Βέρα Ομπολένσκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βέρα Ομπολένσκι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Véra Obolensky (Γαλλικά)
Γέννηση24  Ιουνίου 1911[1]
Μπακού[2]
Θάνατος4  Αυγούστου 1944[3][4][5]
Φυλακή Πλέτσενζεε ή Βερολίνο[6]
Αιτία θανάτουαποκεφαλισμός
Τόπος ταφήςΡωσικό κοιμητήριο του Σαιντ-Ζενεβιέβ-ντε-Μπουά
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Ρωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγραμματέας
αγωνιστής της Γαλλικής αντίστασης
μοντέλο
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής
τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ου βαθμού
Πολεμικός Σταυρός 1939-1945
Μετάλλιο της Αντίστασης (24  Απριλίου 1946)[1]

Η Βέρα Απολλονέβνα Ομπολένσκι (ρωσικά: Вера Аполлоновна Оболенская, 11 Ιουνίου 1911 - 4 Αυγούστου 1944) ήταν Ρωσίδα-Γαλλίδα ηρωίδα της Γαλλικής Αντίστασης κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Υπήρξε γραμματέας του OCM, μιας σημαντικής οργάνωσης της γαλλικής αντίστασης και παρέμεινε εκεί έως και τον Δεκέμβριο του 1943, όπου στάλθηκε στη Γερμανία και εκτελέστηκε μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας. Γεννήθηκε στη Ρωσία και ήταν κόρη του Απόλλων Μακάροφ, Ρώσος που άνηκε στην υψηλή κοινωνία και είχε και πόστο στην κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν.[7] Κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου, αυτή και η οικογένεια της, μετακόμισαν στο Παρίσι.

Αφού τελείωσε το σχολείο ασχολήθηκε με τη μόδα και αργότερα γραμματέας του Jacques Arthuys.[8] Το 1937 παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Νίκολας Ομπολένσκι.[9] Η οικογένεια ζούσε άνετα και πλούσια εκείνη την περίοδο, έως ότου ξεσπά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Μετά την Πτώση της Γαλλίας, το 1940, ο εργοδότης της άρχισε να βοηθά την Αντίσταση, με την Ομπλένσκι να συμμετέχει κι αυτή. Το 1941 δημιουργήθηκε και η Organisation civile et militaire. Στις 21 Δεκεμβρίου 1941, συλλαμβάνεται ο Jacques Arthuys και αναλαμβάνει τη θέση του ο Alfred Touny, χωρίς η Ομπολένσκι να χάσει τη θέση της. Τη μνημόνευαν για την εξαιρετική της μνήμη, αφού ποτέ δεν κράταγε σημειώσεις.[9] Βάσει του Arthur Calmette, η Ομπλένσκι πάλευε για τους Ρώσους, για τη νέα της πατρίδα και ήταν πολύ έξυπνη και αφοσιωμένη στον σκοπό.[10]

Στις 16 Δεκεμβρίου του 1943, κι ενώ βρισκόταν σε σπίτι μέλους της οργάνωσης, συλλαμβάνεται από τους Rudy de Mérode, ομάδα που δούλευε για την Gestapo. Η Ομπλένσκι, πιστή στον σκοπό και στους συντρόφους της, δεν αποκάλυψε τίποτα, παίρνοντας και το όνομα της "Πριγκίπισσας-που-δεν-ξέρει-τίποτα". Αν και δεν βασανίστηκε,[9] καταδικάστηκε από στρατιωτικό δικαστήριο για προδοσία.[11] Στις 4 Αυγούστου του 1944 εκτελείται μέσω γκιλοτίνας.[8] Το σώμα της στέλνεται στον Δρ. Χέρμαν Στίβ, για να το εξετάσει,[7] το οποίο κιόλας δεν βρέθηκε ποτέ.[9] Ο άνδρας της, μέλος κι αυτός της Αντίστασης,[8] συνέχισε να παλεύει κι αφού τελείωσαν όλα έγραψε κι ένα βιβλίο για αυτήν. Ο ίδιος δεν παντρεύτηκε ποτέ ξανά, ενώ έγινε και παπάς. Το 1958, μετά θάνατον, η Ομπολένσκι έλαβε το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής,[9] το μετάλλιο Croix de Guerre,[8] και αργότερα το μετάλλιο Médaille de la Résistance.[12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]