Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Χουλιάρας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1914[1]
Θάνατος3  Νοεμβρίου 2001
Λαμία
Πληροφορίες ασχολίας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949
δεδομένα

Ο Γιώργος Χουλιάρας (Καπετάν Περικλής) (1914-2001) ήταν κομμουνιστής, αντιστασιακός, διακεκριμένος καπετάνιος του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Ήταν πολέμιος της συμφωνίας της Βάρκιζας.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιώργος Χουλιάρας γεννήθηκε στα Καστέλια της Παρνασσίδος το 1914. Σε νεαρή ηλικία μπήκε στο κομμουνιστικό κίνημα, στην ΟΚΝΕ, και εργάστηκε στην Ηλεκτρική Εταιρεία της Λαμίας. Στα μέσα Μαΐου 1941, μόλις δύο βδομάδες μετά από την έναρξη της Κατοχής, μαζί με άλλους κομμουνιστές στην πόλη του αναλαμβάνει πρωτοβουλία για τη συγκρότηση των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ στη Φθιώτιδα και συμμετέχει στην πατριωτική οργάνωση "Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας".[2]

Στον ΕΛΑΣ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αντάρτικη ομάδα του στην περιοχή του Παρνασσού συγχωνεύτηκε με αυτή του Βελουχιώτη. Πήρε μέρος στη Μάχη του Γοργοποτάμου[3]. Έγινε καπετάνιος του 42ού συντάγματος του ΕΛΑΣ.

Προσπάθεια για ανατροπή της Συμφωνίας της Βάρκιζας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, στάλθηκε σε στρατόπεδο στο Τέτοβο, όπου ήταν πολέμιος της συμφωνίας, και προσπάθησε το διάστημα του Μάη του 1945 μαζί με άλλα στελέχη του ΕΛΑΣ να επιστρέψουν στην Ελλάδα για να πετύχουν τις πολιτικές/πολεμικές τους επιδιώξεις[4]. Συνελήφθη και επέστρεψε στο Μπούλκες κατηγορούμενος ως αντικομματικό στοιχείο και φυλακίστηκε για 3 μήνες[5]. Ο Αλέκος Κουτσούκαλης αναφέρει ότι η τιμωρία του Χουλιάρα ήταν δυσανάλογη για την πράξη του, και ότι απλώς διαγράφηκε από το ΚΚΕ που τον έστειλε στο μεταφραστικό του τμήμα για εργασία.[6] Κατηγορήθηκε επανειλημμένως για αντικομματικό, φραξιονιστικό στοιχείο, ότι έλεγε τη συμφωνία της Βάρκιζας προδοσία και ότι υποστήριζε τη μεταβαρκιζιανή πολιτική του Βελουχιώτη[7].

Στον εμφύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μαζί με άλλους 26 ρουμελιώτες, στα τέλη του 1946 στελέχωσε τον ΔΣΕ αρχικά ως συναρχηγός του Αρχηγείου Οθρύος, μετέπειτα υπαρχηγός του Αρχηγείου Δυτικής Ελλάδας και μετά τη μετατροπή του ΔΣΕ σε τακτικό στρατό έγινε διοικητής τάγματος της 144ης ταξιαρχίας. Στις 2 Απριλίου 1947 σκοτώθηκε σε ένοπλη σύγκρουση στο Λιδωρίκι από τμήμα του Περικλή ο Θύμιος Δεδούσης[8]. Στα μέσα του Απρίλη του 1949 τμήμα υπό τον Περικλή συνέλαβε τον ταξίαρχο Δημήτριο Μαρκόπουλο. [9] Ο Περικλής αναφέρει ότι το Πάσχα του 1949 ζήτησε από τον υποστράτηγο του ΔΣΕ Διαμαντή να μεταβεί στο Καρπενήσι ώστε να συγκροτήσει ομάδες από υπολείμματα ασύνδετων μαχητών του ΔΣΕ ενάντια στις εντολές του στρατηγείου του ΔΣΕ ώστε να παραμείνουν στη θέση τους. Ο Διαμαντής του έδωσε την άδεια, και ο Περικλής πήγε μαζί με τη γυναίκα του και με έναν ακόμη μαχητή του ΔΣΕ[10]. Τον Δεκέμβρη του 1949 πέρασε στην Αλβανία.

Απέναντι στον Γούσια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Περικλής είχε άσχημες σχέσεις με τον αντιστράτηγο του ΔΣΕ Γιώργο Βοντίτσιο Γούσια. Ο Γούσιας είχε κατηγορήσει τον Περικλή για φραξιονιστικές εκδηλώσεις εντός του ΔΣΕ[11], ενώ ο Περικλής στο βιβλίο του, αναφέρεται σε γεγονότα όπου ο Γούσιας έκανε ανήθικες προτάσεις στη μέλλουσα γυναίκα του. [12]

Πολωνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την ήττα του ΔΣΕ εγκαταστάθηκε στην Πολωνία. Το 1952 διαγράφηκε από μέλος του ΚΚΕ ενώ αποκαταστάθηκε το 1956. Διετέλεσε έως το 1968 πρόεδρος της Ένωσης των Ελλήνων Πολιτικών Προσφύγων στην Πολωνία[13].

Επιστροφή στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1977 και από το 1979 ζούσε στην πόλη του στη Λαμία μέχρι το θάνατό του το 2001, σε ηλικία 87 ετών. Υποστήριζε το ΚΚΕ εσωτερικού[14].

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Βασίλης Αποστολόπουλος: Το χρονικό μιας εποποιϊας, Ο ΔΣΕ στη Ρούμελη, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2006
  2. Η τρίχρονη εποποιϊα του ΔΣΕ 1946-49, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1995
  3. Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, Εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
  4. Χαριτόπουλος Διονύσης: Άρης ο αρχηγός των ατάκτων, Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Faceted Application of Subject Terminology. 1670472. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ Χαριτόπουλος Διονύσης: Άρης ο αρχηγός των ατάκτων, Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003 σελ 54
  3. ↑ Κηδεύτηκε ο Γ. Χουλιάρας (Περικλής) εφημερίδα Ριζοσπάστης, ανακτήθηκε στις 18/4/2017
  4. ↑ Ο δρόμος είναι άσωτος, Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) , ο Εμφύλιος σε Α' Ενικό, ΒΗΜΑμαρτυρίες 2011,σελ 41 και πιο πολύ (..)όταν άκουσαν ότι φύγαμε απ'το Τέτοβο για την Ελλάδα επειδή δεν συμφωνούσαμε με τη Βάρκια και την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ(..)
  5. ↑ Χαριτόπουλος Διονύσης: Άρης ο αρχηγός των ατάκτων, Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003 σελ 774
  6. ↑ Το χρονικό μιας τραγωδίας 1945-1949 Αλέκος Κουτσούκαλης επιμέλεια σειράς: Παντελής Βούλγαρης Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, 2011 σελ 131-2
  7. ↑ Ο δρόμος είναι άσωτος, Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) , ο Εμφύλιος σε Α' Ενικό, ΒΗΜΑμαρτυρίες 2011,σελ 63
  8. ↑ Ο δρόμος είναι άσωτος, Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) , ο Εμφύλιος σε Α' Ενικό, ΒΗΜΑμαρτυρίες 2011,σελ 87
  9. ↑ Ο δρόμος είναι άσωτος, Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) , ο Εμφύλιος σε Α' Ενικό, ΒΗΜΑμαρτυρίες 2011,σελ 207-8
  10. ↑ Ο δρόμος είναι άσωτος, Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) , ο Εμφύλιος σε Α' Ενικό, ΒΗΜΑμαρτυρίες 2011,σελ 222
  11. ↑ Ο δρόμος είναι άσωτος, Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) , ο Εμφύλιος σε Α' Ενικό, ΒΗΜΑμαρτυρίες 2011,σελ 141
  12. ↑ Ο δρόμος είναι άσωτος, Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) , ο Εμφύλιος σε Α' Ενικό, ΒΗΜΑμαρτυρίες 2011,σελ 148-9
  13. ↑ Ο δρόμος είναι άσωτος, Γιώργος Χουλιάρας (Περικλής) , ο Εμφύλιος σε Α' Ενικό, ΒΗΜΑμαρτυρίες 2011, επίμετρο.
  14. ↑ Κηδεύτηκε ο Γ. Χουλιάρας (Περικλής) εφημερίδα Ριζοσπάστης, ανακτήθηκε στις 18/4/2017
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιώργος_Χουλιάρας_(Περικλής)&oldid=8837431"