Γκάτο Μπαρμπιέρι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκάτο Μπαρμπιέρι
Γέννηση28  Νοεμβρίου 1932[1][2][3]
Ροζάριο[4]
Θάνατος2  Απριλίου 2016[1]
Νέα Υόρκη
Αιτία θανάτουπνευμονία
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΑργεντινή
Ιδιότηταjazz saxophonist, συνθέτης και συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες
Όργαναφωνή[5] και tenor saxophone[6]
Είδος τέχνηςτζαζ και Λάτιν τζαζ[7]
Βραβεύσειςβραβείο Λάτιν Γκράμι συνολικής προσφοράς (2015)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Λεάντρο "Γκάτο" Μπαρμπιέρι (Ισπανικά: Gato Barbieri, 28 Νοεμβρίου 1932 – 2 Απριλίου 2016) ήταν Αργεντίνος τενόρος σαξοφωνίστας της τζαζ που έγινε γνωστός κατά τη διάρκεια του κινήματος της free jazz στη δεκαετία του 1960 και για τις λάτιν τζαζ ηχογραφήσεις του της δεκαετίας του 1970. [8] Το παρατσούκλι του, Γκάτο, στα Ισπανικά σημαίνει «γάτος». [9]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπαρμπιέρι το 1999

Μέλος οικογένειας μουσικών, ο Μπαρμπιέρι άρχισε να παίζει μουσική αφότου άκουσε το "Now's the Time" του Τσάρλι Πάρκερ. Έπαιζε κλαρίνο και αργότερα άλτο σαξόφωνο ενώ έπαιζε με τον Αργεντινό πιανίστα Λάλο Σίφριν στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ενώ έπαιζε στη Ρώμη, δούλεψε και με τον τρομπετίστα Ντον Τσέρι. Επηρεασμένος από τις όψιμες ηχογραφήσεις του Τζον Κολτρέιν, καθώς και από άλλους σαξοφωνίστες της free jazz, όπως ο Άλμπερτ Άιλερ και ο Φάραω Σάντερς, άρχισε να αναπτύσσει το ζεστό και σκληρό ύφος με το οποίο συνδέεται. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, έβαλε μουσική από τη Νότια Αμερική στο παίξιμό του και συνέβαλε σε έργα πολλών καλλιτεχνών όπως Liberation Music Orchestra του Τσάρλι Χέιντεν και το Escalator Over The Hill της Κάρλα Μπλέι. Η μουσική του για την ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι το 1972 Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι του χάρισε ένα βραβείο Grammy. [8] [9]

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, έκανε ηχογραφήσεις στην A&M Records και μετέφερε τη μουσική του προς τη σόουλ-τζαζ και τζαζ-ποπ. Το Caliente! (1976) περιελάμβανε το πιο γνωστό τραγούδι του, μια διασκευή του "Europa" του Κάρλος Σαντάνα. Στο Caliente! και στο επόμενο άλμπουμ του, το Ruby Ruby (1977) την παραγωγή έκανε ο συνάδελφος μουσικός Χερμπ Άλπερτ. [10]

Αν και συνέχισε να ηχογραφεί και να παίζει κατά τη δεκαετία του 1980. Συνέθεσε και μουσική για ταινίες όπως Δύναμη κρούσεως (1979) και Strangers Kiss (1983), ο θάνατος της συζύγου του, Μισέλ, τον οδήγησε να αποσυρθεί από τη δημόσια σκηνή. Επέστρεψε στις ηχογραφήσεις και την ερμηνεία στα τέλη της δεκαετίας του 1990, συνθέτοντας αυθεντικές παρτιτούρες για το Manhattan by Numbers (1991) και για το Επτά υπηρέτες (1996). Το άλμπουμ Qué Pasa (1997) κινήθηκε περισσότερο στο στιλ της απαλής τζαζ.

Ο Μπαρμπιέρι ήταν η έμπνευση για τον χαρακτήρα Ζουτ στο φανταστικό συγκρότημα των Μάπετ Dr. Teeth and The Electric Mayhem. [11]

Στις 2 Απριλίου 2016, ο Μπαρμπιέρι πέθανε από πνευμονία στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 83 ετών. [12]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπαρμπιέρι παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, Μισέλ, η οποία ήταν και μάνατζέρ του, το 1960. Η Μισέλ πέθανε το 1995 μετά από 10ετή μάχη με τον καρκίνο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Μπαρμπιέρι σταμάτησε να ηχογραφεί και να κάνει περιοδείες για να τη φροντίζει. Μετά τον θάνατό της, γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του, Λόρα, η οποία γέννησε τον γιο του, Κρίστιαν, το 1998. [13][14]

Δισκογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 www.ctvnews.ca/entertainment/saxophonist-gato-barbieri-dies-at-83-1.2843094.
  2. ↑ www.nytimes.com/2016/04/03/arts/music/gato-barbieri-latin-jazz-trailblazer-dies-at-83.html?_r=0.
  3. ↑ «Charlotte Observer». (Αγγλικά) The Charlotte Observer. Σάρλοτ. Ανακτήθηκε στις 2  Απριλίου 2016.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 17  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Montreux Jazz Festival Database. 154. Ανακτήθηκε στις 24  Σεπτεμβρίου 2020.
  6. ↑ Montreux Jazz Festival Database. 4054. Ανακτήθηκε στις 24  Σεπτεμβρίου 2020.
  7. ↑ Montreux Jazz Festival Database. Ανακτήθηκε στις 24  Σεπτεμβρίου 2020.
  8. ↑ 8,0 8,1 Ginell, Richard S. «Gato Barbieri Biography». AllMusic. All Media Network. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2016. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Smith, Harrison (April 4, 2016). «Gato Barbieri, Grammy-winning saxophonist heard on 'Last Tango in Paris' score, dies at 83» (στα αγγλικά). Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/entertainment/music/gato-barbieri-grammy-winning-saxophonist-heard-on-last-tango-in-paris-score-dies-at-83/2016/04/04/4fd5eb02-fa74-11e5-80e4-c381214de1a3_story.html. Ανακτήθηκε στις May 5, 2021. 
  10. ↑ «A&M Barbieri to make Canada debut» (PDF). RPM. 5 Φεβρουαρίου 1977. σελ. 18. 
  11. ↑ Gupta, Anika (October 2008). «The Woman Behind Miss Piggy». Smithsonian. ISSN 0037-7333. http://www.smithsonianmag.com/arts-culture/the-woman-behind-miss-piggy-11290861/. 
  12. ↑ Keepnews, Peter (April 2, 2016). «Gato Barbieri, Latin Jazz Trailblazer With a Saxophone, Is Dead at 83». The New York Times: σελ. A20. https://www.nytimes.com/2016/04/03/arts/music/gato-barbieri-latin-jazz-trailblazer-dies-at-83.html?_r=0. 
  13. ↑ Keepnews, Peter; Mele, Christopher (April 3, 2016). «Gato Barbieri, Latin Jazz Trailblazer With a Saxophone, Is Dead at 83» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2016/04/03/arts/music/gato-barbieri-latin-jazz-trailblazer-dies-at-83.html. Ανακτήθηκε στις June 27, 2022. 
  14. ↑ HARRINGTON, Richard (10 Απριλίου 2002). «At 67, Sax Man Enters New Phase of Life». Los Angeles Times (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2022. 
  15. ↑ «Gato Barbieri – El Gato (1975, Vinyl) - Discogs». Discogs. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκάτο_Μπαρμπιέρι&oldid=10159203"