Εθνική Φρουρά της Γεωργίας

Γεωργιανή Εθνική Φρουρά
	Σημαία της Εθνικής Φρουράς
Ενεργό	1990-σήμερα
Ρόλος	Αντιμετώπιση εξωτερικών απειλών, πολιτικών αναταραχών και φυσικών καταστροφών, παροχή στρατιωτικής βοήθειας στις πολιτικές αρχές σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ; κατάταξη εφέδρων
Δύναμη	554
Συμπλοκές	Γεωργιανός Εμφύλιος Πόλεμος ; Σύγκρουση Γεωργίας-Οσσετίας ; Σύγκρουση Γεωργίας-Αμπχαζίας ; Πόλεμος Ρωσίας-Γεωργίας
Διοίκηση
Αξιοσημείωτοι ; διοικητές	Τενγκίζ Κιτοβάνι ; Κόμπα Κομπαλάτζε ; Σαμσόν Κουτατελάτζε ; Κικόλοζ Γιανγκάβα

Η Εθνική Φρουρά της Γεωργίας (γεωργιανά: საქართველოს ეროვნული გვარდია) είναι στρατιωτικός σχηματισμός εντός των γεωργιανών ενόπλων δυνάμεων και αποτελεί τμήμα του Υπουργείου Άμυνας. Είναι επιφορτισμένη με την αντιμετώπιση εξωτερικών απειλών, πολιτικών αναταραχών και φυσικών καταστροφών. Η Εθνική Φρουρά είναι επίσης υπεύθυνη για την κατάταξη εφέδρων.^[1]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εθνική Φρουρά ιδρύθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 1990, όταν ο Πρόεδρος Ζβιάντ Γκαμσαχούρντια διέταξε τη δημιουργία των γεωργιανών ενόπλων δυνάμεων και πραγματοποιήθηκε η πρώτη στρατιωτική παρέλαση στο Στάδιο Μπόρις Παϊχάτζε. Ο Τενγκίζ Κιτοβάνι διορίστηκε ως επικεφαλής της Εθνικής Φρουράς.

Η Εθνική Φρουρά επανδρώθηκε κυρίως από εθελοντές και πιο έμπειρους γεωργιανούς αξιωματικούς, οι οποίοι υπηρετούσαν στο παρελθόν στο σοβιετικό στρατό και επέστρεψαν στη Γεωργία για να υπηρετήσουν στο νεοσύστατο γεωργιανό στρατό. Έτσι, συγκροτήθηκε ο πρώτος εθνικός στρατιωτικός σχηματισμός στην τότε Σοβιετική Γεωργία, ο οποίος θα παρείχε αργότερα τη βάση για τις τακτικές ένοπλες δυνάμεις.^[2]

Σχεδόν από τη σύστασή της, η Εθνική Φρουρά άρχησε άμεσα να εμπλέκεται στη γεωργιανή πολιτική. Τον Αύγουστο του 1991, αμέσως μετά την σύστασή της, η Εθνική Φρουρά χωρίστηκε μεταξύ των υποστηρικτών του Γκαμσακχούρντια και του Κιτοβάνι. Ο διαχωρισμός συνέβη έπειτα από την ανακοίνωση του Κιτοβάνι ότι ο Πρόεδρος ήταν έτοιμος να διαλύσει το γεωργιανό στρατό. Ο Κιτοβάνι και οι υποστηρικτές του άφησαν τους στρατώνες και στάθμευσαν κοντά στην Τιφλίδα. Σ' αυτούς προσχώρησαν ο Πρωθυπουργός Τενγκίζ Σίγκουα και ο παραστρατιωτικός ηγέτης Γιάμπα Ιοσελιάνι, κατά τη διάρκεια του γεωργιανού εμφυλίου πολέμου που ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 1991. Τα υπόλοιπα τμήματα της Εθνικής Φρουράς παρέμειναν πιστά στον Γκαμσακχούρντια.^[2]

Οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς αποτέλεσαν μια μεγάλη παραστρατιωτική δύναμη, κατά τη συμμετοχή τους στο γεωργιανό εμφύλιο πόλεμο, όπως και στις συγκρούσεις της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990.^[3]

Σύγχρονη Φρουρά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έπειτα από τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Διοίκησης Ηνωμένων Πολιτειών (US EUCOM), νέοι ρόλοι, λειτουργίες και δομή είχαν ανατεθεί στην Εθνική Φρουρά. Από τη δεκαετία του 2000, η Εθνική Φρουρά δεν περιλαμβάνει στρατιωτικές μονάδες και είναι επικεντρωμένη στις εφεδρείες και στην υποστήριξη της πολιτικής διακυβέρνησης σε περιόδους κρίσης.^[4]

Οι κύριες αποστολές της Εθνικής Φρουράς είναι:

Υποστήριξη της πολιτικής της κυβέρνησης σε καταστάσεις κρίσεων (φυσικές, τεχνολογικές, οικολογικές).
Εγγραφή επιστράτευσης εφέδρων, μελέτης και παράδοσης.
Σύγκλιση, επιλογή και οργάνωση των πολιτών, βάσει της συμφωνίας, για τις μονάδες, υπομονάδες και τις βάσεις των ενόπλων δυνάμεων.
Παροχή τελετουργικών δραστηριοτήτων.

Τον Ιανουάριο του 2007, η Εθνική Φρουρά της Γεωργίας αποτελούνταν από προσωπικό 554 βετεράνων.^[5]