Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γκαβρινίς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 47°34′26″N 02°53′52″W / 47.57389°N 2.89778°W / 47.57389; -2.89778

Γκαβρινίς
Gavrinis
Το νησί Γκαβρινίς
Γεωγραφία
ΤοποθεσίαΚόλπος του Μορμπιάν (Ατλαντικός Ωκεανός)
Έκταση0,30 km²
Χώρα
ΠεριφέρειαΒρετάνη
ΝομόςΜορμπιάν
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Γκαβρινίς (γαλλικά: Gavrinis, βρετονικά: Gavriniz) είναι μικρό νησί στον κόλπο του Μορμπιάν, στη Βρετάνη της Γαλλίας. Στο νησί υπάρχει προϊστορικός θαλαμωτός τύμβος που περιβάλλει μεγαλιθικό μνημείο, ένα από τα σημαντικότερα της μεγαλιθικής τέχνης της ευρωπαϊκής νεολιθικής περιόδου. Διοικητικά, αποτελεί τμήμα της κοινότητας Λαρμόρ-Μπαντέν.[1]

Το νησί βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το άνοιγμα του κόλπου του Μορμπιάν προς τον Ατλαντικό Ωκεανό, δέκα λεπτά με το πλοίο από το λιμάνι του Λαρμόρ-Μπαντέν. Είναι ένας ακατοίκητος γρανιτένιος βράχος μήκους 750 μέτρων και πλάτους 400 μέτρων. Το ψηλότερο σημείο του νησιού δεσπόζει στα περίχωρα.[2]

Ο τύμβος του Γκαβρινίς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροφωτογραφία του τύμβου

Το νησί είναι διάσημο για τον σημαντικό θαλαμωτό τύμβο του, ένα μεγαλιθικό μνημείο από τη νεολιθική περίοδο, που ανήκει στο ευρύτερο πλαίσιο των μεγαλιθικών μνημείων του Καρνάκ και του Λοκμαριακέ και συνδέεται στενά με παρόμοια μνημεία στην Ιρλανδία και στη Σκωτία, όπως τον τύμβο Μέισοου. Την εποχή της κατασκευής του, , η στάθμη της θάλασσας ήταν περίπου πέντε μέτρα χαμηλότερη, έτσι ώστε το Γκαβρινίς - όπως και το κοντινό νησί Ερ Λανίκ με τους πέτρινους κύκλους του (διπλό κρόμλεχ) - ήταν ακόμη συνδεδεμένα με την ηπειρωτική χώρα.[3]

Είσοδος του θαλαμωτού τύμβου
Ανάγλυφα διακοσμητικά

Ο τύμβος έχει ύψος 7 μέτρα και διάμετρο 50 μέτρα και καλύπτει ένα μεγαλιθικό μνημείο ντολμέν, το οποίο κατασκευάστηκε περίπου το 4250 έως 4000 π.Χ. και η χρήση του σταμάτησε γύρω στα 3300 - 3100 π.Χ., οπότε και καλύφθηκε.

Στο εσωτερικό, διάδρομος μήκους 1, 80 μέτρων οδηγεί σε έναν τετράγωνο ταφικό θάλαμο, που βρίσκεται στο κέντρο του τύμβου, μήκους 2,60 μ., πλάτους 2,50 μ. και ύψους 1,80 μ. Ο θάλαμος είναι χτισμένος από περίπου 50 προσεκτικά τοποθετημένους μονόλιθους. Ο μεγαλύτερος από αυτούς είναι ο λίθος της οροφής που ζυγίζει σχεδόν 17 τόνους. Όλοι οι μονόλιθοι του ταφικού θαλάμου, καθώς και πολλοί του διαδρόμου, είναι διακοσμημένοι με ανάγλυφα που φέρουν πληθώρα μοτίβων. Οι πλούσιες εσωτερικές διακοσμήσεις το καθιστούν έναν από τους σημαντικότερους θησαυρούς της ευρωπαϊκής μεγαλιθικής τέχνης. Είναι επίσης αξιοσημείωτο για τη φροντίδα που δόθηκε στη συντήρηση και την καλή διατήρησή του.[4]

Οι πρώτες ανασκαφές έγιναν το 1835, και τότε ανακαλύφθηκε ο εσωτερικός θάλαμος. Το μνημείο αποκαταστάθηκε και έγινε προσβάσιμο στο κοινό στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έχει χαρακτηριστεί ιστορικό μνημείο από το 1901.[5]

Τέτοιοι θάλαμοι τύπου ντολμέν που είχαν είσοδο, ήταν πολύ συνηθισμένοι στη Βρετάνη μεταξύ 4.500 και 3.000 π.Χ. Ταυτόχρονα, παρόμοια μνημεία κατασκευάστηκαν στη Νορμανδία και στο Πουατού, στην Ιρλανδία, τη Βρετανία και την Ιβηρική Χερσόνησο.