Πάταρα της Λυκίας, στο Σπόδιο των Θηβών κ.ά. Σ' όλη την αρχαιότητα τα μαντεία επηρέαζαν το λαό στην καθημερινή του ζωή και τις πόλεις στις ιστορικές τους τύχες. Τον 7ο π.Χ. αιώνα υπήρχαν περίπου 100 μαντεία. Στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα όμως, με τα διδάγματα των σοφιστών και την ορθολογιστική κριτική, το κύρος των μαντείων άρχισε να κλονίζεται. Ο Θουκυδίδης πίστευε ότι η μαντική οφείλεται στην αμάθεια{{πηγή}}. Τον 4ο μ.Χ. αιώνα (έτος 362) καταγράφεται ο τελευταίος χρησμός του Μαντείου των Δελφών<ref>{{cite book|last=Thomas|first=Carol G.|title=Paths from Ancient Greece|year=1988|publisher=Brill Publishers|page=47|url=http://books.google.com.au/books?id=JIdcStQg4g0C&pg=PA47#v=onepage&q&f=false}}</ref>.
+== Παραπομπές ==
+{{παραπομπές}}
 == Εξωτερικές συνδέσεις ==