Γεφύρι της Κόνιτσας
| Γεφύρι της Κόνιτσας | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | πέτρινη γέφυρα |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 40°2′11″N 20°44′43″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Κόνιτσας |
| Τοποθεσία | Κόνιτσα Ιωαννίνων |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 1869 |
| Ύψος | 19,25 μέτρα |
| Υλικά | πέτρα |
| Προστασία | αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Γεφύρι της Κόνιτσας, χτίστηκε το 1869 (με επιδιορθώσεις λόγω μερικής κατάρρευσης το 1870-1871)[1] από συνεργείο 50 μαστόρων με πιθανολογούμενο επικεφαλής τον Πυρσογιαννίτη πρωτομάστορα Ζιώγα Φρόντζο, έναν αγράμματο λαϊκό τεχνίτη. Σίγουρο πάντως είναι ότι ο πρωτομάστορας του γεφυριού της Κόνιτσας ήταν αυτός που τρία χρόνια νωρίτερα είχε χτίσει το γεφύρι της Πλάκας.[1][2] Η κατασκευή του έγινε με δωρεές των κατοίκων της πόλης και κυρίως του τραπεζίτη των Ιωαννίνων Ιωάννη Ζ. Λούλη, καταγομένου από την Αετορράχη (Κοτόρτσι) των Κατσανοχωρίων[1], ο οποίος διέθεσε περίπου τα μισά από τα 120.000 γρόσια (πολύ μεγάλο ποσό για την εποχή) που κόστισε η κατασκευή του.
Δομικά χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βρίσκεται στην νοτιοδυτική άκρη της πόλης, ακριβώς στην είσοδο της χαράδρας του Αώου ποταμού, τον οποίο και γεφυρώνει. Πρόκειται για ένα μονότοξο λιθόκτιστο γεφύρι που διακρίνεται για το τεράστιο τόξο του. Συγκεκριμένα, το άνοιγμα του τόξου υπολογίζεται στα 35,60 μ. ενώ το ύψος του φθάνει τα 19,25 μ. [1] Κάτω από την καμάρα του, υπάρχει μια καμπάνα η οποία σήμαινε για να προειδοποιήσει τους περαστικούς να μην διαβούν το γεφύρι όταν φυσούσε δυνατός άνεμος από το εσωτερικό της χαράδρας, οπότε και υπήρχε κίνδυνος να παρασυρθούν και να πέσουν. Κάτω δεξιά από το γεφύρι, ένα ωραίο μονοπάτι οδηγεί προς τη μονή Στομίου.
Ιστορική πορεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην ίδια θέση έστεκε παλιότερα, το 1823, ένα ξύλινο γεφύρι, το οποίο όμως δεν άντεξε την ορμή του ποταμού και καταστράφηκε πολύ σύντομα. Το σημερινό πέτρινο γεφύρι, βομβαρδίστηκε το 1913 από τον Οθωμανό Τσαβίτ Πασά, που προσπάθησε έτσι να ανακόψει την προέλαση των Ελληνικών στρατευμάτων. Όμως οι βολές των κανονιών του Τούρκου Πασά δεν βρήκαν στόχο και έτσι το γεφύρι παρέμεινε όρθιο στη θέση του. Στις ζημιές που υπέστη τότε, συμπεριλαμβάνεται και η καταστροφή των τριών διαφορετικών σε μέγεθος κουδουνιών (σύμφωνα με το βιβλίο του Γ. Λυμπερόπουλου, κατά κάποιους μίας μεγάλης καμπάνας), που υπήρχαν κρεμασμένα στη μέση του τόξου. Το 1948 κατασκευάστηκε δίπλα στην παλιά γέφυρα μια νέα σιδερένια, τύπου Bailey, η οποία σήμερα έχει αφαιρεθεί.[3] Τέλος, το 1975 ο πολιτιστικός σύλλογος της Κόνιτσας φρόντισε και τοποθέτησε στο γεφύρι μια νέα καμπάνα, σε αντικατάσταση των παλιών.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Manopoulos, Gregory. «Ο ευεργετισμός στα Κατσανοχώρια στο β΄ μισό του 19ου αιώνα. Η περίπτωση του ευεργέτη Ιωάννη Ζ. Λούλη [Benefaction in Katsanochoria in the second half of the 19th century. The case of I. Z. Loulis»] (στα αγγλικά). Η ευεργεσία στα Βόρεια Τζουμέρκα [Benefaction in the area of Northern Tzoumerka]. https://www.academia.edu/16741419/%CE%9F_%CE%B5%CF%85%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B5%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%B2_%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%8C_%CF%84%CE%BF%CF%85_19%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1._%CE%97_%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%B5%CF%85%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AD%CF%84%CE%B7_%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7_%CE%96._%CE%9B%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7_Benefaction_in_Katsanochoria_in_the_second_half_of_the_19th_century._The_case_of_I._Z._Loulis_.
- ↑ «Εφημερίδα Νεολόγος, φ.523 [σελ. 19 στην ιστοσελίδα]». srv-web1.parliament.gr. 1869. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2019.
- ↑ «Τα Πέτρινα Γεφύρια Της Ηπείρου». www.petrinagefiria.uoi.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2018.