Διονύσιος της Ηράκλειας Ποντικής
| Διονύσιος της Ηράκλειας Ποντικής | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Διονύσιος (Αρχαία Ελληνικά) |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 360 π.Χ. Ηράκλεια η Ποντική |
| Θάνατος | 305 π.Χ. Ηράκλεια η Ποντική |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | τύραννος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Άμαστρις |
| Τέκνα | Clearchus II of Heraclea Οξυάθρης Amastris |
| Γονείς | Clearchus of Heraclea |
Ο Διονύσιος ήταν τύραννος της Ηράκλειας στον Εύξεινο Πόντο. Ήταν γιος τού Κλέαρχου, ο οποίος είχε αναλάβει την τυραννία στον τόπο γέννησής του.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν ο Κλέαρχος Α΄ απεβίωσε (353/352 π.Χ.), τον διαδέχθηκε για πρώτη φορά ο αδελφός του Σάτυρος, ο οποίος βασίλευσε ως κηδεμόνας των γιων τού Κλέαρχου, Τιμόθεου και Διονύσιου. Τον Σάτυρο διαδέχθηκε ο Τιμόθεος, ο οποίος σύντομα μοιράστηκε την εξουσία με τον μικρότερο αδελφό του Διονύσιο. Μετά το τέλος τού Τιμόθεου, ο Διονύσιος έγινε μοναδικός ηγεμόνας της Ηράκλειας τού Πόντου (το 337/336 π.Χ.).
Μετά την καταστροφή της περσικής αυτοκρατορίας από τον Αλέξανδρο τον Μεγάλο, ο Διονύσιος επιχείρησε να επεκτείνει τις κυριαρχίες του στη Μ. Ασία. Στο μεταξύ, μερικοί από τους πολίτες της Ηράκλειας, που είχαν εξοριστεί από τους τύραννους τους, ζήτησαν από τον Αλέξανδρο να αποκαταστήσει τη δημοκρατική κυβέρνηση στην Ηράκλεια, αλλά ο Διονύσιος, με τη βοήθεια της αδελφής τού Μ. Αλεξάνδρου, Κλεοπάτρας της Μακεδονίας, ενήργησε για να αποτρέψει οποιαδήποτε ενέργεια θα λαμβανόταν προς το σκοπό αυτό. Όμως, παρά τις προσπάθειες αυτές, ο Διονύσιος δεν ένιωθε πολύ ασφαλής στη θέση του, όπως αποδεικνύεται από τη χαρά, με την οποία έλαβε την είδηση τού τέλους τού Μ. Αλέξανδρου. Ήταν τόσο ευχαριστημένος με αυτή την εξέλιξη, που έστησε ένα άγαλμα της Ευθυμίας, δηλαδή της χαράς ή της καλής ψυχικής διάθεσης.
Μετά το τέλος τού Μ. Αλεξάνδρου, οι εξόριστοι κάτοικοι της Ηράκλειας Ποντικής ζήτησαν τη βοήθεια τού Περδίκκα. Σε απάντηση, ο Διονύσιος προσπάθησε να εξασφαλίσει τη θέση του με το να ενωθεί με τους εχθρούς τού Περδίκκα. Επίσης ο Διονύσιος νυμφεύτηκε την Άμαστρι, την πρώην σύζυγο τού Κρατερού. Αυτός ο γάμος οδήγησε σε σημαντικά πολιτικά πλεονεκτήματα για τον Διονύσιο. Στη συνέχεια συνήψε φιλία με τον Αντίγονο Α΄ βοηθώντας τον στον πόλεμό του εναντίον τού Ασάνδρου. Ο Πτολεμαίος, ανιψιός τού Αντιγόνου, νυμφεύτηκε την κόρη τού Διονυσίου από την πρώτη του γυναίκα.
Χάρη σε αυτές τις ενέργειες και συμμαχίες, ο Διονύσιος μπόρεσε να παραμείνει ανενόχλητα ως τύραννος της Ηράκλειας για πολλά χρόνια. Το 306 π.Χ., όταν οι διάδοχοι στρατηγοί τού Μ. Αλεξάνδρου ανέλαβαν τον τίτλο τού ηγεμόνα (βασιλέως), ο Διονύσιος ακολούθησε το παράδειγμά τους, αλλά απεβίωσε αμέσως μετά. Το τέλος τού Διονυσίου πρέπει να συνέβη το 306 ή το 305 π.Χ., καθώς, σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιοώτη, απεβίωσε σε ηλικία 55 ετών και μετά από βασιλεία 32 ή 33 ετών.
Σύμφωνα με τον Αθηναίο, ο Διονύσιος λέγεται ότι ήταν ο πιο ήπιος και δικαιότερος από όλους τους τυράννους, που έζησαν ποτέ. Τον διαδέχθηκε η σύζυγός του Άμαστρις, η οποία βασίλευσε κατά την ανηλικιότητα των γιων της, Κλέαρχου Β΄ και Οξυάθρη.
Έχουν βρεθεί νομίσματα τού Διονυσίου, μερικά από τα οποία εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια της κοινής βασιλείας του με τον μεγαλύτερο αδελφό του Τιμόθεο και άλλα κατά τη διάρκεια της δικής του διακυβέρνησης.[1]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Smith, William (επιμέλεια); Λεξικό Ελληνικής και Ρωμαϊκής Βιογραφίας και Μυθολογίας, «Διονύσιος», Βοστώνη, (1867)