Βιλλεμίτης
 | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Νησοπυριτικά |
| Χημικός τύπος | Zn2SiO4 |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | gr/cm3 |
| Χρώμα | Άχρουν έως λευκό, ερυθρωπό, καστανό, πράσινο μήλου, ενίοτε μπλε |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Εξαγωνικό[1] |
| Κρύσταλλοι | Πρισματικοί, λεπτοί, με ρομβοεδρικές απολήξεις |
| Υφή | Αδρή έως κοκκώδης, παρενεσπαρμένη, ινώδης, βοτρυοειδής ή συμπαγής |
| Διδυμία | Δεν αναφέρεται |
| Σκληρότητα | 5,5 |
| Σχισμός | Ασαφής κατά {0001} |
| Θραύση | Κογχοειδής |
| Λάμψη | Υαλώδης έως ρητινώδης |
| Γραμμή κόνεως | Λευκή |
| Πλεοχρωισμός | Όχι. Μονάξων |
| Διαφάνεια | Διαφανής έως και αδιαφανής |
Ο βιλλεμίτης (αγγλ. willemite) είναι νησοπυριτικό ορυκτό του ψευδαργύρου. Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Ολλανδού βασιλέα Γουλιέλμου του Α' (Willem I, 1772-1843) καθώς το ορυκτό ανακαλύφθηκε στη χώρα του, το 1830.[2] Τυπικό χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ο πλούσιος φθορισμός του, ειδικά όταν φωτίζεται με μέσου μήκους ακτινοβολία όπου και εκπέμπει ένα έντονο κιτρινο-πορτοκαλί χρώμα.
Εμφάνιση, παραγενέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εμφανίζεται ως δευτερογενές ορυκτό προερχόμενο από εξαλλοιώσεις ψευδαργυρούχων μεταλλευμάτων (ιδιαίτερα σφαλερίτη) προερχόμενων από υδροθερμικές φλέβες. Οι κρύσταλλοί του είναι από διαφανείς μέχρι αδιαφανείς. Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο γλαυκοχροΐτης, ο μαλαχίτης, ο μιμητίτης, ο ροζασίτης, ο νταφτίτης και ο κερουσίτης (στο κοίτασμα Τσουμέμπ).
Ανευρίσκεται σε αρκετά σημεία της Γης. Αξιοσημείωτες εμφανίσεις του είναι στο Άλτενμπεργκ του Βελγίου, στο Τσουμέμπ και το Guchab της Ναμίμπια, στα κοιτάσματα της περιοχής Franklin - Sterling του Νιου Τζέρσεϊ (μοναδικές εμφανίσεις συμπαγούς βιλλεμίτη ως κύριου ορυκτού, από άγνωστο πρωτογενές μετάλλευμα κατά την Κάμβριο περίοδο), την Αριζόνα, την Καλιφόρνια, το Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, το Mont-Saint-Hilaire στο Κεμπέκ του Καναδά, στο μεγάλο κοίτασμα Puttapa της Νότιας Αυστραλίας. Οι υπόλοιπες εμφανίσεις του είναι ήσσονος σημασίας.
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου στην περιοχή Καμάριζα.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Handbook of Mineralogy Αρχειοθετήθηκε 2008-10-11 στο Wayback Machine.
- Mindat.org
- Webmineral.com
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 039591096X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0395511372