Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ατρησία χοληφόρων αγγείων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Ατρησία χοληφόρων αγγείων, επίσης γνωστή ως εξωηπατική αγωγιμοπενία και προοδευτική αποφρακτική χολαγγειοπάθεια, είναι μια παιδική νόσος του ήπατος[1] στην οποία ένας ή περισσότεροι χοληφόροι πόροι είναι ασυνήθιστα στενοί, φραγμένοι ή απουσιάζουν. Μπορεί να είναι συγγενής ή επίκτητη νόσος. Έχει συχνότητα εμφάνισης 1 στις 10.000-15.000 γεννήσεις στις ΗΠΑ[2] και 1 στις 16.700 γεννήσεις στις Βρετανικές Νήσους. Είναι πιο συχνή νόσος στην Ανατολική Ασία, με συχνότητα εμφάνισης 1 στις 5.000 γεννήσεις.[3][4]

Η αιτία της ατρησίας των χοληφόρων αγγείων στα βρέφη στην Αίγυπτο έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτέλεσμα χολαγγειοπάθειας που προκαλείται από αφλατοξίνη και αποκτάται προγεννητικά σε βρέφη που έχουν ανεπάρκεια της τρανσφεράσης Μ1 και της γλουατεθιόνης S. Ο φαινότυπος της ατρησίας των χοληφόρων αγγείων, που προκαλείται από συγγενή αφλατοξίκωση σε νεογνά με ανεπάρκεια σε Μ1, ονομάζεται νόσος του Kotb.[5] Η συνδρομική ατρησία των χοληφόρων αγγείων (όπως για παράδειγμα η χοληφόρος ατρησία και η σπληνική δυσπλασία)[6] έχει συσχετιστεί με ορισμένα γονίδια ενώ σε ορισμένα βρέφη με μεμονωμένη ατρησία των χοληφόρων αγγείων[7], αυτή μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα μιας αυτοάνωσης φλεγμονώδους αντίδρασης, πιθανόν λόγω ιωγενούς λοίμωξης του ήπατος αμέσως μετά τη γέννα.[8] Στα ζώα έχει αποδειχθεί ότι οι φυτικές τοξίνες προκαλούν ατρησία της χολής.[9] Οι μόνες αποτελεσματικές θεραπείες είναι οι επεμβάσεις, όπως η διαδικασία Kasai, και η μεταμόσχευση ήπατος.[10]

Ενδείξεις και συμπτώματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχικά, τα συμπτώματα της ατρησίας των χοληφόρων αγγείων είναι δυσδιάκριτα από εκείνα του νεογνικού ίκτερου, μιας αβλαβούς κατάστασης που παρατηρείται συνήθως στα βρέφη. Ωστόσο, κάθε παράταση του νεογνικού ίκτερου μετά τη 14η ημέρα, θα πρέπει να εξετάζεται για ενδεχόμενη ηπατοπάθεια.

Τα βρέφη με ατρησία των χοληφόρων αγγείων αναπτύσσουν προοδευτικά έναν συζευγμένο ίκτερο, ωχρά λευκά κόπρανα και σκούρα ούρα. Ορισμένα βρέφη αδυνατούν να ευδοκιμήσουν καθώς ενδέχεται να υπάρχει ένας βαθμός της δυσαπορρόφησης του λίπους και των λιποδιαλυτών βιταμινών (πχ βιταμίνη Κ). Αυτό μπορεί να προκαλέσει τάση για αιμορραγία. Συνήθως μετά από 2 μήνες, αναπτύσσεται κίρρωση του ήπατος με πυλαία υπέρταση. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η ατρησία χοληφόρων αγγείων μπορεί να οδηγήσει σε ηπατική ανεπάρκεια. Σε αντίθεση με άλλες μορφές ίκτερου, η χολόσταση που σχετίζεται με την χολική ατρησία δεν οδηγεί ως επί το πλείστον σε κερνικτήρα, μια μορφή εγκεφαλικής βλάβης που προκύπτει από ηπατική δυσλειτουργία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στη χολική ατρησία, το ήπαρ, αν και άρρωστο, εξακολουθεί να είναι ικανό να συζεύξει τη χολερυθρίνη και η συζευγμένη χολερυθρίνη δεν είναι σε θέση να διασχίσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό.[11]

Θεραπεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα περισσότερα βρέφη (>95%) με ατρησία των χοληφόρων αγγείων υποβάλλονται σε επέμβαση που αποσκοπεί στη διατήρηση και την διάσωση του εγγενούς ήπατος, στην αποκατάσταση της ροής της χολής και στη μείωση του επιπέδου του ίκτερου. Αυτή είναι γνωστή ως επέμβαση Kasai (από τον Ιάπωνα χειρούργο Morio Kasai που πρώτος ανέπτυξε την τεχνική) ή αλλιώς ηπατοεντεροστομία. Αν και η επέμβαση δεν θεωρείται θεραπευτική, μπορεί να ανακουφίσει τον ίκτερο και να σταματήσει την ηπατική ίνωση, επιτρέποντας την φυσιολογική ανάπτυξη και εξέλιξη του βρέφους. Δημοσιευμένες μελέτες από την Ιαπωνία, τη Βόρεια Αμερική και το Ηνωμένο Βασίλειο δείχνουν ότι τα επίπεδα χολερυθρίνης πέφτουν σε φυσιολογικές τιμές στο 50-55% των βρεφών, επιτρέποντας στο 40-50% των βρεφών να διατηρήσουν το δικό τους ήπαρ για να φτάσουν στην ηλικία των 5 και 10 ετών (και μετά). Η μεταμόσχευση ήπατος είναι μια επιλογή για τα παιδιά των οποίων η ηπατική λειτουργία και τα συμπτώματα δεν ανταποκρίνονται σε επέμβαση Kasai.

Σημαντική παράμετρος είναι και η έγκαιρη επέμβαση. Συνιστάται η επέμβαση Kasai να γίνεται σε ηλικία το αργότερο δύο μηνών, καθώς τα θετικά αποτελέσματα της επέμβασης μπορούν να καταστραφούν με την ανάπτυξη κίρρωσης του ήπατος, γεγονός που αν συμβεί, τότε μειώνει απότομα το ποσοστό επιβίωσης.

Πρόσφατες μελέτες μεγάλης κλίμακας από τους Davenport et al (Annals of Surgery, 2008) δείχνουν ότι η ηλικία του ασθενούς δεν αποτελεί απόλυτο κλινικό παράγοντα που επηρεάζει τη διάγνωση. Η επιρροή της ηλικίας διαφέρει ανάλογα με την αιτιολογία της νόσου, δηλαδή αν η ατρησία των χοληφόρων αγγείων είναι μεμονωμένη, κυστική ή συνοδεύεται από δυσπλασία της σπλήνας.

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι η θεραπεία με κορτικοστεροειδή μετά από μια επέμβαση Kasai, με ή χωρίς αντιβιοτικά, έχει ευεργετική επίδραση στην μετεγχειρητική ροή της χολής και μπορεί να διαλύσει τον ίκτερο αλλά η δοσολογία και η διάρκεια λήψης των στεροειδών είναι αμφιλεγόμενες. Επιπλέον έχει παρατηρηθεί σε πολλές αναδρομικές μελέτες ότι η θεραπεία με κορτικοστεροειδή δεν φαίνεται να παρατείνει την επιβίωση του εγγενούς ήπατος ή την επιβίωση χωρίς μεταμόσχευση.

Επιδημιολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ατρησία των χοληφόρων αγγείων φαίνεται πως προσβάλλει τις γυναίκες ελαφρώς συχνότερα από τους άνδρες, όπως επίσης και συχνότερα τους Αφροαμερικανούς και τους Ασιάτες συχνότερα από τους Καυκάσιους. Είναι σύνηθες το φαινόμενο μόνο ένα παιδί σε δίδυμα ή στην ίδια οικογένεια να έχει την πάθηση. Δεν φαίνεται να υπάρχει σύνδεση με φάρμακα ή εμβολιασμούς που χορηγούνται πριν ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ο διαβήτης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κυρίως κατά το πρώτο τρίμηνο, φαίνεται να προδιαθέτει μια σειρά από ξεχωριστές συγγενείς ανωμαλίες στο βρέφος, όπως η αγενεσία, η μετάθεση των μεγάλων αγγείων και η συνδρομική μορφή της ατρησίας των χοληφόρων αγγείων.[12]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Chardot, Christophe (2006-07-26). «Biliary atresia». Orphanet Journal of Rare Diseases 1: 28. doi:10.1186/1750-1172-1-28. ISSN 1750-1172. PMID 16872500. PMC 1560371. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1560371/. 
  2. ↑ Feldman, Mark· Friedman, Lawrence S. (1 Ιανουαρίου 2015). Sleisenger and Fordtran's Gastrointestinal and Liver Disease E-Book: Pathophysiology, Diagnosis, Management. Elsevier Health Sciences. ISBN 978-1-4557-4989-8. 
  3. ↑ McKiernan, Patrick J; Baker, Alastair J; Kelly, Deirdre A (2000). "The frequency and outcome of biliary atresia in the UK and Ireland". The Lancet. 355 (9197): 25–9. doi:10.1016/S0140-6736(99)03492-3. PMID 10615887. S2CID 25981400. 
  4. ↑ Hartley, Jane L; Davenport, Mark; Kelly, Deirdre A (2009). "Biliary atresia". The Lancet. 374 (9702): 1704–13. doi:10.1016/S0140-6736(09)60946-6. PMID 19914515. S2CID 24191796. 
  5. ↑ Kotb, Magd A.; Kotb, Ahmed (March 2015). https://scholar.cu.edu.eg/sites/default/files/magdkotb/files/extrahepatic_biliary_atresia_review_article.pdf (PDF). The Medical Journal of Cairo University. 83 (2): 137–145.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |title= (βοήθεια)
  6. ↑ Berauer, John-Paul; Mezina, Anya I.; Okou, David T.; Sabo, Aniko; Muzny, Donna M.; Gibbs, Richard A.; Hegde, Madhuri R.; Chopra, Pankaj και άλλοι. (2019-9). «Identification of PKD1L1 Gene Variants in Children with the Biliary Atresia Splenic Malformation Syndrome». Hepatology (Baltimore, Md.) 70 (3): 899–910. doi:10.1002/hep.30515. ISSN 0270-9139. PMID 30664273. PMC 6642859. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6642859/. 
  7. ↑ Mack, Cara L. (2007-8). «The Pathogenesis of Biliary Atresia: Evidence for a Virus-Induced Autoimmune Disease». Seminars in liver disease 27 (3): 233–242. doi:10.1055/s-2007-985068. ISSN 0272-8087. PMID 17682970. PMC 3796656. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3796656/. 
  8. ↑ Koo, Kyung A.; Lorent, Kristin; Gong, Weilong; Windsor, Peter; Whittaker, Stephen J.; Pack, Michael; Wells, Rebecca G.; Porter, John R. (2015-08-17). «Biliatresone, a Reactive Natural Toxin from Dysphania glomulifera and D. littoralis: Discovery of the Toxic Moiety 1,2-Diaryl-2-Propenone». Chemical research in toxicology 28 (8): 1519–1521. doi:10.1021/acs.chemrestox.5b00227. ISSN 0893-228X. PMID 26175131. PMC 4755499. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4755499/. 
  9. ↑ Superina, Riccardo (December 2017). "Biliary atresia and liver transplantation: results and thoughts for primary liver transplantation in select patients". Pediatric Surgery International. 33 (12): 1297–1304. doi:10.1007/s00383-017-4174-4. PMID 29030698. S2CID 23189323. 
  10. ↑ Lien, Tien-Hau; Chang, Mei-Hwei; Wu, Jia-Feng; Chen, Huey-Ling; Lee, Hung-Chang; Chen, An-Chyi; Tiao, Mao-Meng; Wu, Tzee-Chung και άλλοι. (2011-01). «Effects of the infant stool color card screening program on 5-year outcome of biliary atresia in taiwan» (στα αγγλικά). Hepatology 53 (1): 202–208. doi:10.1002/hep.24023. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/hep.24023. 
  11. ↑ Mahjoub, Fatemeh; Shahsiah, Reza; Ardalan, Farid Azmoudeh; Iravanloo, Guiti; Sani, Mehri Najafi; Zarei, Abdolmajid; Monajemzadeh, Maryam; Farahmand, Fatemeh και άλλοι. (2008-04-28). «Detection of Epstein Barr Virus by Chromogenic In Situ Hybridization in cases of extra-hepatic biliary atresia». Diagnostic Pathology 3: 19. doi:10.1186/1746-1596-3-19. ISSN 1746-1596. PMID 18442403. PMC 2424033. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2424033/. 
  12. ↑ Davenport, Mark; Tizzard, Sarah A.; Underhill, James; Mieli-Vergani, Giorgina; Portmann, Bernard; Hadžić, Nedim (September 2006). "The biliary atresia splenic malformation syndrome: A 28-year single-center retrospective study". The Journal of Pediatrics. 149 (3): 393–400. doi:10.1016/j.jpeds.2006.05.030. PMID 16939755. 

Περαιτέρω μελέτη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Bhatnagar, V; Kumar, Arun; Gupta, AK (2005). «Choledochal cyst associated with extrahepatic bile duct atresia». Journal of Indian Association of Pediatric Surgeons 10 (1): 48–9. doi:10.4103/0971-9261.16077. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Biliary atresia στο Wikimedia Commons
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ατρησία_χοληφόρων_αγγείων&oldid=10795658"