Βικέντιος της Νάπολης

Βικέντιος
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησης	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιερέας
Περίοδος ακμής	6ος αιώνας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	επίσκοπος

Ο Βικέντιος , (ιταλικά : Vincenzo, λατινικά : Vicentius ή Vincentius) (πέθανε το αργότερο το 578), ήταν επίσκοπος της Νεαπόλεως στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα.

Βιογραφία

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προέλευση και τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Στους καταλόγους των επισκόπων Νεάπολης αναγράφεται αμέσως μετά τον επίσκοπο Ιωάννη Β'. Το πότε ενθρονίστηκε ο Βικέντιος είναι άγνωστο: στις πράξεις των Ναπολιτάνων επισκόπων, ο χρόνος της ανάληψής του στην έδρα χρονολογείται λανθασμένα περίπου στο 540 (το δωδέκατο έτος του βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α'). Παράλληλα, σε μεσαιωνικές πηγές, η διοίκηση της επισκοπής της Νεάπολης από τον Βικέντιο ανάγεται στην εποχή του Πάπα Πελαγίου Α'. Βάσει αυτής, συμπεραίνεται ότι ο επίσκοπος έπρεπε να ενθρονίστηκε μεταξύ 556 και 561, είναι πιθανό να είχε γίνει το 558 ή το 560.

Αναφέρονται πλούσιες δωρεές που έκανε ο Βικέντιος σε αρκετές εκκλησίες της επισκοπής του.

Μετά το τέλος των Γοτθικών πολέμων το 554, η Νάπολη έγινε μέρος των ιταλικών κτήσεων του Βυζαντίου. Οι νέοι ηγεμόνες της χερσονήσου των Απεννίνων άρχισαν αμέσως την αποκατάσταση της πόλης, η οποία είχε υποστεί μεγάλες ζημιές από τις εχθροπραξίες. Έτσι, με εντολή του Ναρσή, οι οχυρώσεις της Νάπολης ξαναχτίστηκαν πλήρως, καθιστώντας την μια από τις πιο προστατευμένες πόλεις της Ιταλίας. Έχοντας επιζήσει από δύο πολιορκίες κατά τη διάρκεια πρόσφατων πολέμων - το 536 και το 542-543 - η Νάπολη έπεσε σε τέτοια ερήμωση που οι Βυζαντινοί αναγκάστηκαν να ξανακατοικήσουν την πόλη, στέλνοντας εκεί μέρος των κατοίκων του Κουμ, του Ποζουλόι, του Σορέντο και της Νόλα. . Ταυτόχρονα, μια μεγάλη κοινότητα Βυζαντινών Ελλήνων εμφανίστηκε στη Νάπολη, τα μέλη της οποίας διατήρησαν όχι μόνο τα καθημερινά τους έθιμα, αλλά και τις ιδιαιτερότητες της θρησκείας. Εφόσον οι μεσαιωνικές πηγές δεν αναφέρουν κρατικούς αξιωματούχους που κυβερνούσαν τη Νάπολη εκείνη την εποχή, υποτίθεται ότι αυτές οι εξουσίες ήταν στα χέρια του επισκόπου, ο οποίος ενήργησε σε συμφωνία με το υπάρχον ακόμη δημοτικό συμβούλιο. Είναι γνωστό ότι στα μέσα του 6ου αιώνα η εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Επισκόπου Νεάπολης επεκτάθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της νότιας Ιταλίας. Το Σαλέρνο, το Μπενεβέντο, το Μπάρι, το Μπρίντιζι, ο Τάραντας, ο Κρότονε και το Ρέτζιο, του οποίου ο κλήρος υπέφερε πολύ από τους πολέμους μεταξύ των Βυζαντινών και των Οστρογότθων, ήταν μεταξύ των πόλεων που υπάγονταν λίγο πολύ στον αρχηγό της Επισκοπής της Νάπολης. Ωστόσο, με την έναρξη της κατάκτησης της χερσονήσου των Απεννίνων από τους Λομβαρδούς το 568, μειώθηκε σημαντικά η επιρροή τους σε αυτές τις πόλεις.

Σύμφωνα με τις «Πράξεις των Ναπολιτάνων Επισκόπων», ο Βικέντιος ηγήθηκε της ναπολιτάνικης επισκοπής για είκοσι τρία χρόνια. Η ακριβής ημερομηνία του θανάτου του δεν είναι γνωστή, αλλά πρέπει να συνέβη το αργότερο το 578. Ένα τέτοιο συμπέρασμα συνάγεται με βάση την αναφορά του Βικέντιου ως σύγχρονου του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστίνου Β' και την απουσία αποδείξεων ότι ο επίσκοπος ήταν ακόμη εν ζωή κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Τιβέριου Β'. Διάδοχος του Βικέντιου στην επισκοπή της Νάπολης ήταν ο Ρεντούξ, η ενθρόνιση του οποίου έγινε στις 5 Μαρτίου 579.