Βασίλειος Βατάτζης
| Βασίλειος Βατάτζης | |
|---|---|
 Μολυβδόβουλλο του Βασιλείου Βατάτζη. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12ος αιώνας |
| Θάνατος | 1194 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ισαάκιος Δούκας Βατάτζης Ιωάννης Γ´ Δούκας Βατάτζης[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | δομέστικος των σχολών |
Ο Βασίλειος Βατάτζης (... - 1194) ήταν Βυζαντινός ευγενής και στρατηγός, ιδρυτής του ευγενούς οίκου των Βατάτζηδων.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύθηκε αγνώστων στοιχείων κόρη του Ισαάκιου Άγγελου Δούκα, θείου του Αυτοκράτορα Ισαάκιου Β΄ Άγγελου (βασίλευσε μεταξύ 1185-1195 και 1203-1204). Ως αποτέλεσμα, ο Βασίλειος Βατάτζης ήταν παντρεμένος με ξαδέρφη του αυτοκράτορα, και ορίστηκε από τον τελευταίο ως Δομέστικος της Ανατολής και Δουξ του Θέματος Θρακησίων στη Μικρά Ασία.
Εξέγερση του Θεόδωρου Μαγκαφά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βασίλειος Βατάτζης κατέστειλε με επιτυχία την εξέγερση του σφετεριστή Θεόδωρου Μαγκαφά. Η εξέγερση ξεκίνησε προς το 1188, όταν ο Θεόδωρος αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας στη Φιλαδέλφεια της Μικράς Ασίας, αντιτιθέμενος στον Ισαάκιο Β΄ Άγγελο.[2][3][4] Έπειτα από ορισμένες αρχικές αψιμαχίες, τον Ιούνιο του 1189, ο Θεόδωρος ευρέθηκε πολιορκούμενος στη Φιλαδέλφεια από στρατεύματα υπό τον ίδιο του αυτοκράτορα, ο οποίος συμφώνησε να συγχωρέσει τον Μαγκαφά, καθώς ο τελευταίος δήλωσε υποταγή στον Ισαάκιο και παραιτήθηκε από οποιαδήποτε διεκδίκηση του θρόνου. Στη συνέχεια, του επετράπη να διατηρήσει τον έλεγχο της Φιλαδέλφειας ως κυβερνήτης της[2][3][5] και δουξ του θέματος Μυλάσσης και Μελανουδίου[6].
Προς το 1193 (ή πιθανώς το 1190), ωστόσο, στα πλαίσια των καθηκόντων του ως δούκα του Θέματος Θρακησίων και Δομέστικου της Ανατολής (ή πιθανώς ως Μέγα Δομέστικου του βυζαντινού στρατού), ο Βασίλειος Βατάτζης εστάλη εναντίον του Θεόδωρου Μαγκαφά, ο οποίος είχε εξεγερθεί εκ νέου. Αυτή τη φορά, ο Βατάτζης με επιτυχία κατέστειλε την εξέγερση και υποχρέωσε τον σφετεριστή να αναζητήσει καταφύγιο στην αυλή των Σελτζούκων Τούρκων στο Ικόνιο.
Βουλγαρική Εξέγερση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κάποια στιγμή προ του 1193 ορίστηκε Δομέστικος της Δύσης (όπως και με τον σύγχρονό του Αλέξιο Γίδο, παραμένει ασαφές εάν ήταν Μέγας Δομέστικος ή απλώς Δομέστικος), με έδρα την Αδριανούπολη. Πρωταρχικό του καθήκον ήταν η αντιμετώπιση των εισβολών των Βουλγάρων από τα βόρεια της οροσειράς των Βαλκανίων προς τα ευρωπαϊκά θέματα της αυτοκρατορίας.
Το 1193 αρνήθηκε να συνδράμει τον κουνιάδο του, Κωνσταντίνο Άγγελο Δούκα, ξάδερφο του αυτοκράτορα και διοικητή των βυζαντινών στρατευμάτων στη Φιλιππούπολη, όταν ο Δούκας αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας και βάδισε με τα στρατεύματά του μέσω της Αδριανούπολης με κατεύθυνση την πρωτεύουσα, Κωνσταντινούπολη. Λίγο προτού φτάσει στην Αδριανούπολη, ο σφετεριστής προδόθηκε από τους υποστηρικτές του και παραδόθηκε στον Ισαάκιο Β΄ Άγγελο, ο οποίος και τον συγχώρεσε.[7]
Το 1194 σκοτώθηκε πολεμώντας εναντίον των Βουλγάρων στη Μάχη της Αρκαδιούπολης.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πιθανώς να ήταν πατέρας του Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, μελλοντικού Αυτοκράτορα της Νίκαιας, καθώς και του σεβαστοκράτορα Ισαάκιου Δούκα Βατάτζη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 2,0 2,1 Kazhdan 1991, σελ. 1286.
- ↑ 3,0 3,1 Βουγιουκλάκη 2003, Biography and Activities
- ↑ Magoulias 1984, σελ. 219.
- ↑ Magoulias 1984, σελίδες 219–220.
- ↑ Ραγιά, Ευθυμία (2004). Η κοιλάδα του Μαιάνδρου (7ος-13ος αι.): γεωγραφία και ιστορία. Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). σελ. 329.
- ↑ Magoulias 1984, σελίδες 239.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Magoulias, Harry J., επιμ. (1984). O City of Byzantium: Annals of Niketas Choniatēs. Detroit: Wayne State University Press. ISBN 978-0-8143-1764-8.
- Σκυλίτζης, Ιωάννης (2010). John Skylitzes: A Synopsis of Byzantine History, 811-1057 (στα Αγγλικά). Μτφρ. John Wortley. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-76705-7.
- Γκιγιάν, Ροντόλφ (1967). Recherches sur les institutions byzantines, Tome I (στα Γαλλικά). Berlin: Akademie-Verlag. σελίδες 408, 455.
- Kazhdan, Alexander, επιμ. (1991). Oxford Dictionary of Byzantium (στα Αγγλικά). New York and Oxford: Oxford University Press. σελίδες 2154–2155. ISBN 978-0-19-504652-6.
- Βάρζος, Κωνσταντίνος (1984). Η γενεαλογία των Κομνηνών [The Genealogy of the Komnenoi]. Vyzantina Keimena kai Meletai, No. 190. B. Thessalonicae: Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών - ΑΠΘ. σελίδες 851–857.
- Βουγιουκλάκη, Πηνελόπη (17 Οκτωβρίου 2003). «Theodore Mangaphas». Encyclopaedia of the Hellenic World, Asia Minor. Athens: Foundation of the Hellenic World. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2012.