Διάβαση του Ερμή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η διάβαση του Ερμή στις 9 Μαΐου 2016. Ο Ερμής είναι ορατός κάτω αριστερά του κέντρου. Μια ηλιακή κηλίδα είναι παρατηρείται πάνω από το κέντρο.
Ο Ερμής που διέρχεται μπροστά από από τον Ήλιο, όπως φαίνεται από το ρόβερ Curiosity στον Άρη (3 Ιουνίου 2014). [1]

Μια διάβαση (ή διέλευση) του Ερμή μπροστά από τον Ήλιο συμβαίνει όταν ο πλανήτης Ερμής περνά απευθείας μεταξύ του Ήλιου και ενός ανώτερου πλανήτη, όπως η Γη. Κατά τη διάρκεια μιας διάβασης, ο Ερμής εμφανίζεται ως μια μικροσκοπική μαύρη κουκκίδα που κινείται μπροστά από τον Ήλιο καλύπτοντας ένα μικρό τμήμα του ηλιακού δίσκου. Λόγω των κινήσεων του Ερμή και της Γης στις τροχιές τους, οι διαβάσεις που παρατηρούνται από τη Γη λαμβάνουν χώρα τον Μάιο ή τον Νοέμβριο. Οι τέσσερεις τελευταίες διαβάσεις του Ερμή έγιναν στις 7 Μαΐου 2003, στις 8 Νοεμβρίου 2006 στις 9 Μαΐου 2016 και στις 11 Νοεμβρίου 2019. Η επόμενη θα γίνει στις 13 Νοεμβρίου 2032. Μια τυπική διάβαση διαρκεί αρκετές ώρες. Οι διαβάσεις του Ερμή είναι πολύ πιο συχνές από τις διαβάσεις της Αφροδίτης, με περίπου 13 ή 14 ανά αιώνα, κυρίως επειδή ο Ερμής βρίσκεται πιο κοντά στον Ήλιο και περιφέρεται πιο γρήγορα γύρω από αυτόν.

Στις 3 Ιουνίου 2014, το ρόβερ Curiosity παρατήρησε από την επιφάνεια του Άρη τον πλανήτη Ερμή να διέρχεται μπροστά από τον Ήλιο, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που παρατηρήθηκε πλανητική διάβαση από ένα ουράνιο σώμα εκτός από τη Γη.[1]

Επιστημονική έρευνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η τροχιά του πλανήτη Ερμή βρίσκεται στο εσωτερικό της τροχιάς της Γης, και έτσι μπορεί να βρεθεί σε κατώτερη σύνοδο με τον Ήλιο. Όταν ο Ερμής βρίσκεται κοντά στον κόμβο της τροχιάς του, διέρχεται από το τροχιακό επίπεδο της Γης. Εάν συμβεί μια κατώτερη σύνοδος καθώς ο Ερμής διέρχεται από τον τροχιακό του κόμβο, ο πλανήτης μπορεί να φανεί ότι περνάει μπροστά από τον δίσκο του Ήλιου σε ένα γεγονός που ονομάζεται διάβαση. Ανάλογα με τη θέση του πλανήτη Ερμή στην τροχιά του, η μέγιστη διάρκεια αυτού του γεγονότος είναι 7 ω 50 λ . [2]

Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τις διαβάσεις του Ερμή ώστε να μελετήσουν τον ίδιο τον πλανήτη καθώς και την τροχιά του. Ορισμένα πεδία έρευνας που σχετίζονται με τις διαβάσεις του Ερμή είναι τα εξής:

  • Μέτρηση του μεγέθους του ηλιακού συστήματος. [3]
  • Διερεύνηση της μεταβλητότητας της περιστροφής της Γης και της παλιρροιακής επιτάχυνσης της Σελήνης. [4] [5] [6] [7]
  • Μέτρηση της μάζας της Αφροδίτης από τις μεταβολές στην τροχιά του Ερμή. [8]
  • Ανίχνευση μακροπρόθεσμων μεταβολών της ακτίνας του Ήλιου. [9] [10]
  • Διερεύνηση του φαινομένου της μαύρης σταγόνας, συμπεριλαμβανομένης της αμφισβήτησης της υποτιθέμενης ανακάλυψης της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης κατά τη διέλευση του 1761. [11] [12] [13]
  • Εκτίμηση της πιθανής μείώσης της φωτεινότητας κατα τη διάρκεια μιας διάβασης εξωπλανήτη. [14]

Συχνότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι διαβάσεις του Ερμή συμβαίνουν μόνο όταν η Γη είναι ευθυγραμμισμένη με έναν κόμβο της τροχιάς του Ερμή. Επί του παρόντος, αυτή η ευθυγράμμιση πραγματοποιείται εντός λίγων ημερών από τις 8 Μαΐου ( κατερχόμενος κόμβος ) και τις 10 Νοεμβρίου ( ανερχόμενος κόμβος ), με τη γωνιακή διάμετρο του Ερμή να είναι περίπου 12″ για τις διαβάσεις του Μαΐου και 10″ για τις διαβάσεις τουΝοεμβρίου. Η μέση ημερομηνία των διαβάσεων μεταβάλλεται με την πάροδο των αιώνων λόγω της κομβικής μετάπτωσης του Ερμή και της μετάπτωσης του άξονα της Γης.

Οι διαβάσεις του Ερμή συμβαίνουν σχετικά συχνά. Όπως εξηγήθηκε το 1882 από τον Newcomb, [8]  το χρονικό διάστημα μεταξύ διαδοχικών διελεύσεων του Ερμή από τον ανερχόμενο κόμβο της τροχιάς του είναι 87.969 ημέρες και το διάστημα μεταξύ της διέλευσης της Γης από το ίδιο γεωγραφικό μήκος είναι 365.254 ημέρες. Χρησιμοποιώντας συνεχείς προσεγγίσεις κλασμάτων της αναλογίας αυτών των τιμών, συμπεραίνουμε ότι ο Ερμής πραγματοποιεί σχεδόν ακέραιο αριθμό περιφορών γύρω από τον Ήλιο σε διαστήματα 6, 7, 13, 33, 46 και 217 ετών.


Οι διαβάσεις που πραγματοποιούνται με διαφορά 46 ετών μπορούν να ομαδοποιηθούν σε μια σειρά. Για τις διαβάσεις του Νοεμβρίου, κάθε σειρά περιλαμβάνει περίπου 20 μέσα σε 874 χρόνια, με τη διαδρομή του Ερμή μπροστά από τον Ήλιο σε κάθε διάβαση να βρίσκεται βορειότερα από ό,τι για την προηγούμενη. Για τις διαβάσεις του Μαΐου, κάθε σειρά περιλαμβάνει περίπου 10 μέσα σε 414 χρόνια, με το μονοπάτι του Ερμή μπροστά από τον ηλιακό δίσκο σε κάθε διάβαση να περνά νοτιότερα από ότι στην προηγούμενη.

Με τον ίδιο τρόπο, διαβάσεις που συμβαίνουν με διαφορά 217 ετών μπορούν επίσης να ομαδοποιηθούν σε σειρά. Για τις διαβάσεις του Νοεμβρίου, κάθε σειρά συμπεριλαμβάνει περίπου 135 διελεύσεις σε διάστημα 30.000 ετών. Για τις διαβάσεις του Μαΐου, κάθε σειρά συμπεριλαμβάνει περίπου 110 διαβάσεις σε διάστημα 24.000 ετών. Τόσο για τις σειρές του Μαΐου όσο και του Νοεμβρίου, η διαδρομή του Ερμή μπροστά από τον ήλιο μετατοπίζεται βορειότερα από την προηγούμενη διάβαση.

Προβλέψεις για μελλοντικές διαβάσεις του Ερμή είναι διαθέσιμες στις NASA, [15] SOLEX, [16] και Fourmilab. [17]

Παρατήρηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την κατώτερη σύνοδο, ο πλανήτης Ερμής έχει γωνιακό μέγεθος ίσο με 12", πολύ μικρό για να παρατηρηθεί χωρίς τηλεσκόπιο σε μία διάβαση.[18] Μια συνήθης παρατήρηση που μπορεί να πραγματοποιηθεί σε μια διάβαση [19] είναι η καταγραφή των στιγμών όπου ο δίσκος του Ερμή φαίνεται να βρίσκεται σε επαφή με το περίγραμμα του Ήλιου. [20] Αυτές οι στιγμές αναφέρονται παραδοσιακά ως η 1η, 2η, 3η και 4η επαφή – με τη 2η και την 3η επαφή να συμβαίνουν όταν ο δίσκος του Ερμή βρίσκεται πλήρως πάνω στο δίσκο του ήλιου. [21] Κατά γενικό κανόνα, η 1η και η 4η επαφή δεν μπορούν να ανιχνευθούν με ακρίβεια, [7] ενώ η 2η και η 3η επαφή είναι εύκολα ορατές εντός των περιορισμών του φαινομένου της μαύρης σταγόνας, της ακτινοβολίας, των ατμοσφαιρικών συνθηκών και της ποιότητας των οπτικών που χρησιμοποιούνται . [22]

Μερική Διάβαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διάβαση στις 15 Νοεμβρίου 1999, προσομοιωμένη,

Μερικές φορές ο Ερμής φαίνεται να ακουμπά οριακά τον ηλιακό δίσκο, οδηγώντας σε μερική διάβαση. Υπάρχουν δύο πιθανά ενδεχόμενα:

  • Πρώτον, είναι δυνατό να συμβεί διάβαση με τέτοιον τρόπο ώστε, στο μέσον της, ο δίσκος του Ερμή να έχει εισέλθει πλήρως στον δίσκο του Ήλιου όπως φαίνεται από ορισμένα μέρη του κόσμου, ενώ για παρατηρητές σε άλλες περιοχές του να έχει εισέλθει μόνο μερικώς. Η διάβαση της 15ης Νοεμβρίου 1999 ανήκει σε αυτό το είδος, [23] [24] [25] αφού ήταν πλήρης για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, αλλά μερική για την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και την Ανταρκτική. Η προηγούμενη τέτοια διάβαση ήταν στις 28 Οκτωβρίου 743 και η επόμενη θα είναι στις 11 Μαΐου 2391. Παρότι τέτοια γεγονότα είναι πολύ σπάνια, δύο τέτοιου τύπου διαβάσεις θα συμβούν μέσα 2 1⁄2 χρόνια τον Δεκέμβριο του 6149 και τον Ιούνιο του 6152. [17]
  • Δεύτερον, είναι πιθανό να συμβεί μια διάβαση κατά την οποία, στο μέσον της, ο δίσκος του Ερμή έχει εισέλθει μερικώς στον δίσκο του Ήλιου όπως φαίνεται από ορισμένες περιοχές, ενώ από άλλες ο Ερμής ¨χάνει¨ τον ηλιακό δίσκο, και δεν τον ακουμπά καθόλου. Τέτοια διάβαση συνέβη στις 11 Μαΐου 1937, όταν στη νότια Αφρική και τη νότια Ασία παρατηρήθηκε μερική διάβαση, ενώ δεν ήταν καθόλου ορατή από την Ευρώπη και τη βόρεια Ασία. [26] Η προηγούμενη τέτοια διάβαση συνέβη στις 21 Οκτωβρίου 1342 και η επόμενη θα γίνει στις 13 Μαΐου 2608.

Δεν υφίσταται διάβαση όπου, στο μέσον [ <span title="This claim needs references to reliable sources. (November 2019)">απαιτείται παραπομπή</span> ]της, ορισμένες περιοχές παρατηρούν τον Ερμή πλήρως εντός του ηλιακού δίσκου, ενώ από άλλες ο Ερμής δεν φαίνεται να διέρχεται μπροστά από τον ήλιο ούτε καν μερικώς.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη παρατήρηση διάβασης του Ερμή συνέβη στις 7 Νοεμβρίου 1631 από τον Pierre Gassendi . Έμεινε έκπληκτος από το μικρό μέγεθος του πλανήτη σε σύγκριση με τον Ήλιο. Ο Johannes Kepler είχε προβλέψει τις διαβάσεις του Ερμή και της Αφροδίτης στα γραπτά του που δημοσιεύθηκαν το 1630 [27]

Διάβαση του 1832[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τηλεσκόπιο Shuckburgh του Βασιλικού Αστεροσκοπείου, Γκρίνουιτς στο Λονδίνο χρησιμοποιήθηκε για τηνπαρατήρηση της διάβασης του Ερμή το 1832. [28] Ήταν εξοπλισμένο με ένα μικρόμετρο και χρησιμοποιήθηκε ώστε να συνταχθεί αναφορά των γεγονότων όπως φαινόταν μέσα από το μικρό διοπτρικό τηλεσκόπιο. [28] Μέσω της παρατήρησης και χρονομέτρησης της διάβασης, υπολογίστηκε η διάμετρος του πλανήτη [28]  

Διάβαση του 1907[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για τη διάβαση του Ερμή το 1907, τα τηλεσκόπια που χρησιμοποιήθηκαν στο Αστεροσκοπείο του Παρισιού περιελάμβαναν: [29]

  • Κατοπτρικά τηλεσκόπια Foucault-Eichens ( 40 και 20 εκατοστά διάφραγμα)
  • Κατοπτρικό τηλεσκόπιο Martin-Eichens ( 4ο εκατοστά διάφραγμα)
  • Αρκετά μικρά διοπτρικά

Τα τηλεσκόπια αυτά ήταν κινητά και τοποθετήθηκαν στην ταράτσα του αστεροσκοπίου για τις διάφορες παρατηρήσεις. [29]

Ιστορική αναδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

The table below includes all historical transits of Mercury from 1605 on:

Παρελθούσες Διαβάσεις του Ερμή[15]
Ημερομηνία στο μέσον της διάβασης Ώρα (UTC) Σημειώσεις
Αρχή Μέσον Τέλος
1η Νοεμβρίου 1605 18:47 20:02 21:18
3 Μαΐου 1615 06:44 10:09 13:33
4 Νοεμβρίου 1618 11:10 13:42 16:14
5 Μαΐου 1628 14:23 17:32 20:40
7 Νοεμβρίου 1631 04:39 07:20 10:01 Παρατηρήθηκε από τον Pierre Gassendi.
9 Νοεμβρίου 1644 22:55 00:57 02:58
3-4 Νοεμβρίου 1651 23:09 00:52 02:35 Παρατηρήθηκε από τον Jeremy Shakerly στο Σουράτ, αναφέρθηκε μέσω γράμματος στον Henry Osbourne, τον Ιανουάριο του 1652. Ο Shakerly θεωρείται ότι πέθανε στην Ινδία περί το 1655.[30]
3 Μαΐου 1661 13:08 16:54 20:40 Συνέβη την ημέρα της Στέψης του Βασιλιά Καρόλου Β' της Αγγλίας.
4 Νοεμβρίου 1664 15:54 18:32 21:10
7 Μαΐου 1674 22:01 00:16 02:31
7 Νοεμβρίου 1677 09:33 12:11 14:48
10 Νοεμβρίου 1690 03:59 05:43 07:27
3 Νοεμβρίου 1697 03:40 05:42 07:43
5 Μαΐου 1707 19:37 23:32 03:27
6 Noεμβρίου 1710 20:40 23:22 02:03
9 Νοεμβρίου 1723 14:27 16:59 19:30
11 Νοεμβρίου 1736 09:11 10:30 11:49
2 Μαΐου 1740 21:42 23:02 00:21
5 Νοεμβρίου 1743 08:15 10:30 12:45
6 Μαΐου 1753 02:19 06:13 10:06 Συντονισμένες επιστημονικές παρατηρήσεις οργανώθηκαν παγκοσμίως από τον Joseph-Nicolas Delisle worldwide.[31]
7 Νοεμβρίου 1756 01:28 04:10 06:54
9-10 Νοεμβρίου 1769 19:23 21:46 00:10 Παρατηρήθηκε από του Charles Green και James Cook από τη Νέα Ζηλανδία.[32] Σημειώθηκε ότι ο Ερμής είχε μικρή ή ανύπαρκτη ατμόσφαιρα.
2 Νοεμβρίου 1776 21:03 21:36 22:09
12 Νοεμβρίου 1782 14:42 15:16 15:50
4 Μαΐου 1786 03:01 05:41 08:21
5 Νοεμβρίου 1789 12:53 15:19 17:44
7 Μαΐου 1799 09:10 12:50 16:31
9 Νοεμβρίου 1802 06:16 08:58 11:41
12 Νοεμβρίου 1815 00:20 02:33 04:46
5 Νοεμβρίου 1822 01:04 02:25 03:45
5 Μαΐου 1832 09:04 12:25 15:47
7 Νοεμβρίου 1835 17:35 20:08 22:41
8 Μαΐου 1845 16:24 19:37 22:49 Παρατηρήθηκε από τον William Lassell.[33]
9 Νοεμβρίου1848 11:07 13:48 16:28
12 Νοεμβρίου 1861 05:21 07:19 09:18 Παρατηρήθηκε μερικώς από τον William Lassell στη Μάλτα.[34]
5 Νοεμβρίου 1868 05:28 07:14 09:00
6 Μαΐου 1878 15:16 19:00 22:44 Παρατηρήθηκε από το Αστεροσκοπίο του Γκρίνουιτς .[35]
6-7 Νοεμβρίου 1881 22:19 00:57 03:36 Παρατηρήθηκε από τον John Tebbutt.[36]
8-9 Μαΐου 1891 23:57 02:22 04:47
10 Νοεμβρίου1894 15:58 18:35 21:11
14 Νοεμβρίου 1907 10:24 12:07 13:50
7 Νοεμβρίου 1914 09:57 12:03 14:09
8-9 Μαΐου 1924 21:44 01:41 05:38 Το τελικό στάδιο παρατηρήθηκε από τον Basil Brown.[37]
10 Νοεμβρίου 1927 03:02 05:46 08:29 Το τελικό στάδιο παρατηρήθηκε απο το Ηνωμένο Βασίλειο.[38]
11 Μαΐου 1937 08:53 08:59 09:06 Μόνο ορατή ως μερική διάβαση, στη Νότια Αφρική, τη Σαουδική Αραβία, ην Νότια Ασία και τη Δυτική Αυστραλία[39]
11- 12 Νοεμβρίου 1940 20:49 23:21 01:53
14 Νοεμβρίου 1953 15:37 16:54 18:11
5-6 Μαΐου 1957 23:59 01:14 02:30
7 Νοεμβρίου 1960 14:34 16:53 19:12 [40]
9 Μαΐου 1970 04:19 08:16 12:13 [41]
10 Νοεμβρίου 1973 07:47 10:32 13:17 [42]
13 Νοεμβρίου 1986 01:43 04:07 06:31 [43]
6 Νοεμβρίου 1993 03:06 03:57 04:47 [44] Αυτή η σύντομη διάβαση ήταν ορατή μόνο από τον Νότιο Πόλο.[45]
15 Νοεμβρίου 1999

21:15 21:41 22:07 [46] Μερική διάβαση, ορατή στη Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και την Ανταρκτική
7 Μαΐου 2003 05:13 07:52 10:32 [47]
8 Νοεμβρίου2006

18:12 20:41 23:10 [48]
9 Μαΐου 2016

11:12 14:57 18:42
Ολόκληρη η διάβαση ορατή απο τη Ν. Αμερική, την ανατολική Β. Αμερική, τη δυτική Ευρώπη. Μέρος της διάβασης ορατό παντού εκτός της Αυστραλίας και της Άπω Ανατολής.[49]

11 Νοεμβρίου 2019

12:35 15:20 18:04 [15]
Μελλοντικές Διαβάσεις του Ερμή[15]
Ημερομηνία στο μέσον της διάβασης Ώρα (UTC) Σημειώσεις
Αρχή Μέσον Τέλος
13 Νοεμβρίου 2032 06:41 08:54 11:07
7 Νοεμβρίου 2039 07:17 08:46 10:15
7 Μαΐου 2049 11:03 14:24 17:44
8-9 Νοεμβρίου 2052 22:53 01:29 04:06
10-11 Μαΐου 2062 18:16 21:36 01:00
11-12 Νοεμβρίου 2065 17:24 20:06 22:48
14 Νοεμβρίου 2078 11:42 13:41 15:39
7 Νοεμβρίου 2085 11:42 13:34 15:26
8-9 Μαΐου 2095 17:20 21:05 00:50
10 Νοεμβρίου 2098 04:35 07:16 09:57
12 Μαΐου 2108 01:40 04:16 06:52
14-15 Νοεμβρίου 2111 22:15 00:53 03:30
15 Νοεμβρίου 2124 16:49 18:28 20:07

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διάβαση του Ερμή στις 9 Μαΐου 2016
Διάβαση του Ερμή

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Webster, Guy (10 Ιουνίου 2014). «Mercury Passes in Front of the Sun, as Seen From Mars». NASA. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2014. 
  2. ↑ Todd, David Peck (1899). Stars and Telescopes: A Hand-book of Popular Astronomy, Founded on the 9th Ed. of Lynn's Celestial Motions. Little, Brown. σελίδες 104–106. 
  3. ↑ Koberlein, Brian. «A Transit Of Mercury Told Us The Scale Of The Universe». Forbes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2019. 
  4. ↑ Innes, R. T. A. (November 1925). «Transits of Mercury, 1677-1924. 5. Differential Corrections to the Tabular Elements, Etc.». Circular of the Union Observatory Johannesburg 65: 309–315. Bibcode: 1925CiUO...65..309I. 
  5. ↑ Spencer Jones, H. (May 1939). «The rotation of the earth, and the secular accelerations of the sun, moon and planets». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 99 (7): 541. doi:10.1093/mnras/99.7.541. Bibcode: 1939MNRAS..99..541S. 
  6. ↑ Morrison, L. V.; Ward, C. G. (October 1975). «An analysis of the transits of Mercury: 1677 - 1973.». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 173: 183–206. doi:10.1093/mnras/173.1.183. Bibcode: 1975MNRAS.173..183M. https://archive.org/details/sim_monthly-notices-of-the-royal-astronomical-society_1975-10_173_1/page/183. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Lambeck, Kurt (2005). The Earth's Variable Rotation: Geophysical Causes and Consequences. Cambridge University Press. σελ. 73. ISBN 9780521673303. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Newcomb, Simon (1882). «Discussion and results of observations on transits of Mercury from 1677 to 1881». United States. Nautical Almanac Office. Astronomical Paper; V.1 (Nautical Almanac Office) 1: 363. Bibcode: 1882USNAO...1..363N. 
  9. ↑ Parkinson, J. H. και άλλοι. (December 1980). «The constancy of the solar diameter over the past 250 years». Nature 288 (5791): 548–551. doi:10.1038/288548a0. Bibcode: 1980Natur.288..548P. 
  10. ↑ Sigismondi, Costantino (May 2016). «The opportunity of the 2016 transit of Mercury for measuring the solar diameter and recommendations for the observation». ePrint. Bibcode: 2016arXiv160502084S. http://www.icra.it/gerbertus/2016/Gerb-9-2016-Sigismondi-transito-83-86.pdf. Ανακτήθηκε στις 2022-05-15. 
  11. ↑ Schneider, G. και άλλοι. (April 2004). «TRACE Observations of the 15 November 1999 Transit of Mercury and the Black Drop Effect: Considerations for the 2004 Transit of Venus». Icarus 168 (2): 249–256. doi:10.1016/j.icarus.2003.11.020. Bibcode: 2004Icar..168..249S. http://nicmosis.as.arizona.edu:8000/PUBLICATIONS/ICARUS_TRANSIT.pdf. 
  12. ↑ Schneider, G.. «Space Studies of the Black Drop Effect at a Mercury Transit». 
  13. ↑ Pasachoff, Jay M.; Sheehan, William (March 2012). «Lomonosov, the discovery of Venus's atmosphere, and the eighteenth-century transits of Venus». Journal of Astronomical History and Heritage 15 (1): 3–14. doi:10.3724/SP.J.1440-2807.2012.01.01. Bibcode: 2012JAHH...15....3P. 
  14. ↑ Pasachoff, Jay M. και άλλοι. (September 2008). «Total Solar Irradiance at the 2006 Transit of Mercury and Application to Transiting». Bulletin of the American Astronomical Society 40: 404. Bibcode: 2008DPS....40.1119P. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Espenak, Fred (6 Δεκεμβρίου 2011). «Seven century catalog of Mercury transits: 1601 CE to 2300 CE». NASA Eclipse Web Site. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022. Espenak, Fred (December 6, 2011). "Seven century catalog of Mercury transits: 1601 CE to 2300 CE". NASA Eclipse Web Site. Retrieved 2022-05-15.
  16. ↑ Vitagliano, Aldo (9 Δεκεμβρίου 2011). «The SOLEX page». Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Walker, John. «Quarter Million Year Canon of Solar System Transits». fourmilab.ch. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2022. Walker, John. "Quarter Million Year Canon of Solar System Transits". fourmilab.ch. Retrieved 2022-05-15.
  18. ↑ Fitzgerald, A. P. (September 1953). «Transits of Mercury». Irish Astronomical Journal 2 (7): 203. Bibcode: 1953IrAJ....2..203F. 
  19. ↑ «How to See Mercury Through a Telescope: A Comprehensive Guide – Telescopes Geek». Telescopesgeek.com. 1 Φεβρουαρίου 2023. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2023. 
  20. ↑ Morrison, L. V.; Ward, C. G. (October 1975). «An analysis of the transits of Mercury: 1677 - 1973». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 173: 183–206. doi:10.1093/mnras/173.1.183. Bibcode: 1975MNRAS.173..183M. https://archive.org/details/sim_monthly-notices-of-the-royal-astronomical-society_1975-10_173_1/page/183. 
  21. ↑ Price, Fred W. (2000). The Planet Observer's Handbook. Cambridge University Press. σελ. 98. ISBN 9780521789813. 
  22. ↑ Johnson, Diane (1982). «The Shrinking Sun». Mosaic (The Foundation) 13 (1): 7–12. https://books.google.com/books?id=PSk519IUgzgC&pg=PA7. 
  23. ↑ «1999 Transit of Mercury». nasa.gov. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2015. 
  24. ↑ «The November 15, 1999 Transit of Mercury». astroleague.org. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2015. 
  25. ↑ Cudnik, Brian M. (March 2004). «Black drops and gray drops - multi-color CCD observations of the 1999 Mercury transit and application to the 2004 Venus event». Journal of the Association of Lunar & Planetary Observers, the Strolling Astronomer 46 (1): 9–12. Bibcode: 2004JALPO..46a...9C. 
  26. ↑ Wilson, Herbert C. (January 1937). «Planetary Phenomena in 1937». Popular Astronomy 45: 27. Bibcode: 1937PA.....45...27W. https://archive.org/details/sim_popular-astronomy_1937-01_45_1/page/27. 
  27. ↑ van Helden, Albert (1976). «The Importance of the Transit of Mercury of 1631». Journal for the History of Astronomy 7: 1. doi:10.1177/002182867600700101. Bibcode: 1976JHA.....7....1V. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (στα Αγγλικά). 2. Priestley and Weale. 11 Μαΐου 1832. σελ. 103. 
  29. ↑ 29,0 29,1 Lequeux, James (15 Μαρτίου 2013). Le Verrier—Magnificent and Detestable Astronomer (στα Αγγλικά). Springer Science & Business Media. ISBN 978-1-4614-5565-3. 
  30. ↑ Chapman, A. (1985). «Jeremy Shakerly (1626-1655?) Astronomy, astrology and patronage in Civil War Lancashire». Transactions of the Historic Society of Lancashire and Cheshire 135: 1–14. https://www.hslc.org.uk/wp-content/uploads/2017/05/135-2-Chapman.pdf. Ανακτήθηκε στις 2022-05-16. 
  31. ↑ Leverington, David (2003). Babylon to Voyager and Beyond: A History of Planetary Astronomy. Cambridge University Press. ISBN 9780521808408. 
  32. ↑ Orchiston, Wayne (1994). «James Cook and the 1769 Transit of Mercury». Information Sheet (Carter Observatory). ISSN 1173-7263. https://books.google.com/books?id=v-wAMwAACAAJ. 
  33. ↑ Lassell, W. (May 1845). «Observations of the solar eclipse, May 5, 1845, and of the transit of Mercury, May 8, 1845». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 6: 255. doi:10.1093/mnras/6.17.255. Bibcode: 1845MNRAS...6..255L. 
  34. ↑ Lassell, W. (1861). «The Transit of Mercury, November 11, 1861, observed at Malta». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 22 (2): 38. doi:10.1093/mnras/22.2.38a. Bibcode: 1861MNRAS..22...38L. 
  35. ↑ «Observations of the Transit of Mercury, 1878, May 6, made at the Royal Observatory, Greenwich». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 38 (7): 397. 1878. doi:10.1093/mnras/38.7.397. Bibcode: 1878MNRAS..38..397.. 
  36. ↑ Tebbutt, John (December 1881). «Transit of Mercury 1881, November 7-8, observed at Windsor New South Wales». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 42: 103. doi:10.1093/mnras/42.3.103. Bibcode: 1882MNRAS..42..103T. 
  37. ↑ McEwen, H. (January 1926). «Reports of the Observing Sections: Transit of Mercury, 1924 May 7». Journal of the British Astronomical Association 36: 77. Bibcode: 1926JBAA...36...77.. 
  38. ↑ Bennett, A. F. (1928). «Observation of the transit of Mercury, 1927 November 10, at Leiston, Suffolk». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 88 (5): 486. doi:10.1093/mnras/88.5.486. Bibcode: 1928MNRAS..88..486B. 
  39. ↑ Office, United States Naval Observatory Nautical Almanac (1936). The American Ephemeris and Nautical Almanac (στα Αγγλικά). U.S. Government Printing Office. 
  40. ↑ «1960 Transit of Mercury». HM Nautical Almanac Office. UK Hydrographic Office. 5 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012. 
  41. ↑ «1970 Transit of Mercury». HM Nautical Almanac Office. UK Hydrographic Office. 5 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012. 
  42. ↑ «1973 Transit of Mercury». HM Nautical Almanac Office. UK Hydrographic Office. 5 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012. 
  43. ↑ «1986 Transit of Mercury». HM Nautical Almanac Office. UK Hydrographic Office. 5 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012. 
  44. ↑ «1993 Transit of Mercury». HM Nautical Almanac Office. UK Hydrographic Office. 5 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012. 
  45. ↑ Porter, J. G. (March 1970). «Transits of Mercury and Venus». Journal of the British Astronomical Association 80: 182–189. Bibcode: 1970JBAA...80..182P. 
  46. ↑ «1999 Transit of Mercury». HM Nautical Almanac Office. UK Hydrographic Office. 5 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012. 
  47. ↑ «2003 Transit of Mercury». HM Nautical Almanac Office. UK Hydrographic Office. 5 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012. 
  48. ↑ «2006 Transit of Mercury». HM Nautical Almanac Office. UK Hydrographic Office. 5 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2012. 
  49. ↑ «The Transit of Mercury on 2016 May 9». Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Διάβαση_του_Ερμή&oldid=10476124"