Αρίκα
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Αρίκα | |||
---|---|---|---|
| |||
18°28′42″S 70°19′16″W | |||
Χώρα | Χιλή | ||
Διοικητική υπαγωγή | Arica | ||
Ίδρυση | 1541[1] | ||
Έκταση | 43,51 km²[2] | ||
Υψόμετρο | 2 μέτρα | ||
Πληθυσμός | 202.131 (2017)[2] | ||
Ταχ. κωδ. | 1000000 | ||
Τηλ. κωδ. | 58 | ||
Ζώνη ώρας | UTC-4 | ||
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
Σχετικά πολυμέσα | |||
Η Αρίκα (ισπανικά: Arica) είναι παραθαλάσσια πόλη και λιμάνι της βόρειας Χιλής με πληθυσμό 192.300 κατοίκων (2005) και πρωτεύουσα της περιφέρειας Αρίκα και Παρανικότα. Βρίσκεται 18 χλμ. νότια των συνόρων με το Περού. Η Αρίκα ονομάζεται και «πόλη της αιώνιας άνοιξης», λόγω του σταθερού κλίματος με τις μικρές εναλλαγές της θερμοκρασίας σε όλη τη διάρκεια του χρόνου και την χαμηλή υγρασία και βροχοπτώσεις.
Η πόλη ιδρύθηκε από τον Ισπανό ναυτικό Λούκας Μαρτίνες ντε Μπεγάσο (ή Λούκας Μαρτίνεθ ντε Μπεγάθο) το 1545 και χρησίμευσε ως επίνειο των ορυχείων χαλκού και αργύρου στο Ποτοσί, που βρίσκονταν δυτικότερα της Αρίκα. Κατά τον 17ο αιώνα λεηλατήθηκε πολλές φορές από ντόπιους πειρατές. Σήμερα η πόλη αποτελεί πόλο τουριστικής έλξης και έχει να επιδείξει μεγάλες παραλίες καθώς και άλλα φυσικά αξιοθέατα.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα, η τοποθεσία της σημερινής Αρίκα είχε κατοικηθεί από διάφορες ομάδες ιθαγενών για τουλάχιστον δέκα χιλιάδες χρόνια. Η σημερινή πόλη ιδρύθηκε από τον Ισπανό πλοηγό Μαρτίνες δε Μπεγάσο το 1541, και το 1570 έλαβε την επίσημη ονομασία "La Muy Ilustre y Real Ciudad San Marcos de Arica" (δηλ. η επιφανής και βασιλική πόλη του Αγίου Μάρκου της Αρίκα). Από το 1545 η Αρίκα αποτέλεσε το λιμάνι εξαγωγής για το ασήμι της περιοχής Ποτοσί.
Τα αργυρορυχεία του Ποτοσί ήταν τα μεγαλύτερα ορυχεία αργύρου στην παγκόσμια ιστορία και εξαιτίας τους η Αρίκα εξελίχθηκε σε σημαντικό λιμάνι της Ισπανικής Αυτοκρατορίας. Ταυτόχρονα όμως δέχθηκε τις επιδρομές γνωστών πειρατών και τυχοδιωκτών, όπως ο Φράνσις Ντρέικ, ο Τόμας Κάβεντις, ο Γιόρις φαν Σπίλμπεργκεν, ο Τζον Ουάτλινγκ, ο Σιμόν δε Κορδές, ο Λεάνδρο δε Βαλένσια (ή Λεάνδρο δε Βαλένθια), ο Μπαρτόλομιου Σαρπ, ο Ουίλιαμ Ντάμπιερ και ο Τζον Κλίπερτον.
Η Αρίκα και η ευρύτερη περιοχή της καταλήφθηκε από τη Βολιβία αρχικά το διάστημα 1836 με 1839 και στη συνέχεια μεταξύ του 1841 και του 1842, μετά τη μάχη του Ινγκαβί. Το 1855, η κυβέρνηση του Περού εγκαινίασε τη σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ της Αρίκα και της Τάλνα, μήκους 53 χιλιομέτρων, μία από τις πρώτες στη Λατινική Αμερική. Η γραμμή αυτή βρίσκεται σε λειτουργία ακόμα και σήμερα.
Το 1958 η κυβέρνηση της Χιλής καθιέρωσε το Αναπτυξιακό Συμβούλιο της Αρίκα, το οποίο υιοθέτησε αρκετές φορολογικές πρωτοβουλίες για την ίδρυση βιομηχανιών, όπως εργοστάσια κατασκευής οχημάτων, καθώς και μεταξύ άλλων την ίδρυση μίας ζώνης ελεύθερου εμπορίου και ενός καζίνο. Αρκετοί κατασκευαστές αυτοκινήτων εγκατέστησαν μονάδες στην περιοχή, όπως η Σιτροέν, η Πεζό, η Βόλβο, η Φορντ και η Τζένεραλ Μότορς. Το 1975, παράλληλα με τις νέες οικονομικές πολιτικές της χώρας, το Συμβούλιο αυτό παύθηκε.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2017 Chile census. geoine-ine-chile
.opendata .arcgis .com /pages /publicaciones.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η χώρα των μεγάλων αντιθέσεων. Στεφανία Μιζάρα, ΒήμαOnline, 1999.
- Νέα Γεωγραφική Εγκυκλοπαίδεια: Νότια Αμερική, τόμος 4. Σκάι βιβλίο. ISBN 978-960-482-011-5.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Arica στο Wikimedia Commons
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Χιλής χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |