Γιώργος Χατζηιωαννίδης
| Γεώργιος Χατζηιωαννίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 22 Φεβρουαρίου 1952 Κεντάου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[1] |
| Ύψος | 162 cm  |
| Βάρος | 60 kg |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | παλαιστής |
Ο Γιώργος Χατζηιωαννίδης (γεν. 1952 Καζακστάν, τότε ΕΣΣΔ) είναι πρώην αθλητής, προπονητής και χάλκινος ολυμπιονίκης στην πάλη.[2]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γιώργος Χατζηιωαννίδης γεννήθηκε το 1952 στο Καζακστάν από Έλληνες γονείς και επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα το 1967. Ο γιος του Πέτρος Χατζηιωαννίδης είναι επίσης αθλητής της ελευθέρας πάλης.[3]
Αθλητική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εντάχθηκε στον Άτλαντα Καλλιθέας και τη δεκαετία του '70 εξελίχθηκε σε κορυφαίο Έλληνα αθλητή της ελευθέρας πάλης. Μάλιστα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πήρε μια φορά την τέταρτη θέση (1973) και τρεις φορές την πέμπτη (1974, 1977, 1980).
Η πρώτη του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν το 1972 στο Μόναχο, όπου στην κατηγορία των 57 κιλών της ελευθέρας είχε μια νίκη και δύο ήττες. Το 1976 στους Ολυμπιακούς στο Μόντρεαλ, πάλι στα 57 κιλά της ελευθέρας, κατέλαβε την 7η θέση[4] με τρεις νίκες και δύο ήττες. Όμως τέσσερα χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, ανέβηκε στο βάθρο των Ολυμπιονικών.[2][5][4] Παρ' όλο που αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού στο γόνατο, θέλησε πάση θυσία να πάρει μέρος και ξεκίνησε στην κατηγορία των 62 κιλών της ελευθέρας πάλης, με τρεις διαδοχικές νίκες. Επικράτησε του Βρετανού Άσπεν στα σημεία, του Καμερουνέζου Μάνγκα με πτώση και του Βιετναμέζου Χουν Τιν Κι με τρεις παρατηρήσεις. Ωστόσο, αγώνα με αγώνα η κατάσταση στο γόνατό του χειροτέρευε. Στην τέταρτη αναμέτρηση ηττήθηκε από τον Κουβανό Κασκαρέτ, αλλά ευνοήθηκε στην κλήρωση και προκρίθηκε άνευ αγώνος, μπαίνοντας έτσι στην τελική τετράδα.
Σ'' εκείνη τη φάση των Αγώνων, η συμβουλή των γιατρών ήταν να αποσυρθεί, γιατί το γόνατό του είχε αρχίσει να πρήζεται και κινδύνευε με σοβαρή ζημιά, όμως ο ίδιος αρνήθηκε. Παρά τους έντονους πόνους που αισθανόταν, πάλεψε αρχικά με τον Σοβιετικό Μαγκομεντγκασάν Αμπούσεφ, που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, και έχασε 14-3 στα σημεία και στη συνέχεια με τον Βούλγαρο Μίκο Ντούκοφ, που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο, και έχασε με πτώση. Στα τελευταία παιχνίδια, αν ο Αμπούσεβ κέρδιζε τον Κασκαρέτ και ο Ντούκοφ τον Ρουμάνο Σουτέου, τότε ο Γιώργος Χατζηιωαννίδης θα κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο. Και οι δύο ήταν τα φαβορί, κέρδισαν και η Ελλάδα πρόσθεσε άλλο ένα μετάλλιο στη συλλογή της.[5]
Όταν αποσύρθηκε από τις παλαίστρες έγινε προπονητής της Εθνικής ομάδας της ελευθέρας πάλης.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αφιέρωμα-Ολυμπιακοί Αγώνες: Οι Έλληνες Ολυμπιονίκες 1980-1988 Αρχειοθετήθηκε 2021-08-15 στο Wayback Machine., Liberal.gr από ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Αγγλικά) Sports-Reference.com. www
.sports-reference .com /olympics /athletes /kh /georgios-khatziioannidis-1 .html. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2016. - ↑ 2,0 2,1 «Χατζηιωαννίδης Γεώργιος / Σύλλογος Ελλήνων Ολυμπιονικών». Olympic Winners. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021.
- ↑ newsroom, sport-fm. «Χατζηιωαννίδης: «Απρόβλεπτο αγώνισμα η ελευθέρα πάλη»». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 «Georgios HADJIIOANNIDIS». Olympics.com. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021.
- ↑ 5,0 5,1 «Χατζηιωαννίδης Γιώργος». Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021.