Βάλτερ Μπουχ

Βάλτερ Μπουχ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Walter Buch (Γερμανικά)
Γέννηση	24 Οκτωβρίου 1883; Μπρούχσαλ
Θάνατος	12 Νοεμβρίου 1949; Schondorf am Ammersee
Αιτία θανάτου	απώλεια αίματος
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία; Γερμανική Αυτοκρατορία; Δημοκρατία της Βαϊμάρης; Ναζιστική Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός; δικαστής
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα και Εθνικό Γερμανικό Λαϊκό Κόμμα
Οικογένεια
Τέκνα	Γκέρντα Μπόρμαν
Γονείς	Hermann Buch
Συγγενείς	Μάρτιν Μπόρμαν (γαμπρός) και Μάρτιν Μπόρμαν ο νεότερος (εγγονός)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Όμπεργκρουπενφυρερ/Αυτοκρατορικός Γερμανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχες	Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος του Ράιχσταγκ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης; Βουλευτής του Γερμανικού Ράιχ
Βραβεύσεις	Blood Order (6 Ιουλίου 1936); Σιδηρούς Σταυρός; Τιμητικός Σταυρός του Παγκόσμιου Πολέμου 1914/1918; Χρυσή καρφίτσα του Ναζιστικού Κόμματος; Γαλόνι τιμής της παλιάς φρουράς (Φεβρουάριος 1934); Nuremberg Party Day Badge (1929); Brunswick Rally Badge (1931); Coburg Badge (Οκτώβριος 1932); SS-Ehrenring (25 Δεκεμβρίου 1934); SS-Ehrendegen (9 Νοεμβρίου 1935)
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Βάλτερ Μπουχ (γερμανικά: Walter Buch‎‎, 24 Οκτωβρίου 1883 – 12 Νοεμβρίου 1949) ήταν Γερμανός στρατιωτικός, πολιτικός και ναζιστής αξιωματούχος. Ως πρόεδρος της Uschla (Untersuchungs- und Schlichtungsausschuss, Επιτροπή Διερεύνησης και Διαιτησίας), της πειθαρχικής επιτροπής του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (NSDAP) και πρόεδρος του εσωκομματικού ανώτατου δικαστηρίου, υπήρξε μια από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες της Ναζιστικής Γερμανίας. Ως αρχιδικαστής του Ναζιστικού Κόμματος είχε το δικαίωμα να επιβάλει στα μέλη όποια πειθαρχική ποινή έκρινε, μέχρι και την αποπομπή, χωρίς η απόφαση του να μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, πλην του Αδόλφου Χίτλερ προσωπικά.^[6] Λέγεται ότι ο Μπουχ υπήρξε ένας από τους μόλις τρεις ανθρώπους που είχαν αποκτήσει το προνόμιο να αντιτείνουν στο Φύρερ τις θέσεις τους, σε περίπτωση που δε συμφωνούσαν μαζί του.^[7] Ο Μπουχ ήταν πεθερός του Μάρτιν Μπόρμαν, ο οποίος είχε νυμφευθεί την κόρη του Γκέρντα, προκειμένου να ανέλθει στην ιεραρχία του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος, μέσω της εισόδου του στο στενό κύκλο του Χίτλερ.^[8]

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 (Αγγλικά) SNAC. w62p2k04. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
↑ ^3,0 ^3,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000002702. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
↑ Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2022.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 ^5,5 ^5,6 TracesOfWar. 83364. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2024.
↑ Steigmann-Gall, Richard (2003). The Holy Reich: Nazi Conceptions of Christianity, 1919-1945. Κέιμπριτζ: Cambrigde University Press. σελίδες 22–23. ISBN 978-0-521-82371-4 Check |isbn= value: checksum (βοήθεια).
↑ Wagener, Otto (1987). Hitler: Memoirs of a Confidant. (Επιμέλεια: Henry Ashby Turner, Jr. Μετάφραση: Ruth Hein). Νιου Χέιβεν: Yale University Press. σελ. 76. ISBN 9780300040395. Οι άλλοι δύο ήταν ο Γκρέγκορ Στράσερ, οργανωτικός αρχηγός του Κόμματος, και ο Φραντς Πφέφερ φον Ζάλομον, ανώτατος αρχηγός των Ταγμάτων Εφόδου (μεταξύ 1925 και 1930).
↑ von Lang, Jochen (1979). The Secretary. Martin Bormann: The Man Who Manipulated Hitler. (Μετάφραση: Christa Armstrong και Peter White). Νέα Υόρκη: Random House. σελίδες 47-48. ISBN 9780394503219.

[ced024eb12b5fe38ed87cb5720ea18f3c54229a9-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei.

[d87f333e94f42c70752e3894292c2df5ea9792d2-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 (Αγγλικά) SNAC. w62p2k04. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.

[f2d74928a65fb1b5c8ae86692002b094d11e4466-3] 3,0 ^3,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000002702. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.

[334bf19b58a6d78f408e393b2e99aa6bb50120e8-4] Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2022.

[41b8c1127f885fea47dbb90a9b636580c8603eee-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 ^5,5 ^5,6 TracesOfWar. 83364. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2024.

[6] Steigmann-Gall, Richard (2003). The Holy Reich: Nazi Conceptions of Christianity, 1919-1945. Κέιμπριτζ: Cambrigde University Press. σελίδες 22–23. ISBN 978-0-521-82371-4 Check |isbn= value: checksum (βοήθεια).

[7] Wagener, Otto (1987). Hitler: Memoirs of a Confidant. (Επιμέλεια: Henry Ashby Turner, Jr. Μετάφραση: Ruth Hein). Νιου Χέιβεν: Yale University Press. σελ. 76. ISBN 9780300040395. Οι άλλοι δύο ήταν ο Γκρέγκορ Στράσερ, οργανωτικός αρχηγός του Κόμματος, και ο Φραντς Πφέφερ φον Ζάλομον, ανώτατος αρχηγός των Ταγμάτων Εφόδου (μεταξύ 1925 και 1930).

[8] von Lang, Jochen (1979). The Secretary. Martin Bormann: The Man Who Manipulated Hitler. (Μετάφραση: Christa Armstrong και Peter White). Νέα Υόρκη: Random House. σελίδες 47-48. ISBN 9780394503219.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]