Γεώργιος Παπαβασιλείου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος Παπαβασιλείου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γεώργιος Παπαβασιλείου (Ελληνικά)
ΓέννησηΓεώργιος Α. Παπαβασιλείου
24 Απριλίου 1846
Χαλκίδα, Ελλάδα
Θάνατος1916
Αθήνα, Ελλάδα
Χώρα πολιτογράφησηςΈλληνας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Για άλλα πρόσωπα με το όνομα Γεώργιος Παπαβασιλείου, δείτε: Γεώργιος Παπαβασιλείου (αποσαφήνιση).

Ο Γεώργιος Α. Παπαβασιλείου (Χαλκίδα, 24 Απριλίου 1846 - 1916, Αθήνα), ήταν Έλληνας καθηγητής στην "Ελληνική Σχολή Κλασσικών και Εμπορικών Σπουδών της Χάλκης" στην Κωνσταντινούπολη, σύμβουλος της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας και ένας από τους αναμορφωτές του ελληνικού δευτεροβάθμιου εκπαιδευτικού συστήματος, μεταξύ του 19ου και 20ου αιώνα.[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γεώργιος Παπαβασιλείου, ήταν γιος του Αναγνώστη Παπαβασιλείου και γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1846 στην Χαλκίδα, όπου και τελείωσε τις εγκύκλειες σπουδές του. Μετά τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Φιλοσοφίας. Λίγο αργότερα, το Διοικητικό Συμβούλιο του Εθνικού Κέντρου της Χάλκης στην Κωνσταντινούπολη, του προσφέρει την έδρα της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας. Κατά την διάρκεια της πενταετούς διδακτικής και παιδαγωγικής συνεισφοράς του στην Ελληνική Σχολή Κλασσικών και Εμπορικών Σπουδών της Χάλκης, ο Παπαβασιλείου, έθεσε τις βάσεις και προδιέγραψε τα μέσα για τον προσανατολισμό της σπουδάζουσας νεολαίας και θεωρείται ότι "ανύψωσε το κύρος της Σχολής, που εθεωρείτο τότε, η πρώτη Σχολή της Ανατολής και ισάξια των δυτικών Πανεπιστημίων".[2] Στη συνέχεια επιστρέφοντας στην Ελλάδα δίδαξε αρχικά φιλολογία στο Α' Γυμνάσιο Αθηνών (τότε είχε τον χαρακτήρα του σημερινού Λυκείου) στο οποίο κατόπιν ανέλαβε και ως Διευθυντής. Κατά το χρονικό διάστημα αυτό, ο Παπαβασιλείου, εφήρμοσε παιδαγωγικό πρόγραμμα, που έγινε αποδεκτό από την τότε διοίκηση του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας.

Ο Γεώργιος Α. Παπαβασιλείου υπήρξε τακτικό μέλος της "εν Αθήναις Γλωσσικής Εταιρείας" και επίσης μέλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας, εκλεγείς, για πρώτη φορά μετά τους Γ. Γιαννούλη, Β. Λεονάρδο και Γ. Στρέϊτ, το 1900. Διετέλεσε γραμματέας της Αρχαιολογικής Εταιρείας το 1909 και "συνεισέφερε ανελλιπώς, με το έργο του, μέχρι του θανάτου του, το 1916".[3] Η συμμετοχή του Γεώργιου Α. Παπαβασιλείου σ' αυτήν και το αρχαιολογικό του έργο περιγράφεται, μεταξύ άλλων και στην πανηγυρική έκδοση: "Η ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, η Ιστορία των 150 χρόνων της, 1837 - 1987", Αθήνα 1987, όπου στις σελίδες 95, 108, 109, 112, 114, 116, 120, 123, 316, 365, 366, 367 & 403, όπου αναφέρεται, επιγραμματικά, μέρος του έργου του. Υπήρξε άριστος χειριστής της Ελληνικής γλώσσας, "εις τρόπον ώστε να συνθέσει ποίημα στην Ομηρική διάλεκτο, στο οποίο εξυμνούνται, ως ομηρικό έπος, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και η απελευθέρωση της Μακεδονίας, της Ηπείρου και μέρους της Θράκης. Του έργου αυτού εδημοσιεύθη μόνο η εισαγωγή, υπο τον τίτλον ΜΟΙΡΩΝ ΠΡΟΡΡΗΣΙΣ, στην Αθήνα, το 1915. Ο θάνατος του το 1916, επίσης, δεν επέτρεψε την ολοκλήρωση της έκδοσης, ούτε, ακόμη, την ευόδωση της προσπάθειας του στον πολιτικό στίβο, να εκλεγεί βουλευτής, ως υποψήφιος του νομού Ευβοίας.[4]

Αρχαιολογικές έρευνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι αρχαιολογικές έρευνες και μελέτες απετέλεσαν ένα επιπλέον τομέα στον οποίο επίσης δραστηριοποιήθηκε ο Γεώργιος Παπαβασιλείου. Η επίσημη εφημερίδα της Αρχαιολογικής Εταιρείας (1900 - 1910), περιλαμβάνει πολλές μελέτες του, κυρίως επί επιγραφών, που ανευρέθησαν κατά την διάρκεια των αρχαιολογικών ανασκαφών, τις οποίες πραγματοποίησε ο ίδιος στην Εύβοια.

Κατά την διάρκεια των εργασιών του "Διεθνούς Αρχαιολογικού Συνεδρίου του 1905", που διεξήχθη στις αίθουσες τελετών του Πανεπιστημίου και της Ακαδημίας Αθηνών, ο Παπαβασιλείου έτυχε "βαθειάς εκτιμήσεως εκ μέρους των σοφών της Δύσης, για τις σπουδαίες ανακοινώσεις του. Από τις πρώτες μέρες του συνεδρίου οι ειδικές μελέτες του έγιναν επίκεντρο ενδιαφέροντος και οι ανακοινώσεις του συνοδεύτηκαν από τα παρατεταμένα χειροκροτήματα των συνέδρων."[5]

Αναμορφωτής της γυμναστικής αγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γεώργιος Α. Παπαβασιλείου υπήρξε και αναμορφωτής της γυμναστικής αγωγής στα σχολεία. Η επιβράβευση της πρωτοβουλία του αυτής έρχεται με την, υπ' αρθμ.πρωτ.1210 από 24 Ιανουαρίου 1898, απόφαση του Υπουργείου Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, δια της οποίας γίνεται εύφημος μνεία στον "Γ. Παπαβασιλείου γυμνασιάρχην του Β' Βαρβακείου Γυμνασίου", στην οποία, επί λέξει, αναγράφεται:[6]

"Άσμενοι επληροφορήθημεν, ότι φιλοτίμως επιδεικνύεσθε αξιέπαινον ζήλον και προθυμίαν υπέρ των γυμναστικών ασκήσεων συνειδότες τα εκ τούτων πηγάζοντα πολύτιμα αγαθά.

Επειδή κατ' αρχήν είναι δίκαιον να αμοίβωνται οι των αγαθών ερασταί, καθήκων ημέτερων θεωρούμεν να εκφράσωμεν υμίν την πλήρη ημών ευαρέσκειαν εφ' ώ διατρανούτε ζήλω υπέρ της προαγούσης την υγείαν και ρώμην του σώματος γυμναστικής. Ευχόμεθα δε ίνα και έτεροι αναφανώσι μιμηταί του αξιολόγου παραδείγματος υμών.

Ο Υπουργός

Ανδρέας Παναγιωτόπουλος"

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνέγραψε αρκετά εκπαιδευτικά συγγράμματα. Τα βιβλία του ενεκρίθηκαν και υιοθετήθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας και απετέλεσαν την βάση του δευτεροβάθμιου εκπαιδευτικού συστήματος. Σημαντικό του έργο επίσης ήταν η "Διατριβή επί των αρχαίων Ευβοικών τάφων, της προμηκυναϊκής, μηκυναϊκής και καθαρά ιστορικών χρόνων εποχής". Η ευρυμάθεια του καθηγητή Παπαβασιλείου, που διακρίνεται και για το φιλολογικό του ταλέντο, οδήγησε στη δημοσίευση ιδιαίτερα αξιόλογων έργων:

Παραπομπές - σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Βασική πηγή: Το βιογραφικό "George A. Papavassiliou", έχει δημοσιευτεί στο λεξικό προσωπικοτήτων "Les Hommes et Les Oeuvres", του Henri Martinville, Παρίσιοι 1914.
  2. Βασική πηγή: Το βιογραφικό "George A. Papavassiliou", έχει δημοσιευτεί στο λεξικό προσωπικοτήτων "Les Hommes et Les Oeuvres", του Henri Martinville, Παρίσιοι 1914.
  3. Βασική πηγή: Το βιογραφικό "George A. Papavassiliou", έχει δημοσιευτεί στο λεξικό προσωπικοτήτων "Les Hommes et Les Oeuvres", του Henri Martinville, Παρίσιοι 1914.
  4. Βασική πηγή: Το βιογραφικό "George A. Papavassiliou", έχει δημοσιευτεί στο λεξικό προσωπικοτήτων "Les Hommes et Les Oeuvres", του Henri Martinville, Παρίσιοι 1914.
  5. Βλέπε πρακτικά Διεθνούς Αρχαιολογικού Συνεδρίου του 1905.
  6. Βασική πηγή: Το βιογραφικό "George A. Papavassiliou", έχει δημοσιευτεί στο λεξικό προσωπικοτήτων "Les Hommes et Les Oeuvres", του Henri Martinville, Παρίσιοι 1914.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]