Γουλιέλμος Β΄ της Γενεύης
| Γουλιέλμος Β΄ της Γενεύης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 25 Νοεμβρίου 1252[1][2][3] Domène[4][3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Lord |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Alix de La Tour du Pin[5] |
| Τέκνα | Ροδόλφος της Γενεύης[6][7] Αμεδαίος της Γενεύης[6][7] Ροβέρτος της Γενεύης[6] Αίμων της Γενεύης[6][7] Γκι της Γενεύης[6] |
| Γονείς | Γουλιέλμος Α΄ της Γενεύης[8] και Beatrix[9][10][8] |
| Αδέλφια | Ουμβέρτος της Γενεύης[8] Μαργαρίτα της Γενεύης[8] Αμεδαίος της Γενεύης[8] |
| Οικογένεια | Οίκος της Γενεύης[11] |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γουλιέλμος Β' (άκμασε 1208–1252) από τον Οίκο της Γενεύης ήταν κόμης της Γενεύης, αρχικά σφετεριστής, από το 1225 μέχρι το τέλος του. Πολέμησε μία μακρά σειρά πολέμων με τον Οίκο της Σαβοΐας και έχασε τον έλεγχο όλης της κομητείας του έξω από το παραδοσιακό Ζενεβουά και είδε την επιρροή του στην πόλη της Γενεύης και τον επίσκοπο της Γενεύης να μειώνεται σοβαρά.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γουλιέλμος Β΄ ήταν ο δεύτερος γιος του Γουλιέλμου Α΄ κόμη της Γενεύης (απεβίωσε το 1195) και νεότερος αδελφός του Ουμβέρτου Α΄ κόμη της Γενεύης. Όταν ο Ουμβέρτος Α΄ απεβίωσε το 1225, ο Γουλιέλμος Β΄ κατέλαβε την κομητεία και έδιωξε τους γιους του Ουμβέρτου Α΄, δηλ. τους ανιψιούς του Πέτρο και Eμπάλ, οι οποίοι τελικά βρήκαν προστασία υπό τον Πέτρο (Β΄) της Σαβοΐας τον μικρό Σαρλεμάν, ο οποίος τους είχε φέρει μαζί του στην Αγγλία ως το 1244. Εκείνη τη χρονιά ο Πέτρος, ο πρεσβύτερος, νυμφεύτηκε μία πλούσια Αγγλίδα κληρονόμο, τη Ματθίλδη του Λασύ. [12] Ο Πέτρος ο μικρός Σαρλεμάν ήταν στην πραγματικότητα ανιψιός του Γουλιέλμου Β΄, γιος της αδελφής του Mαργαρίτας.
Τον Σεπτέμβριο του 1229 στο Τουρνόν, ο Γουλιέλμος Β΄ ήταν ένας από τους διαιτητές μίας διαφωνίας μεταξύ του Γουλιέλμου της Σαβοΐας επισκόπου του Βαλένς, ο οποίος ήταν αδελφός του μικρού Σαρλεμάν, και των πολιτών του Βαλένς. [13] Το 1234 απέκτησε τον δεύτερο γιο του Aμεδαίο, που εγκαταστάθηκε ως μέλος του Συλλόγου του καθεδρικού (canon) στην επισκοπή της Λωζάνης. Το 1239 ο Aμεδαίος ήταν επιτυχής στην ηγεσία τη μερίδας που ήταν υπέρ της Γενεύης, έναντι αυτής υπέρ της Σαβοΐας στις επισκοπικές εκλογές, έτσι τοποθετήθηκε ο Ιωάννης του Κοσοναί στην έδρα του επισκόπου. [14]
Το 1236–37 ο Aίμων βαρόνος του Φωσινύ έγινε προστάτης της κώμης του Σαμονί, παρά το γεγονός ότι ο κόμης της Γενεύης είχε προηγούμενο δικαίωμα. Ο πόλεμος που ακολούθησε, στον οποίο ο γαμπρός του Aίμωνα, ο μικρός Σαρλεμάν, αιχμαλωτίστηκε από τον γιο του Γουλιέλμου Β΄, Ροδόλφο, είχε ως αποτέλεσμα την ήττα της Γενεύης. Πράγματι στις 13 Μαΐου 1237 ο Γουλιέλμος Β΄ αναγκάστηκε να δεχτεί την κρίση του αδελφού τού Πέτρου (Β΄), Aμεδαίου Δ΄ κόμη της Σαβοΐας, καταδικάζοντάς τον σε αποζημίωση 20.000 μάρκων και την εκχώρηση του στρατηγικού κάστρου Αρλό (Arlod) στον Ροδανό (Rhône) κοντά στη συμβολή του με το Βαλσερέν, που ήλεγχε τη δίοδο προς τη Λυών. [14] Το ποσό των 20.000 μάρκων ήταν πέρα από την ικανότητα του Γουλιέλμου Β΄ να πληρώσει και η αξία του φρουρίου που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, ήταν πολύ υψηλή. Ο κόμης της Γενεύης και ο Πέτρος συνέχισαν να βρίσκονται σε πόλεμο κατά διαστήματα για τα επόμενα πέντε χρόνια. Το 1242 ο Γουλιέλμος Β΄ και ο μικρός Σαρλεμάν πολέμησαν έναν τελευταίο, σύντομο πόλεμο για τον έλεγχο του Aρλό. Στις 26 Αυγούστου όμως, συναντώντας τον αντίπαλό του μπροστά στο Aρλό, αναγκάστηκε να το παραχωρήσει. [15]
Το 1250 ο Γουλιέλμος Β΄ πήγε ξανά στον πόλεμο ενάντια στον μικρό Σαρλεμάν σε μία προσπάθεια να ελέγξει την επέκτασή του στην περιοχή του Βω. Αν και καμία σύγχρονη πηγή δεν περιγράφει την πορεία τού πολέμου, είναι προφανές ότι ο Γουλιέλμος Β΄ ηττήθηκε: έχασε το φρούριο Λε Κλε (Les Clées), που επόπτευε το πέρασμα στη Βουργουνδία και αυτό του Μπουργκ-ντυ-Φουρ (Bourg-du-Four) στο κέντρο της Γενεύης. Αναγκάστηκε επίσης να δεχτεί τη διαιτησία του αδελφού τού Πέτρου, Φίλιππου αρχιεπισκόπου της Λυών, ο οποίος με τη σειρά του επέβαλε μία «καρχηδονιακή διευθέτηση» στις 28 Ιουνίου: ο κόμης αναγκάστηκε να παραχωρήσει στον Πέτρο ένα μεγάλο ενέχυρο (gagerie) ως ασφάλεια έναντι καταβολής αποζημίωσης. Αυτό ορίστηκε σε 10.000 μάρκα, που ήταν το ήμισυ της αποζημίωσης που διατάχθηκε το 1237. [16] Το ενέχυρο περιλάμβανε τα κάστρα της Γενεύης, τα Λε Κλε, Σαρούς, Μπαλαιζόν, Ρυ, τις ιδιοκτησίες των υποτελών του: τού κόμη τού Γκυγιέρ και των κυρίων του Λανζέν, του Oρόν και του Βυφλάν και όλες τις δικαιοδοσίες που κατείχε ο Γουλιέλμος Β΄ στην περιοχή του Βω, το Σαμπλαί και στο Φωσινύ, μεταξύ του Aρβ και του Ντρανς και μεταξύ του Κλυς ντε Ζεξ και του Πον ντε Μπαρζάν (Pont de Bargen). [17] Με αυτή την παραχώρηση, η άλλοτε ισχυρή κομητεία της Γενεύης μειώθηκε σε λίγο περισσότερο από το Ζενεβουά. Ο αρχιεπίσκοπος παρενέβη περαιτέρω στη διαμάχη μεταξύ του Γουλιέλμου Β΄ και του Πέτρου για το Αρλό, αποφασίζοντας ότι θα έπρεπε να παραμείνει στην κατοχή του Πέτρου, έως ότου η έρευνα μπορούσε να καθορίσει εάν ανήκει στην επαρχία του Ζεξ ή την κώμη του Ναντυά. Αρχιεπίσκοπος εκείνη την εποχή ήταν ο Βονιφάτιος, αδελφός του Πέτρου και του Φιλίππου. [16]
Ο Γουλιέλμος Β΄ απεβίωσε στο Ντομέν (Domène) τον Νοέμβριο του 1252 και τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Ροδόλφος, ενώ ο μικρότερος γιος του Ερρίκος, έλαβε τα φρούρια Βυάς (Vuache) και Tερνιέ. [12] Εκτός από τους γιους του Ροδόλφο, Aμεδαίο και Ερρίκο, ο Γουλιέλμος Β΄ είχε άλλους τέσσερις. [18] Ένας ιστορικός της Αναγέννησης από τη Σαβοΐα χαρακτηρίζει τον Γουλιέλμο Β΄ ως «εριστικό». [19]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Régeste Genevois ou répertoire chronologique et analytique des documents imprimés relatifs à l'histoire de la ville et du diocèse de Genève, avant l'année 1312». d:Q19947662. 1866.
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ 3,0 3,1 books
.google .fr /books?id=AESUcVqOZz8C&pg=PA181. σελ. 181-182. - ↑ books
.google .fr /books?id=qF19BgAAQBAJ&pg=PA295. - ↑ books
.google .fr /books?id=AESUcVqOZz8C&pg=PA152. - ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 books
.google .fr /books?id=AESUcVqOZz8C&pg=PA183. - ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ 9,0 9,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 10,0 10,1 books
.google .fr /books?id=AESUcVqOZz8C&pg=PA144. - ↑ books
.google .fr /books?id=AESUcVqOZz8C&pg=PA181. - ↑ 12,0 12,1 Cox (1974), 295.
- ↑ Cox (1974), 38.
- ↑ 14,0 14,1 Cox (1974), 86–87.
- ↑ Cox (1974), 164.
- ↑ 16,0 16,1 Cox (1974), 193–94.
- ↑ Cox (1974), 436.
- ↑ Cox (1974), 82.
- ↑ Emmanuel-Philibert de Pingon (1525–1582), Chronique de Savoie, quoted in Cox (1974), 83–86.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Eugene L. Cox. The Eagles of Savoy: The House of Savoy στην Ευρώπη του δέκατου τρίτου αιώνα . Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1974.