Αράτα Ισοζάκι
| Αράτα Ισοζάκι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 磯崎新 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 23 Ιουλίου 1931[1][2] Όιτα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία[3] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά[4] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Τόκιο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[5][6] διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Τόκιο |
| Αξιοσημείωτο έργο | Torino Palasport Olimpico Palau Sant Jordi |
| Περίοδος ακμής | 2019[7] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων (1986)[8] Βραβείο Πρίτσκερ (2019)[9][10] Commander of the Cross of the Order of Merit of the Republic of Poland Grand Cross of the Order of Civil Merit (1997)[11] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αράτα Ισοζάκι (磯崎 新, Arata Isozaki, γεννηθείς στις 23 ιουλίου 1931) είναι Ιάπωνας αρχιτέκτονας από την Όιτα. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο το 1954.
Ο Ισοζάκι εργάσθηκε για τον Κένζο Τάνγκε πριν την ίδρυση της δική του εταιρείας το 1963. Τα πρώτα του έργα σύμφωνα με τον Ρέινερ Μπάνχαμ είχαν ευρωπαϊκές αναφορές με ένα στυλ μεταξύ "Νέο Μπρουταλισμού" & "Μεταβολικής Αρχιτεκτονικής" (Κτίριο Ιατρικής της Όιτα, 1959-1960). Το στυλ του συνέχισε να εξελίσσεται με κτίρια όπως το Fujimi Country Club (1973-74) και την Κεντρική Βιβλιοθήκη στο Κιτακιούσου (1973-74). Αργότερα ανέπτυξε ένα πιο μοντερνιστικό ύφος με κτίρια όπως ο Πύργος Τέχνης του Mito (1986-90) και το Domus-Casa del Hombre (1991-1995).
Ο Ισοζάκι έχει σχεδιάσει κτίρια εντός και εκτός Ιαπωνίας. Θεωρείται ένας από τους πιο επιφανείς αρχιτέκτονες στον κόσμο, έχοντας κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία.
Το κτήριο Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης είναι σχεδιασμένο από τον ίδιο και αποτελεί δείγμα του μοντέρνου αρχιτεκτονικού ρεύματος.
Δύο μεγάλα έργα από το γραφείο του είναι επί του παρόντος σε εξέλιξη: ο πύργος γραφείων CityLife, ένα έργο ανάπλασης στον πρώην εκθεσιακό χώρο του Μιλάνο, και η νέα Δημοτική Βιβλιοθήκη στο Μαρανέλλο της Ιταλίας.[12]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 www
.encyclopedia .com /article-1G2-3070300073 /isozaki-arata-1931 .html. - ↑ 2,0 2,1 «Arata Isozaki». RKDartists. 293055.
- ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 2837. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12496846z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Arkitekter verksamma i Sverige. 11 Ιουλίου 2014.
- ↑ 225. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020.
- ↑ «Biography of Arata Isozaki». 26 Νοεμβρίου 2017.
- ↑ «Japaner Arata Isozaki erhält Pritzker-Preis». 5 Μαρτίου 2019.
- ↑ www
.pritzkerprize .com /laureates /arata-isozaki. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019. - ↑ BOE-A-1997-20764.
- ↑ Musei: Architetture 1990-2000. ISBN 978-8871791999.
Εξωτερικές συνδέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Arata Isozaki & associates
- Corkill, Edan. "Arata Isozaki: Εκπληκτικό από το σχεδιασμό". Ιαπωνία Φορές, Την 1η Ιουνίου 2008.
- Η σάρα F. Maclaren, "Arata Isozaki e la fine dell'utopia", "Il senso della fine", Ágalma. Rivista di studi culturali e di estetica, 19, 2009: 61-75. ISSN 1723-0284.
- CityLife Επίσημη ιστοσελίδα του έργου
- Λίντελ, Ο Κόλιν. "Arata Isozaki: Solaris". Μητροπόλεως, 23 Ιανουαρίου 2014.
|