Ο Γεώργιος Καμπανέλλος ήταν αρχιτέκτονας, απόφοιτος του Ε.Μ.Π. (1921), ο οποίος από το 1930 εργάσθηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας και εργολάβος δημοσίων έργων με έδρα τη Θεσσαλονίκη[1]. Διατηρούσε επίσης τεχνικό γραφείο και εκτέλεσε αρκετά έργα στη Φλώρινα[2].
Το κτίριο, εκλεκτικιστικού ρυθμού, κτίστηκε στη θέση του ναού της Αγίας Κυριακής και ήταν ιδιοκτησία του Κωνσταντίνου Μανωλά. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, οι Γερμανοί στέγασαν τα γραφεία της Κομαντατούρ και τα υπόγεια του κτιρίου μετατράπηκαν σε χώρο βασανιστηρίων. 'Οταν η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε, στις 30 Οκτωβρίου του 1944, καταλήφθηκε από τον Εθνικό Λαϊκό Στρατό (ΕΛΑΣ) ο οποίος στέγασε σε αυτό για λίγους μήνες το αρχηγείο του. Από το 1965 το κτίριο εγκαταλείπεται και λειτουργούν μόνο καταστήματα στο ισόγειό του. Το κτίριο αναπαλαιώθηκε στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 1997. Από το 2012 μέχρι πρόσφατα στους χώρους του κτηρίου υπήρχε ιδιωτικό κολλέγιο. Σήμερα, υπάρχει ενδιαφέρον από πλευράς Ισραηλινών για να λειτουργήσει, ξενοδοχειακή μονάδα.[3][4]
Αρχικά κατασκευάστηκε για λογαριασμό του Αδαμάντιου Λαδένη, αλλά μετατράπηκε και λειτούργησε ως ξενοδοχείο από το 1932 από τον Κωνσταντίνο Χατζηεμμανουηλίδη με κεντρική θέρμανση, κάτι εντελώς πρωτοποριακό για την εποχή. Λειτουργεί ως ξενοδοχείο ακόμη και σήμερα.
Το Κοσμοπολίτ από το 1934 στέγαζε στο ισόγειο του και το ζαχαροπλαστείο "Καρύδας". Εδώ διέμενε ο Γρηγόρης Λαμπράκης τις ημέρες που προηγήθηκαν της δολοφονίας του και μπροστά από το ξενοδοχείο άφησε την τελευταία του πνοή. Σήμερα, το κτήριο στεγάζει το Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών[6][7].
↑ 2,02,1Ζαρκάδα-Πιστιόλη, Χριστίνα, 2003. Η αρχιτεκτονική της Φλώρινας στην περίοδο του μεσοπολέμου. Διδακτορική Διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)