Βιτάλι Βοροτνικόφ

Βιτάλι Βοροτνικόφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Виталий Иванович Воротников (Ρωσικά)
Γέννηση	20 Ιανουαρίου 1926; Βορόνεζ
Θάνατος	19 Φεβρουαρίου 2012; Μόσχα
Τόπος ταφής	κοιμητήριο Τρογιεκουρόβο
Χώρα πολιτογράφησης	Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών; Ρωσία
Θρησκεία	αθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Σπουδές	Κρατικό Αεροδιαστημικό Πανεπιστήμιο της Σαμάρα (1948–1954)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός; διπλωμάτης
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης (1970–άγνωστη τιμή); πρέσβης (1979–1982); d:Q4376646 (1983–1988); Πρόεδρος του Πρεζίντιουμ του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΡΣΟΣΔ (1988–1990); Member of the Politburo of the CPSU Central Committee (1983–1990); Candidate member of the Politburo of the CPSU Central Committee (Ιουνίου 1983 – Δεκέμβριος 1983)
Βραβεύσεις	τάγμα του Λένιν; Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας; Βραβείο της Τιμής της Ρωσικής Ομοσπονδίας; τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης; τάγμα του Παράσημου της Τιμής; τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ου βαθμού; τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας; Χρυσό μετάλλιο της έκθεσης επιτευγμάτων εθνικής οικονομίας
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Βιτάλι Ιβάνοβιτς Βορoτνικόφ (ρωσικά: Вита́лий Ива́нович Воротнико́в, 20 Ιανουαρίου 1926 – 19 Φεβρουαρίου 2012) ήταν Σοβιετικός πολιτικός και διπλωμάτης που ήταν Πρόεδρος του Προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ της Ρωσικής ΣΟΣΔ μεταξύ 1988 και 1990.

Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βοροτνικόφ γεννήθηκε στο Βορόνεζ και το 1940 μπήκε σε ένα τοπικό κοινοτικό κολέγιο Aviation Industry, με ειδικότητα στην τεχνολογία κινητήρων αεροσκαφών. Αφού η Σοβιετική Ένωση μπήκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι ενήλικες εργάτες έφυγαν για την υπηρεσία του Κόκκινου Στρατού, ο 16χρονος Βιτάλι έπιασε δουλειά στο εργοστάσιο επισκευής ατμομηχανών ατμού του Βορόνεζ. Σύντομα η πρώτη γραμμή πλησίασε την πόλη και εκκενώθηκε στο Κούιμπισεφ, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου δουλεύοντας για το εργοστάσιο αεροπορίας Κούιμπισεφ No. 18 και σπουδάζοντας στη Σχολή Τεχνολογίας Αεροπορίας Κούιμπισεφ.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποφοίτησή του, ο Βοροτνικόφ συνέχισε να εργάζεται στο εργοστάσιο μετά τον πόλεμο τόσο σε διευθυντικές όσο και σε οργανωτικές θέσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος. Την ίδια περίοδο παρακολουθούσε βραδινά μαθήματα στο Ινστιτούτο Αεροπορίας Κούιμπισεφ, αποκτώντας τελικά το πτυχίο του μηχανικού το 1954.

Από τη θέση του προέδρου της επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος στο εργοστάσιό του (1950–1960), ο Βοροτνικόφ προχώρησε σε θέση ευθύνης στην Επιτροπή Τμήματος της Περιφέρειας Κούιμπισεφ (1960). Αφού κατέλαβε μια σειρά από θέσεις περιφερειακής σημασίας στις περιφέρειες Κούιμπισεφ και Βορόνεζ της Ρωσικής ΣΟΣΔ για σχεδόν 20 χρόνια, υπηρέτησε ως σοβιετικός πρεσβευτής στην Κούβα από το 1979 έως το 1982. Μάλιστα, εξορίστηκε από τον Μπρέζνιεφ σε αυτό το πόστο.

Μετά την ανάκληση από την Κούβα όταν πέθανε ο Μπρέζνιεφ και ύστερα από μια σύντομη θητεία ως επικεφαλής των κομμουνιστών του Κράι του Κρασνοντάρ, ο Βοροτνικόφ μεταφέρθηκε τελικά στη Μόσχα, όπου επρόκειτο να καταλάβει τις κορυφαίες θέσεις στην κυβέρνηση της Ρωσικής ΣΟΣΔ. Έγινε υποψήφιο μέλος του Πολιτικού Γραφείου και σύντομα τακτικό μέλος. Από το 1983 έως το 1988 ήταν Πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών της Ρωσικής ΣΟΣΔ και από το 1988 έως το 1990 Πρόεδρος του Προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ της Ρωσικής ΣΟΣΔ. Κατά τη διάρκεια της μακράς συνταξιοδότησής του, ο Βοροτνικόφ έγραψε αρκετούς τόμους απομνημονευμάτων.