Γογαρινή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Γογαρινή (αρμενικά: Գուգարք) ήταν η 13η επαρχία του αρχαίου βασιλείου της Αρμενίας. Τώρα περιλαμβάνει τμήματα της βόρειας Αρμενίας, της βορειοανατολικής Τουρκίας και της νοτιοδυτικής Γεωργίας.[1] Πρωτεύουσά της ήταν η Αρτάνη.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά, σύμφωνα με τις αρχαίες ουραρτιανές επιγραφές που καταγράφηκαν το 785 π.Χ., η περιοχή της Γογαρινής αναφερόταν ως Ζαμπάχα, η οποία είναι γνωστή σήμερα ως Τζαβαχέτι (Τζαβάχκ στα Αρμενικά).[2] Στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ., (302 π.Χ.) η επικράτεια ήταν υπό την Καυκάσια Ιβηρία, αλλά επί Αρταξία Α΄ κατακτήθηκε.[3] Κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Αρταξιαδών και Αρσακιδών βασιλέων της Αρμενίας, η Γογαρινή διοικούνταν από έναν από τους τέσσερις αντιβασιλείς του βασιλείου. Ο αντιβασιλέας της Γογαρινής ήταν υπεύθυνος για την προστασία των βόρειων συνόρων του κράτους. Κατά τον 4ο αιώνα, η περιοχή διοικούνταν από μέλη ενός κλάδου του Οίκου του Μιρράνη.[4] Το 387, η Αρμενία διαιρέθηκε μεταξύ της Βυζαντινής και της Σασσανιδικής αυτοκρατορίας και η Γογαρινή, με εξαίρεση το καντόνι του Τασίρ, προσαρτήθηκε στην Καυκάσια Ιβηρία. Κυβερνήτης της περιοχής γύρω στο 425 ήταν ο Αρχούχας. Το 652, ο Αρμένιος πρίγκιπας Θεόδωρος Ρεστουνί επιτράπηκε από τους Άραβες να ενώσει την Γογαρινή με τα βασίλειά του.

Στους επόμενους αιώνες, η Γογαρινή και τα καντόνια του έπεσαν υπό την κυριαρχία πολλών ηγεμόνων. Τον 8ο αιώνα έγινε μέρος του Εμιράτου της Τιφλίδας. Στα μέσα του 9ου αιώνα την κατέλαβαν οι Γεωργιανοί Μπαγκρατιόνι, ενώ οι Αρμένιοι Μπαγκρατουνί πήραν τον έλεγχο των ανατολικών καντονιών της.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]