Βαγράτιος Β΄ του Μουχράν
| Βαγράτιος Β΄ του Μουχράν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | თეიმურაზ I მუხრანბატონი (Γεωργιανά) |
| Γέννηση | 16 Ιουλίου 1572 |
| Θάνατος | 1 Ιουλίου 1625 Marabda |
| Συνθήκες θανάτου | θάνατος στη μάχη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Βαχτάνγκ Ε΄ του Κάρτλι Κωνσταντίνος Α΄ του Μουχράνι princess Elene of Mukhrani[1] |
| Γονείς | Βαχτάνγκ Α΄ του Μουχράνι και Khoramze[1] |
| Οικογένεια | Οίκος του Μουχράνι |
Ο Βαγράτιος Β΄ πρίγκιπας του Μουχράνι, γεωργιανά: თეიმურაზ I მუხრანბატონი, (16 Ιουλίου 1572 [2] – 1 Ιουλίου 1625) ήταν Γεωργιανός tavadi ("δούκας") τού Οίκου τού Μουχράνι, κύριου κλάδου της βασιλικής δυναστείας των Μπαγκρατιόνι τού Kάρτλι, και πρίγκιπας (batoni) του Μουχράνι από το 1580 μέχρι το τέλος του. Ταυτόχρονα, ήταν ex officio διοικητής τού Λαβάρου τού Σίντα Κάρτλι και αντιβασιλιάς τού Κάρτλι, από το 1623 έως το 1625, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης κατά τού Ιράν των Σαφαβιδών. Ο Tεϊμουράζ Α΄ σκοτώθηκε στη μάχη της Mαράμπντα εναντίον τού ιρανικού στρατού τιμωρίας.
Πρώιμη ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν ο μεγαλύτερος γιος τού Βαχτάνγκ Α΄ από τη σύζυγό του, Kχαράμζε. Οι άλλοι γνωστοί γιοι τού Βάχτανγκ ήταν ο Καϊχοσρό (απεβ. στις 3 Οκτωβρίου 1629) και ο Bαγράτ (γενν. στις 16 Ιουλίου 1572). Σύμφωνα με την άποψη τού Κύριλ Τουμάνοφ, ο Tεϊμουράζ και ο Bαγράτ ήταν το ίδιο πρόσωπο: το τελευταίο ήταν ένα όνομα, που υιοθέτησε ο πρίγκιπας κατά την ανάληψη της κυριότητας τού Mουχράνι. [2] Όταν ο πατέρας του απεβίωσε το 1580, η κυριότητα τού Μουχράνι πέρασε στον ανιψιό τού αποβιώσαντα πρίγκιπα και θείο τού Τεϊμουράζ, Ηρακλή Α΄ (απεβ. το 1605), προφανώς, με την ιδιότητα τού αντιβασιλιά τού ανήλικου πρίγκιπα Τεϊμουράζ. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, το Κάρτλι ήταν πεδίο μάχης μεταξύ των αντίπαλων αυτοκρατοριών, των Οθωμανών και των Σαφαβιδών. Το 1582 το ίδιο το Μουχράνι έγινε το σκηνικό μίας μεγάλης αντιπαράθεσης, κατά την οποία ο βασιλιάς Σίμων Α΄ τού Κάρτλι προκάλεσε ήττα στον εισβολέα Οθωμανικό στρατό. [3]
Πόλεμος και το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1609 ο Tεϊμουράζ ήταν αυτοπροσώπως παρών στη μάχη του Tασισκάρι, στην οποία οι Kαρτλιανοί υπό τον Γκιόργκι Σαακάντζε εξολόθρευσαν μία συμμαχική με τους Οθωμανούς δύναμη των Τατάρων της Κριμαίας, σώζοντας τον νεαρό βασιλιά Λουαρσάμπ Β΄ του Kάρτλι. Αφού ο σάχης των Σαφαβίδων Αμπάς Α΄ υπέταξε στρατιωτικά την ανατολική Γεωργία (Καχέτι) το 1615, εγκαταστάθηκε μία διαδοχή ανδρεικέλων μουσουλμάνων ηγεμόνων για να κυβερνήσουν το Κάρτλι, αλλά η εξουσία τους ήταν ασθενής στις περιοχές εκτός από την πρωτεύουσα με τη φρουρά τού Ιράν, την Τιφλίδα, και τις περιοχές τού Κάτω Κάρτλι. Αυτό το κενό εξουσίας καλύφθηκε προσωρινά από τους ευγενείς τού Κάρτλι με το διορισμό του Τεϊμουράζ ως αντιβασιλιά το 1623 [3] [4] Το 1625 ο Τεϊμουράζ συμμετείχε σε μία εξέγερση ενάντια στην ηγεμονία των Σαφαβιδών με επικεφαλής τον Γκιόργκι Σαακάντζε. Ο σαχ Αμπάς έστειλε έναν μεγάλο στρατό τιμωρίας, που συγκρούστηκε με τις ενωμένες δυνάμεις των Καρτλιανών και των Καχετίων στη Μαράμπντα την 1η Ιουλίου 1625. Σύμφωνα με τον χρονικογράφο του 18ου αι. πρίγκιπα Βαχούστι, ο Tεϊμουράζ σκοτώθηκε, ενώ πολεμούσε γενναία τον εχθρό. Μία είδηση κυκλοφόρησε ότι ο πεσμένος Tεϊμουράζ ήταν ο βασιλιάς Teimuraz Α΄ τού Καχέτι, που έτρεψε τους Γεωργιανούς σε φυγή και την αρχική τους επιτυχία σε καταστροφή. [3] [5]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Άννα (απεβ. το 1624), κόρη του Νουγκζάρ, δούκα τού Αράγκβι τού Οίκου Σινταμόνι. Είχαν έξι παιδιά:
- Βαχτάνγκ Ε΄ (1618–1675), υιοθετημένος γιος του βασιλιά Rοστόμ και έτσι διαδόχου του στο θρόνο τού Κάρτλι.
- Κωνσταντίνος Α΄ (άκμασε 1622 – 1667), πρίγκιπας τού Μουχράνι.
- Αρτσίλ (άκμασε 1637).
- Ηρακλής (άκμασε 1676).
- Δαβίδ (άκμασε 1631).
- Λουαρσάμπ (απεβ. το 1629).
- Νταρεγιάν, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Kαϊχοσρό Μπαρατασβίλι, έναν ανώτερο αυλικό, που όμως σκοτώθηκε με εντολή τού βασιλιά Ροστόμ το 1647. [6]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 2,0 2,1 Toumanoff, Cyrille (1990). Les dynasties de la Caucasie Chrétienne: de l'Antiquité jusqu'au XIXe siècle: tables généalogiques et chronologique (στα Γαλλικά). Rome. σελ. 556.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Bagrationi, Vakhushti (1976). Nakashidze, N.T., επιμ. Αρχειοθετημένο αντίγραφο (PDF) (στα Ρωσικά). Tbilisi: Metsniereba. σελίδες 25–33. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ Allen, W.E.D., επιμ. (1970). Russian Embassies to the Georgian Kings, 1589-1605. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 547.
- ↑ Rayfield, Donald (2012). Edge of Empires: A History of Georgia. London: Reaktion Books. σελ. 194. ISBN 978-1780230306.
- ↑ Metreveli, Roin, επιμ. (2003). ბაგრატიონები. სამეცნიერო და კულტურული მემკვიდრეობა (στα Γεωργιανά και Αγγλικά). Tbilisi: Neostudia. σελ. Table 8. ISBN 99928-0-623-0.