Βία Λατίνα
| Βία Λατίνα | |
|---|---|
 | |
| Είδος | οδός και Ρωμαϊκή οδός |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρώμη |
| Χώρα | Ιταλία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Βία Λατίνα, λατιν.: Via Latina, ήταν μία ρωμαϊκή οδός της Ιταλίας, που κατευθυνόταν νοτιοανατολικά της Ρώμης για περίπου 200 χιλιόμετρα.
Διαδρομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οδηγούσε από την Πόρτα Λατίνα στα Αυρηλιανά τείχη της Ρώμης στο πέρασμα του όρους Αλγίδους· ήταν σημαντική στην πρώιμη στρατιωτική ιστορία της Ρώμης. Πρέπει να είχε προηγηθεί της Αππίας Οδού ως διαδρομή προς την Καμπανία, καθώς η λατινική αποικία στο Cales είχε ιδρυθεί το 334 π.Χ. και πρέπει να ήταν προσβάσιμη από τη Ρώμη οδικώς, ενώ η Αππία Οδός έγινε μόλις 22 χρόνια αργότερα. Ακολουθεί επίσης μία πολύ πιο φυσική γραμμή επικοινωνίας, χωρίς τις μηχανικές δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεράσει η ολόισια Αππία Οδός. Ως ενδιάμεση διαδρομή, προηγήθηκε της Βία Λαβικάνα, αν και η τελευταία μπορεί να προτιμήθηκε σε μεταγενέστερους χρόνους. [1]
Μετά τη διασταύρωση τους η Βία Λατίνα συνέχιζε να ακολουθεί την κοιλάδα του Trerus (Σάκκο), ακολουθώντας μία γραμμή που ακολουθούσε ο σύγχρονος σιδηρόδρομος προς τη Νάπολη και περνώντας κάτω από τους λόφους Hernican, Anagni (όπου ενωνόταν με τη Bία Πραινεστίνα), Ferentino, Frosinone και άλλα. Στο Fregellae, διέσχιζε το Liri και στη συνέχεια περνούσε από το Aquino και το Cassino, και τις δύο πόλεις σχετικά χαμηλά. Στη συνέχεια εισερχόταν στο μεσοδιάστημα μεταξύ των Απεννίνων και της ηφαιστειακής ομάδας της Rocca Monfina και του αρχικού δρόμου και, αντί να τον διασχίσει, έστριβε απότομα βορειοανατολικά επάνω από τα βουνά προς το Venafro, δίνοντας έτσι μία άμεση επικοινωνία με το εσωτερικό του Samnium από τους δρόμους προς τις Isernia και Telese. [1]
Μετά τις ταραχές των εμφυλίων πολέμων η Βία Λατίνα επισκευάστηκε από μία ομάδα επιφανών Ρωμαίων, συμπεριλαμβανομένου του Mάρκου Βαλερίου Μασάλα Κορνίβου. Το έργο ήταν σε εξέλιξη το 27 π.Χ., την εποχή της ελεγείας του Τίβουλλου. [2]
Σε μεταγενέστερους χρόνους, ωστόσο, υπήρχε κατά πάσα πιθανότητα μία συντόμευση από τον Rufrae, κατά μήκος της γραμμής που ακολουθείται από τη σύγχρονη εθνική οδό και τον σιδηρόδρομο. Οι δύο γραμμές ενώνοντο ξανά κοντά στον σημερινό σιδηροδρομικό σταθμό του Caianiello, και ο δρόμος κατευθυνόταν προς το Teanum και το Cales, και έτσι στο Casilinum, όπου υπήρχε η διέλευση του Volturno και η διασταύρωση με την Αππία Οδό. Η απόσταση από τη Ρώμη έως το Casilinum ήταν 129 ρωμαϊκά μίλια από την Αππία Οδό, 135 ρωμαϊκά μίλια από την παλαιά Βία Λατίνα μέσω Venafrum, 126 ρωμαϊκά μίλια από τη συντόμευση μετά το Rufrae (τώρα Πρεζεντσάνο). Σημαντικά υπολείμματα του δρόμου υπάρχουν στην περιοχή της Ρώμης. Για τα πρώτα 40 ρωμαϊκά μίλια, μέχρι το Compitum Anagninum, δεν αντικαταστάθηκε από κανέναν σύγχρονο δρόμο, ενώ πιο μακριά στην κατεύθυνσή της είναι ταυτόσημη με τη σύγχρονη εθνική οδό. [1]
Τάφοι και Κατακόμβες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Τάφοι της Βία Λατίνα είναι τάφοι σε ένα μικρό τμήμα του δρόμου λίγο έξω από τη Ρώμη. Επάνω από το έδαφος είναι σε μεγάλο βαθμό ανακατασκευασμένοι, αλλά σώθηκαν οι υπόγειοι θάλαμοι. Τώρα βρίσκονται σε «αρχαιολογικό πάρκο». Δεν πρέπει να συγχέονται με τη μικρή κατακόμβη Χριστιανική Βία Λατίνα, που ανακαλύφθηκε ξανά μόλις το 1955, με πολλές τοιχογραφίες. Είναι άγνωστο αν οι κατακόμβες κατασκευάστηκαν με βάση ένα μεγάλο σχέδιο ή αν έγιναν σταδιακά. Οι κατακόμβες αποτελούνται από πολλά ξεχωριστά δωμάτια, που συνδέονται όλα με μία σειρά από διαδρόμους. Για να οργανωθεί η ανασκαφή, δόθηκε σε κάθε δωμάτιο ένα γράμμα, για να καθοριστεί πού βρισκόταν και ποιο έργο τέχνης απεικονιζόταν μέσα. Η ανασκαφή των κατακομβών έγινε σε τέσσερα στάδια, ξεκινώντας από τις σκάλες και ολοκληρώθηκε με τους 3 διαδρόμους και τα παρακείμενα δωμάτιά τους. [3]
Τα έργα τέχνης των Κατακομβών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι κατακόμβες της Βία Λατίνα, σε σύγκριση με άλλες ρωμαϊκές κατακόμβες, ανακαλύφθηκαν πρόσφατα. Η τέχνη στον τάφο χρονολογείται στον 4ο αι. Αυτές οι συγκεκριμένες κατακόμβες στη Ρώμη της Ιταλίας, απεικονίζουν εικόνες τόσο παγανιστικών όσο και χριστιανικών έργων τέχνης. Άγνωστο αν ο τάφος αυτός ανήκε σε συγκεκριμένη οικογένεια ή σε κάποια αδελφότητα. Η τέχνη γεμίζει κάθε δωμάτιο στις κατακόμβες. Οι κατακόμβες ανασκάφηκαν το 1955 και δημοσιεύτηκαν επίσημα το 1962 [4]
Κάθε δωμάτιο μέσα στις κατακόμβες έχει διαφορετική ζωγραφική ή θέμα, που απεικονίζεται στους τοίχους. Οι Χριστιανικές ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη και την Καινή Διαθήκη γεμίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των δωματίων. Η ειδωλολατρική τέχνη, συγκεκριμένα ο ήρωας Ηρακλής, περιλαμβάνεται σε συγκεκριμένες αίθουσες, για τις οποίες είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι κατακόμβες της Βία Λατίνα είναι ξεχωριστές. Κάθε δωμάτιο συνήθως δηλώνεται με ένα γράμμα, που βοηθά στην οργάνωση των διαφορετικών δωματίων και έργων τέχνης. Το δωμάτιο Ν είναι διακοσμημένο εξ ολοκλήρου από νωπογραφίες του ειδωλολατρικού ήρωα Ηρακλή [5] Οι ζωγραφιές δείχνουν τον Ηρακλή ως ήρωα ή σωτήρα. Λέγεται ότι αυτό συμβολίζει τη μετά θάνατον ζωή. Για πολλά από τα άλλα δωμάτια, το θέμα είναι κυρίως χριστιανικής τέχνης, που απεικονίζει εικόνες τόσο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και της Καινής Διαθήκης. Αξιοσημείωτες σκηνές τέχνης που απεικονίζονται, είναι η Σκηνή του Κατακλυσμού, η φιλοξενία από τον Αβραάμ των Τριών Αγγέλων κάτω από τη δρυ του Μαμβρή, η Διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας, η Ανάληψη του Ηλία και ο Καλός Ποιμήν.
Η φωτογραφία στα δεξιά, η Ανάσταση του Λαζάρου, είναι μία από τις πολλές θρησκευτικές ιστορίες, που αναπαριστώνται στους τοίχους των κατακομβών. Οι θεατές μπορούν να δουν τη μορφή του Ιησού, που εγείρει έναν άνθρωπο από τους νεκρούς, καθώς οι μαθητές του παρακολουθούν με προσοχή. Οι θεατές μπορεί επίσης να παρατηρήσουν ότι ο Μωυσής στο παρασκήνιο λαμβάνει ένα μήνυμα από ψηλά. [6] Η τεχνοτροπία του έργου τέχνης είναι παρόμοιο σε κάθε δωμάτιο στις κατακόμβες, πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα έργα τέχνης παράγονται από ένα άτομο ή μία ομάδα ανθρώπων, που χρησιμοποιούσαν τον ίδιο ρυθμό και την ίδια τεχνική εκτέλεσης.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Ashby, Thomas (1911) «Latina, Via» στο: Chisholm, Hugh, επιμ. Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 16 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 243–244
- ↑ Tibullus, Book I, Elegy 7; see George McCracken, "Tibullus, Messalla and the via Latina" The American Journal of Philology 53.4 (1932), pp. 344-352.
- ↑ [1], The Via Latina Catacomb: imitation and discontinuity in fourth-century Roman painting. pg.7-12.
- ↑ [2], Early Christian Art, André Grabar, 1896-1990.
- ↑ [3], Alcestis and Hercules in the Catacomb of via Latina, Beverly Berg, 1994.
- ↑ [4], New York Times Article, 1987.
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μπεργκ, Μπέβερλι. 1994. «Η Άλκηστη και ο Ηρακλής στην Κατακόμβη της Via Latina». Vigiliae Christianae: A Review of Early Christian Life and Language 48, αρ.3: 219–34.
- Dulaey, Martine. 2011. "Imagery and the Pathers of the Church: About the Cubiculum F in the Via Latina Catacomb." Antiquité Tardive 19: 47–62.
- Φερούα, Αντόνιο. 1991. The Unknown Catacomb: A Unique Discovery of Early Christian Art. New Lanark, Σκωτία: Geddes & Grosset.
- Snyder, H. Gregory. 2011. Μια χριστιανική επιγραφή του δεύτερου αιώνα από τη Via Latina." Journal of Early Christian Studies 19, αρ. 2: 157–95.
- Tronzo, William. 1986. The Via Latina Catacomb: Imitation and Uncontinuity in Fourth-Century Roman Painting. University Park: Pennsylvania State University Press.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Via Latina στο Wikimedia Commons- Grabar, A. (1969). Early Christian art; from the rise of Christianity to the Death of Theodosius. (Arts of mankind ; v. 9). New York: Odyssey Press, pp. 225-236.
- Journal article about the art of Hercules and Alcestis within the Via Latina catacombs