Γύρος της Γαλλίας
Ο Ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας, γνωστότερος ως Tour de France, είναι η πιο γνωστή διεθνής αθλητική διοργάνωση της ποδηλασίας και η σημαντικότερη διοργάνωση ανοιχτού δρόμου, με ιστορία άνω των 110 ετών. Διεξάγεται κάθε χρόνο (ανελλιπώς με εξαίρεση τους δύο παγκοσμίους πολέμους.[1] ), στα τέλη Ιουνίου με Ιούλιο, με εξαίρεση την αναβολή του για τα τέλη Αυγούστου, λόγω της πανδημίας COVID-19 το 2020. Η διαδρομή περνά από πολλά μέρη σε όλη την έκταση της Γαλλίας (και κάποια σε γειτονικές χώρες), καλύπτοντας απόσταση πάνω από 4.000 χιλιόμετρα.[2] Η διαδρομή διακρίνεται σε είκοσι ετάπ (στάδια, étapes) το καθένα από τα οποία είναι αυτόνομη κούρσα και έχει δικά του χαρακτηριστικά (π.χ. υπάρχουν ετάπ ανάβασης, ατομικής και ομαδικής χρονομέτρησης κλπ). Νικητής θεωρείται ο ποδηλάτης που αθροιστικά, όταν τελειώσουν όλα τα ετάπ, έχει τον καλύτερο χρόνο από όλους.
Μαζί με το Γύρο της Ιταλίας και το Γύρο της Ισπανίας, ο Γύρος της Γαλλίας είναι μια από τις τρεις βασικές διοργανώσεις (και η μεγαλύτερη σε διάρκεια) της Διεθνούς Ένωσης Ποδηλασίας (Union Cycliste Internationale[νεκρός σύνδεσμος]) και γεγονός γνωστό ακόμα και σε αυτούς που δεν ασχολούνται συστηματικά με την ποδηλασία. Θεωρείται μια από τις πιο απαιτητικές διοργανώσεις, και κατά τη διάρκειά του έχουν συμβεί και μερικοί θάνατοι ποδηλατών.
Όπως και στους περισσότερους αγώνες ποδηλασίας, οι διαγωνιζόμενοι λαμβάνουν μέρος ως μέλη ομάδων. Σε κάθε αγώνα υπάρχουν συνήθως 20 με 22 ομάδες, η καθεμιά με εννιά αναβάτες. Κατά παράδοση, η συμμετοχή στο Γύρο της Γαλλίας γίνεται κατόπιν πρόσκλησης, που απευθύνεται από τους διοργανωτές μόνο στις καλύτερες από τις επαγγελματικές ομάδες του κόσμου. Κάθε ομάδα, που παίρνει το όνομα του κύριου χορηγού της, φορά χαρακτηριστικές φανέλες, ενώ τα μέλη της συνεργάζονται. Κάθε ομάδα επίσης διαθέτει το δικό της αυτοκίνητο, που ακολουθεί τους ποδηλάτες και τους παρέχει μικρές διευκολύνσεις, όπως νερό, μηχανική βοήθεια, πληροφορίες για την εξέλιξη της κούρσας κ.α.
Θεωρείται ο "πολυτιμότερος και δυσκολότερος αγώνας ποδηλασίας στον κόσμο".[3]
Στην πρώτη του διεξαγωγή, το 1903, αρμόδιο ήταν το περιοδικό "Auto".[4] Σήμερα διοργανώνεται από την Amaury Sport Organisation.[5]
Νικητές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από το 1903, οι εξής έχουν νικήσει στο Γύρο:
Γύρος | Έτος | Νικητής | Εθνικότητα | Ομάδα |
---|---|---|---|---|
1 | 1903 | Μορίς Γκαρέν | ![]() |
Λα Φρανσέζ |
2 | 1904 | Ανρί Κορνέ | ![]() |
Σικλ |
3 | 1905 | Λουί Τρουσελιέ | ![]() |
Σικλ Πεζό |
4 | 1906 | Ρενέ Ποτιέ | ![]() |
Σικλ Πεζό |
5 | 1907 | Λυσιέν Πτι- Μπρετόν | ![]() |
Σικλ Πεζό |
6 | 1908 | Λυσιέν Πτι- Μπρετόν (2) | ![]() |
Σικλ Πεζό |
7 | 1909 | Φρανσουά Φαμπέρ | ![]() |
Αλικόν |
8 | 1910 | Οτάβ Λαπίζ | ![]() |
Αλικόν |
9 | 1911 | Γκυστάβ Γκαριγκού | ![]() |
Αλικόν |
10 | 1912 | Οντίλ Ντεφράγιε | ![]() |
Αλικόν |
11 | 1913 | Φιλίπ Τις | ![]() |
Σικλ Πεζό |
12 | 1914 | Φιλίπ Τις (2) | ![]() |
Σικλ Πεζό |
1915 με 1918 Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος | ||||
13 | 1919 | Φερμέν Λαμπό | ![]() |
Λα Σπορτίφ |
14 | 1920 | Φιλίπ Τις (3) | ![]() |
Λα Σπορτίφ |
15 | 1921 | Λεόν Σιερ | ![]() |
Λα Σπορτίφ |
16 | 1922 | Φερμέν Λαμπό (2) | ![]() |
Σικλ Πεζό |
17 | 1923 | Αβρί Πελισιέ | ![]() |
Οτομοτό |
18 | 1924 | Οτάβιο Μποτέκια | ![]() |
Οτομοτό |
19 | 1925 | Οτάβιο Μποτέκια (2) | ![]() |
Οτομοτό |
20 | 1926 | Λυσιέν Μπουίς | ![]() |
Οτομοτό |
21 | 1927 | Νικολά Φραντς | ![]() |
Αλκιόν |
22 | 1928 | Νικολά Φραντς (2) | ![]() |
Αλκιόν |
23 | 1929 | Μορίς ντε Βάελε | ![]() |
Αλκιόν |
24 | 1930 | Αντρέ Λεντύκ | ![]() |
Γαλλία |
25 | 1931 | Αντονέν Μαν | ![]() |
Γαλλία |
26 | 1932 | Αντρέ Λεντύκ (2) | ![]() |
Γαλλία |
27 | 1933 | Ζωρζ Σπαϊσέρ | ![]() |
Γαλλία |
28 | 1934 | Αντονέν Μαν (2) | ![]() |
Γαλλία |
29 | 1935 | Ρομέν Μαές | ![]() |
Βέλγιο |
30 | 1936 | Σιλβέρ Μαές | ![]() |
Βέλγιο |
31 | 1937 | Ροζέ Λαπεμπί | ![]() |
Γαλλία |
32 | 1938 | Τζίνο Μπαρτάλι | ![]() |
Ιταλία |
33 | 1939 | Σιλβέρ Μαές (2) | ![]() |
Βέλγιο |
1940-1946 Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος | ||||
34 | 1947 | Ζαν Ρομπίκ | ![]() |
Ουέστ |
35 | 1948 | Τζίνο Μπαρτάλι (2) | ![]() |
Ιταλία |
36 | 1949 | Φάουστο Κόππι | ![]() |
Ιταλία |
37 | 1950 | Φέρντιναντ Κούμπλερ | ![]() |
Ελβετία |
38 | 1951 | Ούγκο Κομπλέ | ![]() |
Ελβετία |
39 | 1952 | Φάουστο Κόππι (2) | ![]() |
Ιταλία |
40 | 1953 | Λουιζόν Μπομπέ | ![]() |
Γαλλία |
41 | 1954 | Λουιζόν Μπομπέ (2) | ![]() |
Γαλλία |
42 | 1955 | Λουιζόν Μπομπέ (3) | ![]() |
Γαλλία |
43 | 1956 | Ροζέ Βαλκοβιάκ | ![]() |
Νορτ-Εστ Σεντρ |
44 | 1957 | Ζακ Ανκτίλ | ![]() |
Γαλλία |
45 | 1958 | Σαρλί Γκολ | ![]() |
Όλαντ- Λούξεμπουργκ |
46 | 1959 | Φεδερίκο Μπααμόντες | ![]() |
Ισπανία |
47 | 1960 | Γκαστόνε Νεντσίνι | ![]() |
Ιταλία |
48 | 1961 | Ζακ Ανκτίλ (2) | ![]() |
Γαλλία |
49 | 1962 | Ζακ Ανκτίλ (3) | ![]() |
Σαν Ραφαέλ |
50 | 1963 | Ζακ Ανκτίλ (4) | ![]() |
Σαν Ραφαέλ |
51 | 1964 | Ζακ Ανκτίλ (5) | ![]() |
Σαν Ραφαέλ |
52 | 1965 | Φελίτσε Τζιμόντι | ![]() |
Σαλβαρίνι |
53 | 1966 | Λυσιέν Αϊμάρ | ![]() |
Φορντ |
54 | 1967 | Ροζέ Πινζόν | ![]() |
Γαλλία |
55 | 1968 | Γιαν Γιάνσεν | ![]() |
Ολλανδία |
56 | 1969 | Έντι Μερξ | ![]() |
Φαεμά |
57 | 1970 | Έντι Μερξ (2) | ![]() |
Φαεμίνο |
58 | 1971 | Έντι Μερξ (3) | ![]() |
Μολτένι |
59 | 1972 | Έντι Μερξ (4) | ![]() |
Μολτένι |
60 | 1973 | Λουίς Οκάνια | ![]() |
Μπικ |
61 | 1974 | Έντι Μερξ (5) | ![]() |
Μολτένι |
62 | 1975 | Μπερνάρ Τεβενέ | ![]() |
Πεζό |
63 | 1976 | Λυσιέν Βαν Ίμπε | ![]() |
Ζιτάν |
64 | 1977 | Μπερνάρ Τεβενέ (2) | ![]() |
Πεζό |
65 | 1978 | Μπερνάρ Ινό | ![]() |
Ρενό |
66 | 1979 | Μπερνάρ Ινό (2) | ![]() |
Ρενό |
67 | 1980 | Γιόοπ Ζούτεμελκ | ![]() |
TI Ράλι |
68 | 1981 | Μπερνάρ Ινό (3) | ![]() |
Ρενό |
69 | 1982 | Μπερνάρ Ινό (4) | ![]() |
Ρενό |
70 | 1983 | Λοράν Φινιόν | ![]() |
Ρενό |
71 | 1984 | Λοράν Φινιόν (2) | ![]() |
Ρενό |
72 | 1985 | Μπερνάρ Ινό (5) | ![]() |
Λα Βι Κλερ |
73 | 1986 | Γκρεγκ Λέμοντ | ![]() |
Λα Βι Κλερ |
74 | 1987 | Στίβεν Ρος | ![]() |
Καρέρα |
75 | 1988 | Πέδρο Ντελγάδο | ![]() |
Ρέινολντς |
76 | 1989 | Γκρεγκ Λε Μοντ (2) | ![]() |
ADR |
77 | 1990 | Γκρεγκ Λε Μοντ (3) | ![]() |
Z |
78 | 1991 | Μιγκέλ Ιντουράιν | ![]() |
Μπανέστο |
79 | 1992 | Μιγκέλ Ιντουράιν (2) | ![]() |
Μπανέστο |
80 | 1993 | Μιγκέλ Ιντουράιν (3) | ![]() |
Μπανέστο |
81 | 1994 | Μιγκέλ Ιντουράιν (4) | ![]() |
Μπανέστο |
82 | 1995 | Μιγκέλ Ιντουράιν (5) | ![]() |
Μπανέστο |
83 | 1996 | Μπιάρνε Ρίις | ![]() |
Τελεκόμ |
84 | 1997 | Γιαν Ούλριχ | ![]() |
Τελεκόμ |
85 | 1998 | Μάρκο Παντάνι | ![]() |
Μερκατόνε Ούνο |
86 | 1999 | [6] | ||
87 | 2000 | [6] | ||
88 | 2001 | [6] | ||
89 | 2002 | [6] | ||
90 | 2003 | [6] | ||
91 | 2004 | [6] | ||
92 | 2005 | [6] | ||
93 | 2006 | Όσκαρ Περέιρο | ![]() |
Σέσε ντ' Επάρνε |
94 | 2007 | Αλμπέρτο Κονταδόρ | ![]() |
Ντισκάβερι Τσάνελ |
95 | 2008 | Κάρλος Σάστρε | ![]() |
Σάξο Μπανκ |
96 | 2009 | Αλμπέρτο Κονταδόρ (2) | ![]() |
Astana |
97 | 2010 | Άντι Σλεκ[7] | ![]() |
Team CSC |
98 | 2011 | Καντέλ Έβανς | ![]() |
BMC Racing Team |
99 | 2012 | Μπράντλεϊ Ουίγκινς | ![]() |
Team Sky |
100 | 2013 | Κρις Φρουμ | ![]() |
Team Sky |
101 | 2014 | Βιντσέντσο Νιμπάλι | ![]() |
Astana |
102 | 2015 | Κρις Φρουμ | ![]() |
Team Sky |
103 | 2016 | Κρις Φρουμ | ![]() |
Team Sky |
104 | 2017 | Κρις Φρουμ | ![]() |
Team Sky |
105 | 2018 | Γκέραντ Τόμας | ![]() |
Team Sky |
106 | 2019 | Έγκαν Μπερνάλ[8] | ![]() |
Team Sky |
107 | 2020 | Ταντέι Πογκάτσαρ | ![]() |
UAE Team Emirates |
108 | 2021 | Ταντέι Πογκάτσαρ | ![]() |
UAE Team Emirates |
109 | 2022 | Γιόνας Βίνγκεγκαρντ | ![]() |
Team Jumbo–Visma |
Νικητές του Γύρου ανά χώρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χώρα | Αριθμός νικών | Αριθμός νικητών |
---|---|---|
![]() |
36 | 21 |
![]() |
18 | 10 |
![]() |
12 | 7 |
![]() |
10 | 7 |
![]() |
6 | 3 |
![]() |
5 | 4 |
![]() |
3 | 1 |
![]() |
2 | 2 |
![]() |
2 | 2 |
![]() |
2 | 2 |
![]() |
2 | 1 |
![]() |
1 | 1 |
![]() |
1 | 1 |
![]() |
1 | 1 |
![]() |
1 | 1 |
Παραλειπόμενα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Μπιάρνε Ρίις παραδέχθηκε τη χρήση αναβολικών ουσιών στη διάρκεια του 1996 . Οι οργανωτές δήλωσαν ότι δεν τον θεωρούσαν πλέον νικητή, όμως εξαιτίας του διαστήματος που παρήλθε στο μεταξύ, η νίκη του καταγράφηκε.
- Η νίκη του Φλόιντ Λάντις το 2006 αμφισβητήθηκε, καθώς ο αθλητής βρέθηκε θετικός σε τεστοστερόνη και παραπέμφθηκε σε ειδική επιτροπή. Το Σεπτέμβριο του 2007 εκδόθηκε καταδικαστική απόφαση και έτσι αφαιρέθηκε ο τίτλος από το Λάντις και πήγε στον Ισπανό Όσκαρ Περέιρο (δεύτερο νικητή).
- Ο 7 φορές νικητής του Γύρου την περίοδο 1999-2005, Λανς Άρμστρονγκ παραδέχθηκε ότι έπαιρνε αναβολικά και το 2012 του επιβλήθηκε ισόβιος αποκλεισμός από το άθλημα και η αφαίρεση και των 7 τίτλων του.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Tour de France Femmes (Ποδηλατικός Γύρος της Γαλλίας Γυναικών)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Tour de France - επίσημος ιστότοπος
- RoadCycling.com - Tour de France ειδήσεις, αποτελέσματα, φωτογραφίες
- TourdeFrance.net - Tour de France Φωτογραφίες, διαδρομή, στατιστικά
- Cyclingpost.com Tour de France
- Οι προηγούμενοι νικητές και τα ποδήλατά τους
Σημειώσεις και παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Barry Boys. «The Return of a Grand Affair – "New Tour Legend: the Maillot Jaune"». Cycling Revealed. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2009.
- ↑ Joel Gunter (16 Ιουλίου 2012). «The Tour de France: a guide to the basics». The Telegraph (London). https://www.telegraph.co.uk/sport/othersports/cycling/tour-de-france/9400588/The-Tour-de-France-a-guide-to-the-basics.html. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Tour de France». Encyclopædia Britannica. 18 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2019.
- ↑ «1903 Tour de France». Bikeraceinfo.com. 19 Ιανουαρίου 1903. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Tour de France snubs velodrome Holocaust memorial». The Jewish Chronicle. 12 Ιουλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2012.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Αρχικά είχε ανακηρυχθεί νικητής ο Αμερικανός Λανς Άρμστρονγκ , ωστόσο παραδέχθηκε τη χρήση αναβολικών ουσιών και το 2012 του αφαιρέθηκαν όλοι οι τίτλοι με απόφαση της UCI.
- ↑ Αρχικός νικητής του Γύρου του 2010 ήταν ο Ισπανός Αλμπέρτο Κονταδόρ. Ωστόσο, το Φεβρουάριο του 2012 βρέθηκε θετικός σε αναβολικά και ο τίτλος πήγε στον Σλεκ.
- ↑ Ο πρώτος νικητής από την Λατινική Αμερική και ο νεαρότερος σε ηλικία (22 ετών) από το 1909.