Βασιλικό Ανάκτορο του Καρντιτέλο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βασιλικό Ανάκτορο του Καρντιτέλο
Χάρτης
Είδοςβασιλική κατοικία, ακίνητη περιουσία, palazzo museum[1][2], θρησκευτικό μουσείο[3] και d:Q124830284[2]
Αρχιτεκτονικήνεοκλασική αρχιτεκτονική και μπαρόκ
Διεύθυνσηvia Carditello - SP229 - San Tammaro[4]
Γεωγραφικές συντεταγμένες41°3′42″N 14°11′24″E
Διοικητική υπαγωγήΣαν Ταμάρο[4]
ΧώραΙταλία[4]
Έναρξη κατασκευής1744
Χρήσηεκτροφή αλόγων
ΙδιοκτήτηςΙταλία
Όροφοι2
ΑρχιτέκτοναςΦραντσέσκο Κολετσίνι
ΔημιουργόςΦραντσέσκο Κολετσίνι
ΧρηματοδότηςΚάρολος Γ΄ της Ισπανίας
Προστασίαιταλικό πολιτισμικό αγαθό[4]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα

Η Βασιλική ιδιοκτησία του Καρντιτέλo (ιταλ.: Reggia di Carditello) περιλαμβάνει ένα μικρό ανάκτορο του 18ου αι., που κάποτε ανήκε στη Ναπολιτανική Μοναρχία των Βουρβόνων, και τις γύρω περιοχές στο Σαν Ταμάρo, ένα μικρό χωριό στην επαρχία της Καζέρτα στην περιοχή της Καμπανίας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενώ το κτήμα λειτουργούσε ως αγροτικό και ποιμενικό κέντρο παραγωγής και περιλάμβανε μεγάλες περιοχές βασιλικών γαιών, το ανάκτορο φιλοξενούσε μέλη της βασιλικής αυλής ως κυνηγετικό καταφύγιο. Το ανάκτορο σχεδιάστηκε από τον Φραντσέσκο Κολετσίνι (1723-1804), μαθητή του Βανβιτέλι. Ο προαύλιος χώρος είχε μια μεγάλη πίστα ιπποδρομιών.

Το ίδιο το βασιλικό κτήμα μάγεψε τον Γιόχαν-Βόλφγκανγκ Γκαίτε, ο οποίος έγραψε ότι οι άνθρωποι πρέπει να επισκεφτούν το Καρντιτέλo για να καταλάβουν τι ήταν πραγματικά η φύση. Το Καρντιτέλο πρόσφερε στον βασιλιά και την αυλή του την ευκαιρία για κυνηγετικές εκδρομές, καθώς τα δάση του ήταν πλούσια σε θηράματα.

Θα ακολουθούσαν πολλά χρόνια αχρηστίας μετά την ενοποίηση της Ιταλίας. Ο βασιλιάς άφησε το κτήμα στη φροντίδα του τοπικού αρχηγού της Καμόρα, που ξεκίνησε μια μακρά περίοδο αδιαφορίας και παραμέλησης της περιουσίας. Το 1920 πωλήθηκαν 2.070 στρέμματα του κτήματος, αφήνοντας μόνο το κεντρικό κτήριο του παλατιού και 15 εκτάρια (150 στρέμματα), που το περιβάλλουν. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου καταλήφθηκε από γερμανικά και αμερικανικά στρατεύματα, γεγονός που αύξησε την κατάσταση υποβάθμισης του παλατιού, ειδικά το τοιχογραφημένο εσωτερικό του. Με τον καιρό, το ανάκτορο απογυμνώθηκε σταδιακά από τα φωτιστικά του.

Τον Ιανουάριο του 2014 το παλάτι εξαγοράστηκε από το ιταλικό Υπουργείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς. [5]

Το ανάκτορο εμφανίζεται στην ταινία του 2015 Lost and Beautiful, ένας φόρος τιμής στον Tομάζο Τσεστρόνε, ο οποίος εθελοντικά προσφέρθηκε να διατηρήσει τη γη, παρά τον εκφοβισμό και τις απειλές από την τοπική Καμόρα.

Το ανάκτορο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ανάκτορο κτίστηκε στο δεύτερο μισό του 18ου αι. από τον Κάρολο του Μπορμπόν. Το συγκρότημα έχει μήκος 300 μ. και χωρίζεται σε 3 μέρη: στις δύο πλευρές υπάρχουν δύο εργοστάσια, που χωρίζονται από το κύριο ανάκτορο με δύο μεγάλες αίθουσες. Υπάρχουν 3 κτίρια, που συνδέονται μεταξύ τους, επειδή οι βασιλικοί θέλησαν να αποδείξουν ότι δεν υπήρχαν εμπόδια, που να χώριζαν τους ανθρώπους και τη βασιλική οικογένεια.

Στο ισόγειο υπάρχουν κουζίνες, αποθέματα όπλων και η αίθουσα προσωπικού. Στον πρώτο όροφο υπάρχουν δύο διακριτοί χώροι, ο ένας για τη βασιλική οικογένεια και ο άλλος για τις δεξιώσεις που διοργανώνονταν μετά το κυνήγι.

Η μικρή εκκλησία είναι κτισμένη σε τυπικό στιλ του 18ου αι., διακοσμημένη από τους κύριους καλλιτέχνες της αυλής όπως ο Φίλιπ Χάκερτ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]