Βίκτορ Γκρίσιν

Βίκτορ Γκρίσιν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Виктор Васильевич Гришин (Ρωσικά)
Γέννηση	5ιουλ. / 18  Σεπτεμβρίου 1914γρηγ. Σέρπουκοφ
Θάνατος	25  Μαΐου 1992 Μόσχα
Αιτία θανάτου	έμφραγμα
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησης	Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός συνδικαλιστής κυβερνητικός υπάλληλος συγγραφέας απομνημονευμάτων
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης
Βραβεύσεις	τάγμα του Λένιν (6  Δεκεμβρίου 1957) Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (17  Σεπτεμβρίου 1974) τάγμα του Παράσημου της Τιμής (30  Ιουλίου 1942) Τάγμα της Φιλίας των Λαών (30  Σεπτεμβρίου 1980) τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ου βαθμού (23  Απριλίου 1985) τάγμα του Λένιν (17  Σεπτεμβρίου 1964) τάγμα του Λένιν (2  Δεκεμβρίου 1971) τάγμα του Λένιν (17  Σεπτεμβρίου 1974) τάγμα του Λένιν (17  Σεπτεμβρίου 1984) Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (17  Σεπτεμβρίου 1984) Επίτιμος πολίτης της Πράγας
Σχετικά πολυμέσα

Ο Βίκτορ Βασίλιεβιτς Γκρίσιν (ρωσικά: Ви́ктор Васи́льевич Гри́шин; 18 Σεπτεμβρίου [Ι.Η. 5 Σεπτεμβρίου] 1914 – 25 Μαΐου 1992) ήταν Σοβιετικός πολιτικός. Ήταν υποψήφιος (1961–1971) και τακτικό μέλος (1971–1986) του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης.

Ο Γκρίσιν γεννήθηκε στο Serpukhov, στο Κυβερνείο της Μόσχας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Στα πρώτα του χρόνια, εργάστηκε στον σιδηρόδρομο της Μόσχας, ως οδηγός ακίδων που εξόπλισε εκ των υστέρων το σιδηροδρομικό της σύστημα. Υπηρέτησε στον Κόκκινο Στρατό από το 1938 έως το 1940. Το 1941 ήταν λειτουργός του Κομμουνιστικού Κόμματος. Τελικά έγινε ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος στην πόλη της Μόσχας από το 1967 έως το 1985. Ήταν γνωστός για τη σκληροπυρηνική του στάση. Επίσης ο Γκρίσιν υπήρξε οργανωτής και στενός συνεργάτης της Μαφίας Εμπορίου της Μόσχας, γεγονός το οποίο εκμεταλλεύτηκε ο αρχηγός της Κα-Γκε-Μπε και μετέπειτα Σοβιετικός ηγέτης Γιούρι Αντρόπωφ για τον παραγκωνίσει από την πάλη εξουσίας για την διαδοχή του Λεονίντ Μπρέζνιεφ, τους μήνες πριν τον θάνατο του τελευταίου. Παρόλα αυτά ο Γκρίσιν κράτησε την θέση του ως τοπικός αρχηγός του Κόμματος στην Μόσχα και την επιρροή του για άλλα περίπου τρία χρόνια.

Κατά τους τελευταίους μήνες της ζωής του Σοβιετικού ηγέτη Κονσταντίν Τσερνιένκο, ο Γκρίσιν είχε θεωρηθεί ως πιθανός υποψήφιος για να διαδεχθεί τον Τσερνιένκο ως Γενικός Γραμματέας του ΚΚΣΕ και ως πιθανή εναλλακτική λύση στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Σε μια προσπάθεια να τονίσει την εγγύτητά του με τον Τσερνιένκο, έσυρε τον άρρωστο Σοβιετικό ηγέτη για να ψηφίσει σε μια εσωκομματική διαδικασία για την ανάδειξη βουλευτών του Προεδρείου της Ρωσικής ΣΟΣΔ στις αρχές του 1985. Αυτή η ενέργεια του Γκρίσιν απέτυχε και θεωρήθηκε σχεδόν παγκοσμίως ως μια σκληρή πράξη. Μετά τον θάνατο του Τσερνιένκο τον Μάρτιο του 1985, αρνήθηκε να υποβάλει τον εαυτό του ως υποψήφιο για διαδοχή και αντ' αυτού πρόσφερε την υποστήριξή του, αν και χλιαρή, στον Γκορμπατσόφ. Στη συνέχεια ο Γκορμπατσόφ εξελέγη ομόφωνα Γενικός Γραμματέας και εγκαθίδρυσε Πραγματικό Σοσιαλισμό στην Σοβιετική Ένωση.

Στα τέλη Δεκεμβρίου 1985, ο Γκρίσιν αντικαταστάθηκε από τον Μπορίς Γέλτσιν ως πρώτος γραμματέας της κομματικής επιτροπής της Μόσχας. Στις 18 Φεβρουαρίου 1986, ο Γκρίσιν έχασε τη θέση του ως μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

Σε μια συνέντευξή του το 1991 στη συντηρητική ρωσική εφημερίδα Molodaya Gvardiya, ισχυρίστηκε ότι ο μόνος λόγος που έχασε ήταν επειδή «οι νεότεροι ηγέτες του κόμματος, όπως ο Γιεγκόρ Λιγκατσόφ, υποστήριξαν τον Γκορμπατσόφ επειδή φοβήθηκαν ότι αν είχα γίνει αφεντικό του κόμματος, θα έχαναν τις θέσεις τους.» Στις 25 Μαΐου 1992, ο Γκρίσιν πέθανε σε ηλικία 77 ετών. Υπέστη καρδιακή προσβολή σε ένα γραφείο πρόνοιας στη Μόσχα, όπου πήγε να δηλώσει αύξηση στην κρατική του σύνταξη.