Αυστριακό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο
Συντεταγμένες: 48°12′36″N 16°22′48″E / 48.21000°N 16.38000°E
| Αυστριακό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | κτήριο τράπεζας[1] |
| Αρχιτεκτονική | Art Nouveau architecture |
| Διεύθυνση | Georg-Coch-Platz 2[2] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°12′36″N 16°22′49″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ίννερε Στατ[2][3] |
| Χώρα | Αυστρία[2][3] |
| Αρχιτέκτονας | Ότο Βάγκνερ |
| Προστασία | προστατευόμενο μνημείο[2] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται το Αυστριακό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (γερμανική γλώσσα: Österreichische Postsparkasse) είναι ένα γνωστό κτίριο της Βιέννης, το οποίο έχει σχεδιαστεί και ανεγερθεί από τον αρχιτέκτονα Ότο Βάγκνερ. Το κτίριο συγκαταλέγεται ανάμεσα στα σημαντικά έργα του βιεννέζικου ζετσεσιονισμού, ο οποίος αποτελεί ένα από τα παρακλάδια της Αρ Νουβό.
Το Αυστριακό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ανεγέρθηκε μεταξύ των ετών 1904 και 1906 χρησιμοποιώντας εντελώς νέο οπλισμένο σκυρόδεμα και εγκαινιάστηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1906. Μεταξύ 1910 και 1912, προστέθηκε στο κτίριο μια επέκταση.
Το κτίριο στεγάζει το κεντρική κατάστημα του πιστωτικού ιδρύματος Österreichische Postsparkasse (PSK, Αυστριακό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο), που παλιότερα ήταν γνωστό ως kk Postsparcassen-Amt (Αυτοκρατορικό-Βασιλικό Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο). Βρίσκεται στην οδό Georg-Coch-Platz 2, στην περιοχή Innere Stadt, δίπλα στη λεωφόρο Ρίνγκστρασε.
Εξωτερικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το κτίριο του Αυστριακού Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου εκτείνεται σε οκτώ ορόφους και καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Η πρόσοψή του είναι καλυμμένη με τετράγωνες μαρμάρινες πλάκες και στοιχεία αλουμινίου, τα οποία παραπέμπουν στην έννοια της αποταμίευσης. Οι πλάκες γρανίτη συνδέονται μεταξύ τους στο κατώτατο και στο ανώτερο σημείο. Τα πριτσίνια με τα οποία φαίνεται να στερεώνεται στον τοίχο η μαρμάρινη επένδυση είναι καθαρά διακοσμητικά και αρθρώνουν την πρόσοψη. Εφόσον οι πλάκες, που έχουν πάχος περίπου 10 εκατοστά, διατηρούνται στη θέση τους με γύψο, τα πριτσίνια δεν επιτελούν λειτουργία στήριξης. [4] Η χρήση του μαρμάρου καθιστά τη συντήρηση και τον καθαρισμό της πρόσοψης πολύ εύκολες και φθηνές εργασίες, γεγονός που αποτελούσε σημαντικό λειτουργικό στοιχείο στον σχεδιασμό του Βάγκνερ. Ο Βάγκνερ εκτιμούσε πολύ το αλουμίνιο, το υλικό που τελειοποίησε ο Αυστριακός χημικός Καρλ Γιόζεφ Μπάγιερ για βιομηχανική παραγωγή. Χρησιμοποίησε το υλικό όχι μόνο για τα καρφιά, αλλά και για άλλα διακοσμητικά στοιχεία που βρίσκονται στο εξωτερικό και στο εσωτερικό του κτηρίου, όπως η κιονοστοιχία και οι κεντρικοί αγωγοί θέρμανσης. Στα γλυπτά, που έχουν ύψος 4,3 μέτρα, χρησιμοποιήθηκε χυτό αλουμίνιο για πρώτη φορά. Αυτά βρίσκονται στην σοφίτα του κτηρίου και είναι έργα του συνεργάτη του Βάγκνερ, Ότμαρ Σίμκοβιτς. Τα γυάλινα παράθυρα αποτελούν εν μέρει έργο του Λέοπολντ Φόρστνερ.
Εσωτερικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέσω της κύριας εισόδου από την οδό Georg-Coch-Platz, ο επισκέπτης ανεβαίνει μια σκάλα προς το μεγάλο Kassenhalle, όπου βρίσκονται οι υπηρεσίες εξυπηρέτησης πελατών. Η κύρια αίθουσα, λοιπόν, βρίσκεται στον πρώτο όροφο για πρακτικούς λόγους. Η αίθουσα είναι σχεδιασμένη σαν αίθριο, με έναν μεγάλο γυάλινο φεγγίτη που επιτρέπει στο φυσικό φως να εισέρχεται συνεχώς στην καρδιά του κτηρίου. Το φυσικό φως δεν χρησιμοποιείται μόνο για αισθητικούς λόγους, αλλά και για τη μείωση του κόστους του ηλεκτρικού φωτισμού. Ακόμη και το δάπεδο της κύριας αίθουσας είναι κατασκευασμένο από γυάλινα πλακάκια, επιτρέποντας στο φυσικό φως να φτάνει στον πιο κάτω όροφο, όπου βρίσκονται οι ταχυδρομικές θυρίδες και οι αίθουσες διαλογής αλληλογραφίας. Ο Βάγκνερ διατήρησε τη διακόσμηση στην κεντρική αίθουσα σε μινιμαλιστικά επίπεδα, αποφεύγονας να χρησιμοποιήσει άλλα υλικά εκτός από γυαλί και γυαλισμένο χάλυβα. Το διακοσμητικό αποτέλεσμα δημιουργείται από την απλή αλλά κομψή χρήση του ίδιου του υλικού. Ο φεγγίτης που έχει κατασκευαστεί από αμμοβολισμένο γυαλί διαπερνάται από χαλύβδινες κολόνες, που χαρακτηρίζονται από λεπτή σχεδίαση. Η αίθουσα είναι ένα από τα γνωστότερα έργα του Ότο Βάγκνερ, καθώς και ένα από τα καλύτερα παραδείγματα του βιεννέζικου ζετσεσιονισμού.
Ο χώρος γραφείων του κτηρίου χωρίζεται σύμφωνα με τον άξονα των εξωτερικών παραθύρων, κάνοντας εκ νέου χρήση του φυσικού φωτός σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό. Οι εσωτερικοί τοίχοι είναι μη φέροντες και, ως εκ τούτου, μπορούν να αναδιαρθρωθούν ανάλογα με τις ανάγκες, ένα χαρακτηριστικό που έχει πλέον παγιωθεί στα σύγχρονα κτήρια γραφείων.
Σημερινή κατάσταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χωρίς ζημιές από τους βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το κτίριο βρίσκεται ακόμη στην αρχική του κατάσταση και, από το 2005, περιλαμβάνει ένα μουσείο αφιερωμένο στον δημιουργό του, τον Ότο Βάγκνερ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 2416. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Wiki Loves Monuments monuments database. 18 Αυγούστου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=at&srlanguage=de&srid=30445. - ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 2416. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ Christa Veigl: Otto Wagners Postsparkasse und ihre „Fleckerlpatschen“. Rezeptionsgeschichte einer Plattenbefestigung, in Wiener Geschichtsblätter
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Όττο Βάγκνερ. Die österreichische Postsparkasse . Falter Verlag, Βιέννη. 1996.
- Καρλ E. Σόρσκε. Fin-de-Siècle Vienna: Politics and Culture. Vintage, Λονδίνο. 1980.
