Διεθνής Ποδηλατικός Γύρος Ελλάδας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 | |
| Στοιχεία αγώνα | |
|---|---|
| Άθλημα | Ποδηλασία |
| Ημερομηνία | Απρίλιος/Μάιος |
| Περιοχή |  Ελλάδα |
| Τοπικό όνομα(τα) | Διεθνής Ποδηλατικός Γύρος Ελλάδας |
| Nickname(s) | Γύρος Ελλάδας |
| Διοργάνωση | Επαγγελματική |
| Τύπος | Ποδηλασία Δρόμου |
| Διοργανωτής | Cycling Greece |
| Κατηγορία | UCI Europe Tour 2.1 |
| Ιστοσελίδα | hellas-tour.gr |
| Ιστορία | |
| Πρώτος Αγώνας | 1968 |
| Αγώνες | 19 (2023) |
| Πρώτος νικητής |  Γκέραρτ Νίλσεν |
| Περισσότερες νίκες |  Γερμανία (4) |
| Τρέχων κάτοχος |  Ιούρι Λεϊτάο |
Ο Διεθνής Ποδηλατικός Γύρος Ελλάδας (International Tour of Hellas) είναι αθλητική διοργάνωση της ποδηλασίας δρόμου που διοργανώνεται στην Ελλάδα. Διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1968 με την ονομασία «Διεθνής Ποδηλατικός Γύρος Επάθλου Αρχαιοτήτων». Εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων για περισσότερο από μία δεκαετία η διοργάνωση σταμάτησε και επέστρεψε το 1981, για να περάσει από αρκετά σκαμπανεβάσματα και να διακοπεί οριστικά και πάλι το 2012. Από το 2005 αποτελεί μέρος του UCI Europe Tour που διοργανώνεται από την Διεθνή Ένωση Ποδηλασίας (UCI). Ο Γύρος πραγματοποιείται συνήθως τον Απρίλιο ή το Μάιο, κατατάσσεται στην κατηγορία 2.1. και η διαδρομή διακρίνεται κατά βάση σε πέντε ετάπ. [1]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αρχή και το Έπαθλο Αρχαιοτήτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν ο Αριστείδης Κωνσταντινίδης στεφόταν χρυσός Ολυμπιονίκης στην Αθήνα το 1896, κανείς δεν μπορούσε να οραματιστεί ποιο θα ήταν το μέλλον της αγωνιστικής ποδηλασίας στην Ελλάδα. Άλλωστε, τα παγκόσμια γεγονότα άλλαξαν ουκ ολίγες φορές, τον ρου της ιστορίας! Εβδομήντα δύο χρόνια έπειτα από την σημαντικότερη επιτυχία της ελληνικής ποδηλασίας σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων, ο Νίκος Καψοκέφαλος ως πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδηλασίας (πρώην αθλητής της ΑΕΚ και πολεμιστής στο αλβανικό μέτωπο), αποφασίζει να υλοποιήσει μία «τρελή σκέψη».
Την δημιουργία ενός αγώνα που θα προβάλει την χώρα στα πέρατα της οικουμένης, έχοντας κατά νου την επιτυχία που γνώριζαν τότε ο Γύρος Γαλλίας και ο Γύρος Ιταλίας. Το 1968 κατάφερε να υλοποιήσει το όραμά του με την βοήθεια ανθρώπων από την μεγάλη ομάδα της ΑΕΚ. Η μεγάλη ποδηλατική ομάδα ξεχώριζε με την διακριτική της ονομασία ως «Greek team». Αποτελούταν από τους: Φώτη Μουστάκη, Σταμάτη Ρηγούτσο, Γιώργο Τζώλη και Μιχάλη Γκιτάκο. Στις 7 Οκτωβρίου 1968 ξεκινάει από την πρωτεύουσα το πρώτο ετάπ του «Έπαθλου Αρχαιοτήτων», που αποτέλεσε τον προάγγελο του σημερινού γύρου. Εκείνη η διοργάνωση πέρασε από την Πελοπόννησο, χαρίζοντας μαγικές εικόνες στους συμμετέχοντες και πλατύ χαμόγελο στον εμπνευστή Νίκο Καψοκέφαλο. Για το τυπικό, πρώτος νικητής του «Επάθλου Αρχαιοτήτων» αναδείχθηκε ο Δανός Γκέραρτ Νίλσεν, με τους Νόελ Βάντιγκεμ (Βέλγιο) και Μπρέτισλαβ Σούτσεκ (Τσεχοσλοβακία) να τον πλαισιώνουν στο βάθρο[2].
Η πρώτη διακοπή και η «χρυσή» δεκαετία του 1980[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έκτοτε, χρειάστηκε να περάσουν 13 χρόνια για να φιλοξενηθεί και πάλι η διοργάνωση. Εκείνη την εποχή ο Διεθνής Ποδηλατικός Γύρος επανέρχεται δυναμικά. Στις διαδρομές του, τρέχει μια ιδιαίτερα χαρισματική «φουρνιά» Ελλήνων αθλητών. Το 1981 ήταν η χρονιά που ο Κανέλλος Κανελλόπουλος του Π.Ο Πατρών, έγινε ο πρώτος Έλληνας ποδηλάτης που κέρδισε το «Έπαθλο Αρχαιοτήτων», με μία σειρά καταπληκτικών εμφανίσεων στους δρόμους της επικράτειας!
Οι επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών συνεχίστηκαν με την 2η θέση που κατέκτησε ο Βαγγέλης Παπαδάκης του Παναθηναϊκού και την 3η που πήρε ο μεγάλος αθλητής Ηλίας Κελεσίδης επίσης με το «τριφύλλι» στο στήθος. Αξίζει να σημειωθεί η πολύ μεγάλη νίκη που πέτυχε κατά την διάρκεια του 5ου ετάπ ο Τρικαλινός αθλητής της ΑΕΚ, Στέλλιος Βάσκος, ο οποίος συνέχισε την παράδοση της «Greek team» δίνοντας μάλιστα το παρών σε μεγάλες ποδηλατικές διοργανώσεις και παγκόσμια πρωταθλήματα.
Ήταν το 1982 όταν ο ποδηλατικός Γύρος Ελλάδος ονομάζεται «Διεθνής» και μπαίνει στο αγωνιστικό καλεντάρι των διεθνών αγώνων. Από την χώρα μας, την εποχή εκείνη θα παρελάσουν κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας ποδηλασίας. Το 1982 ήταν η χρονιά του Ολλανδού πρωταθλητή Χενι Μάντερς, που κέρδισε την 1η θέση[3].
Το 1983 ξεκίνησαν να επισκέπτονται την χώρα μας κάποιες από τις μεγαλύτερες ομάδες της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Η παρέλαση ξεκίνησε με τον Ολυμπιονίκη της Μόσχας, τον μεγαλόσωμο Σεργκέι Σοκορουτσένκο, τον οποίο ο αείμνηστος αθλητής, Ηλιάς Κελεσίδης, αποκαλούσε «βουνό»! Το 1984 ο Άσιατ Σάιτοφ εκτός από την πρώτη θέση που κατέκτησε στον Γύρο Ελλάδος, με την βοήθεια της ολυμπιακής ομάδας της ΕΣΣΔ, κέρδισε και το ψευδώνυμο «σαΐτα». Η ταχύτητα που έπιανε κατά την διάρκεια των demaraz ήταν πραγματικά εντυπωσιακή.
Το 1985 ήταν η χρονιά ενός άλλου μεγάλου Σοβιετικού ποδηλάτη, του Ιβάν Ρομανόφ (ή Γιόνας Ρομανόβας στα Λιθουανικά) να πάρει την νίκη[4]. Λίγους μήνες αργότερα ο Ρομανόφ θα πρωτοστατήσει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και από εκεί και πέρα η πόρτα της επαγγελματικής ποδηλασίας θα ανοίξει διάπλατα. Το 1988[5] είναι η χρονιά του μεγάλου ποδηλάτη από τη Λιθουανία, Γιντάουτας Ουμάρας, ο οποίος την δεκαετία του 1990 έδινε το παρών σε όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα ποδηλασίας δρόμου. Όλα αυτά έως το 1990 όπου εξαιτίας έλλειψης οικονομικών πόρων και ενδιαφέροντος, η διοργάνωση σταματά για 2η φορά.
Το ελπιδοφόρο 2003 και το τέλος του 2012[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον Κανελλόπουλο, πέρασαν πολλά χρόνια και αρκετές δύσκολες στιγμές για τον αγώνα, έως ότου φτάσουμε στο 2003. Έτος ορόσημο για την ποδηλασία της χώρας και τον Διεθνή Ποδηλατικό Γύρο Ελλάδος. Αιτία αποτέλεσε η επικράτηση του Βασίλη Αναστόπουλου στην γενική κατάταξη[6]. Μάλιστα, ο Έλληνας πρωταθλητής σφράγισε την κορυφή κατά την διάρκεια του τελευταίου ετάπ στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Μεγαλόπολη Αρκαδίας, σκορπώντας ενθουσιασμό στους παρευρισκόμενους. Μέχρι σήμερα, παραμένει ο μοναδικός εγχώριος αθλητής που κατέκτησε την γαλάζια φανέλα. Μετά τον Αναστόπουλο, επανέρχεται η κυριαρχία αθλητών από το πρώην ανατολικό μπλοκ (Καζακστάν-Ρωσία), πριν φτάσουμε σε ακόμα μία διακοπή το 2007.
Το 2011[7] ήταν η χρονιά όπου ο Διεθνής Ποδηλατικός Γύρος Ελλάδος επανέρχεται και πάλι στο προσκήνιο μετά από διακοπή 4 ετών. Ο Γιάννης Ταμουρίδης κερδίζει την 2η θέση στον Γύρο με τη φανέλα της SP Tableware σκορπώντας ελπίδα για το εγγύς μέλλον. Μάλιστα, κατέγραψε νίκη στο χρονόμετρο που έγινε στον Αρχάγγελο (2ο ετάπ), φορώντας για δύο μέρες τη φανέλα της γενικής. Την επόμενη σεζόν ο Έλληνας πρωταθλητής καταλαμβάνει την 3η θέση της γενικής εκ νέου με τη φανέλα της SP Tableware, που πανηγύρισε νίκες σε ετάπ και με τον Περικλή Ηλία.
Η αναβίωση και η ελπίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
27 Απριλίου με 1η Μαΐου 2022, ο Διεθνής Ποδηλατικός Γύρος Ελλάδας επιστρέφει έπειτα από 10 χρόνια απουσίας στον παγκόσμιο αγωνιστικό χάρτη. Επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο την εξωστρέφεια της χώρας στη διοργάνωση μεγάλων αθλητικών γεγονότων. Με το μήνυμα «Ποδήλατο: Άθληση, Ψυχαγωγία, Μετακίνηση», το Υφυπουργείο Αθλητισμού και η Cycling Greece δημιουργούν τις συνθήκες εκείνες που θα φέρουν τους Έλληνες πολίτες κοντά στη χρήση του ποδηλάτου, ως αστική πλέον ενασχόληση.
Αναβίωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολλοί ήταν εκείνοι που έριξαν στο τραπέζι των συζητήσεων την αναβίωση του Γύρου Ελλάδος, από το 2012 έως το 2021, ωστόσο τα εμπόδια που προέκυπταν κάθε φορά ήταν υψηλά. Πριν από περίπου έναν χρόνο μία πρόταση από μία ομάδα ανθρώπων που αγαπούν το ποδήλατο και πλέον απαρτίζουν την οργανωτική επιτροπή, καθώς και μία… τυχαία συνάντηση στο ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ, ανάμεσα στον Υφυπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη και τον Μαρκ Κάβεντις που βρισκόταν στην χώρα μας για προετοιμασία μαζί με τον προπονητή του Βασίλη Αναστόπουλο, φούντωσε το όνειρο. Ένα όνειρο που πήρε σάρκα και οστά χάρη στην αποφασιστικότητα του Υφυπουργού Αθλητισμού, που ξέρει ότι η Ελλάδα πρέπει πάντα να πρωταγωνιστεί και να διακρίνεται. Η αναβίωση του γύρου από απλή σκέψη έγινε ένα γεγονός που φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε βασικό θέμα συζήτησης στη διεθνή ποδηλασία.
Ο κορυφαίος σπρίντερ όλων των εποχών, Μαρκ Κάβεντις, αποτελεί και τον επίσημο πρεσβευτή της διοργάνωσης. Πρόκειται για ακόμα ένα λιθαράκι, στην προσπάθεια που γίνεται από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, για την αθλητική -και όχι μόνο- προβολή της χώρας στο εξωτερικό. Και φυσικά την ανάδειξή της σε κορυφαίο προορισμό για τις μεγάλες διοργανώσεις.
Οι φανέλες του Γύρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γαλάζια φανέλα (γενική κατάταξη): Πρόκειται για τη σημαντικότερη κατάταξη στον αγώνα. Στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη γενική κατάταξη. Από κει και μετά προστίθεται σε κάθε αθλητή ο χρόνος του ετάπ κάθε ημέρας και βγαίνει η ανάλογη προσωρινή γενική κατάταξη. Ο αθλητής που βρίσκεται στην πρώτη θέση, φοράει στη διάρκεια του αγώνα την κυανή φανέλα για να μπορούν να τον ξεχωρίζουν οι υπόλοιποι, αλλά και οι θεατές. Την τελευταία μέρα του γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 5 ετάπ είναι και ο μεγάλος νικητής. Η φανέλα αυτή μέχρι το 1998 είχε κίτρινο χρώμα.
Πορτοκαλί φανέλα (βαθμολογία βουνών): Για να αναδειχθεί ο «βασιλιάς των βουνών» υπολογίζονται οι πόντοι που δίνονται στους ποδηλάτες μόλις περάσουν την κορυφή ενός βουνού, το λεγόμενο σπριντ ανάβασης. Οι πόντοι ποικίλλουν ανάλογα με τη δυσκολία της ανηφόρας. Έτσι τα βουνά χωρίζονται σε κατηγορίες, με τα πιο δύσκολα να δίνουν περισσότερους πόντους και τα πιο εύκολα λιγότερους αντίστοιχα. Όποιος αθλητής έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους στο τέλος του γύρου, κερδίζει την πρωτιά στη συγκεκριμένη βαθμολογία.
Κόκκινη φανέλα (βαθμολογία πόντων): Αυτή η βαθμολογία έχει να κάνει με τους πόντους που κερδίζουν οι αθλητές στο ενδιάμεσο σπριντ ευθείας και στον τερματισμό. Ανάλογα με την δυσκολία του ετάπ, τα ενδιάμεσα σπριντ είναι τοποθετημένα σε διαφορετικά σημεία. Όποιος αθλητής έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους στο τέλος του γύρου, κερδίζει την πρωτιά στη συγκεκριμένη βαθμολογία.
Λευκή φανέλα (κατάταξη καλύτερου νέου αθλητή): Πρόκειται για τη γενική κατάταξη που λαμβάνει υπόψη της μόνο τους χρόνους από όσους ποδηλάτες είναι κάτω των 25 ετών την 1η Ιανουαρίου της χρονιάς που διεξάγεται ο γύρος. Όπως και στην κατάταξη της κυανής φανέλας, έτσι και εδώ, στο τέλος του πρώτου ετάπ βγαίνει η πρώτη κατάταξη, με τον καλύτερο νέο αθλητή, αυτόν δηλαδή που έχει τον μικρότερο χρόνο, να φοράει τη λευκή φανέλα. Την τελευταία μέρα του γύρου, ο ποδηλάτης που θα έχει τον μικρότερο συνολικό χρόνο στα 5 ετάπ είναι και ο νικητής στη συγκεκριμένη κατηγορία.
Νικητές ανά έτος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νίκες ανά χώρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Νίκες | Χώρα |
|---|---|
| 3 |  Σοβιετική Ένωση
|
| 2 | Ελλάδα Γερμανία Ανατολική Γερμανία  Νέα Ζηλανδία  Καζακστάν
|
| 1 |  Αυστρία Δανία Ολλανδία Ρωσία Σλοβενία Πορτογαλία
|
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Preview statistics for International Tour of Hellas 2022». www.procyclingstats.com. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2022.
- ↑ «Tour of Hellas 1968 Stage 7 results». www.procyclingstats.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2023.
- ↑ «Tour of Hellas 1982 results». www.procyclingstats.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2023.
- ↑ «Tour of Hellas 1985 results». www.procyclingstats.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2023.
- ↑ «Tour of Hellas 1988 Stage 8 results». www.procyclingstats.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2023.
- ↑ «Tour of Hellas 2003 Stage 4 results». www.procyclingstats.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2023.
- ↑ «International Tour of Hellas 2011 Stage 6 results». www.procyclingstats.com. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημη ιστοσελίδα Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδηλασίας (Ε.Ο.Π)[1]
- Επίσημη ιστοσελίδα Διεθνούς Ποδηλατικού Γύρου [2]
- ↑ «Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας». Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «International Tour of Hellas». Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2022.