Γεωλογία του Μαυροβουνίου
Η γεωλογία του Μαυροβουνίου περιλαμβάνει ιζηματογενή και πυριγενή πετρώματα (ηφαιστίτες και πλουτωνίτες) από την παλαιοζωική έως την καινοζωική εποχή, αποτεθειμένα σε ελάχιστα έως τώρα κατανοητή κλίνη κρυσταλλικού πετρώματος[1].
Γενική περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ζώνη Δαλματίας-Ερζεγοβίνης: Αυτή η διναρική ζώνη περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1948 ως Επώθηση του Παλαιού Μαυροβουνίου (περιλαμβάνει το Πριγκιπάτο του Μαυροβουνίου). Αυτή η ζώνη περιλαμβάνει φλύσχη και ασβεστόλιθο που χρονολογείται από την Ανίσια περίοδο της μέσης τριασικής, καθώς και λεπτά ηφαιστειογενή και ιζηματογενή πετρώματα που χρονολογούνται από τη Λαδίνια περίοδο. Επίσης περιέχει ανθρακικά άλατα που προέρχονται από το τέλος της Τριασικής και την Ιουράσια-νηριτική. Επίσης, περιέχει και άλλα ευρήματα στα αποθέματα, καθώς και παχύ ασβεστόλιθο που χρονολογείται από την Κρητιδική, Παλαιόκαινο και Ηώκαινο και εκτείνεται νοτιοδυτικά του Μαυροβουνίου[2].
- Σιγμοειδές του Σεράγεβο: Βρίσκεται σε περιοχή που είναι γνωστή ως Επώθηση Κούτσι (Kuci). Είναι εμφανής ζώνη μεσοζωικού φλύσχη με ακολουθία ασβεστόλιθων που κυμαίνονται από το Άνω Ιουρασική έως την Τουρόνια. Βορειοδυτικά η σύνθεση αυτής της ζώνης γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη, με τον φλύσχη να καθιζάνει στην Ιουρασική στρωματογραφική ακολουθία. Η επώθηση στα ανατολικά κατά μήκος του καλύμματος επώθησης οφιολίθων του Ντούρμιτορ περιέχει θαλάσσια ανθρακικά άλατα και κλαστικά ιζηματογενή πετρώματα που χρονολογούνται από την Πέρμια και την Τριασική. Στρωματογραφική ασυνέχεια χωρίζει τις κατώτερες μονάδες από τα Ιουρασικά ασβεστολιθικά πετρώματα και τον φλύσχη της Ύστερης Κρητιδικής του Ντούρμιτορ.
- Ανατολικό Βοσνιακό-Μπλοκ του Ντούρμιτορ: Μεγάλο μέρος του βόρειου και ανατολικού εσωτερικού του Μαυροβουνίου συγκρούεται με το κάλυμμα επώθησης των οφιολίθων, που χρονολογούνται από τη Δεβόνια περίοδο. Τα παλαιοζωικά πετρώματα περιλαμβάνουν ελαφρώς μεταμορφωμένα λεπτόκοκκα κλαστικά, καθώς επίσης και φακούς ασβεστόλιθου και κερατόφυρου[3]. Τα ηπειρωτικά κλαστικά, καθώς επίσης και τα ασβεστολιθικά και ηφαιστειακά πετρώματα ακολουθούν μια ασυμφωνία που ξεκίνησε στην τριαδική εποχή. Τα μεταμορφωμένα πετρώματα μαγνησίου και σιδήρου (mafic[4]) βρίσκονται νοτιοανατολικά και περιβάλλονται από ασυνήθιστο σώμα γρανίτη, που μπορεί να έχει προκύψει από μη συχνή γρανίτωση επί του χώρου.
Άλλα γεωλογικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν το όρος Βλάινα-Κουκάβιτσα και το Κάλλυμα επώθησης Τσεχότινα.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Αγγλικά) Moores, Eldridge M.· Fairbridge, Rhodes W. (1997). Encyclopedia of European & Asian Regional Geology. Springer. σελ. 784-785.
- ↑ Charvet, J. (1970). Bulletin de La Societe Geologique de France S7-XII (6): 986–1002. doi:. (1970). . ,.
- ↑ Schermerhorn, L.J.G. (1973). «What is keratophyre?». Lithos 6: 1–11. doi:. Bibcode: 1973Litho...6....1S. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0024493773900765.
- ↑ «Oilfield Glossary». Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2019.