Αράτα Ισοζάκι
| Αράτα Ισοζάκι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 磯崎新 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 23 Ιουλίου 1931[1][2][3] Όιτα |
| Θάνατος | 28 Δεκεμβρίου 2022[4] Νάχα[5] |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια[6] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία[7][8] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά[9] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Τόκιο Oita Uenogaoka high school |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[10][11][3] διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Τόκιο |
| Αξιοσημείωτο έργο | Pala Alpitour Palau Sant Jordi Lake Sagami Country Club Ōita Prefectural Library |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Miyawaki Aiko (1972–2014) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων (1986)[12] Βραβείο Πρίτσκερ (2019)[13][14] Commander of the Cross of the Order of Merit of the Republic of Poland Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Πολιτικής Αξίας της Ισπανίας (1997)[15] |
| Ιστότοπος | |
| isozaki | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αράτα Ισοζάκι (磯崎 新, Arata Isozaki, 23 Ιουλίου 1931 -28 Δεκεμβρίου 2022) ήταν Ιάπωνας αρχιτέκτονας από την Όιτα. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο το 1954.
Ο Ισοζάκι εργάσθηκε για τον Κένζο Τάνγκε πριν την ίδρυση της δική του εταιρείας το 1963. Τα πρώτα του έργα σύμφωνα με τον Ρέινερ Μπάνχαμ είχαν ευρωπαϊκές αναφορές με ένα στυλ μεταξύ "Νέο Μπρουταλισμού" & "Μεταβολικής Αρχιτεκτονικής" (Κτίριο Ιατρικής της Όιτα, 1959-1960). Το στυλ του συνέχισε να εξελίσσεται με κτίρια όπως το Fujimi Country Club (1973-74) και την Κεντρική Βιβλιοθήκη στο Κιτακιούσου (1973-74). Αργότερα ανέπτυξε ένα πιο μοντερνιστικό ύφος με κτίρια όπως ο Πύργος Τέχνης του Mito (1986-90) και το Domus-Casa del Hombre (1991-1995).
Ο Ισοζάκι σχεδίασε κτίρια εντός και εκτός Ιαπωνίας. Θεωρείται ένας από τους πιο επιφανείς αρχιτέκτονες στον κόσμο, έχοντας κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία.
Το κτήριο Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης είναι σχεδιασμένο από τον ίδιο και αποτελεί δείγμα του μοντέρνου αρχιτεκτονικού ρεύματος.
Δύο μεγάλα έργα του είναι και ο πύργος γραφείων CityLife, ένα έργο ανάπλασης στον πρώην εκθεσιακό χώρο του Μιλάνο, και η νέα Δημοτική Βιβλιοθήκη στο Μαρανέλλο της Ιταλίας.[16]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απεβίωσε στις 28 Δεκεμβρίου 2022 σε ηλικία 91 ετών.[17]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 www
.encyclopedia .com /article-1G2-3070300073 /isozaki-arata-1931 .html. - ↑ 2,0 2,1 «Arata Isozaki». (Ολλανδικά) RKDartists. 293055.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /102667. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ «Muere Arata Isozaki, el arquitecto de las célebres torres de Bilbao». (Ισπανικά)
- ↑ www
.lavanguardia .com /cultura /20221229 /8662467 /muere-arquitecto-arata-isozaki .html. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2022. - ↑ web
.archive .org /web /20221231022651 /https: //www .jiji .com /jc /article?k=2022123000523&g=soc. - ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 2837. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ zkm
.de /en /person /arata-isozaki. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2022. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12496846z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Arkitekter verksamma i Sverige. 11 Ιουλίου 2014.
- ↑ 225. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Biography of Arata Isozaki». 26 Νοεμβρίου 2017.
- ↑ «Japaner Arata Isozaki erhält Pritzker-Preis». 5 Μαρτίου 2019.
- ↑ www
.pritzkerprize .com /laureates /arata-isozaki. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2019. - ↑ BOE-A-1997-20764.
- ↑ Musei: Architetture 1990-2000. ISBN 978-8871791999.
- ↑ Press, The Associated (2022-12-30). «Pritzker-winning architect Arata Isozaki dies at 91» (στα αγγλικά). NPR. https://www.npr.org/2022/12/30/1146240501/pritzker-prize-winning-architect-arata-isozaki-dies. Ανακτήθηκε στις 2022-12-31.
Εξωτερικές συνδέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Arata Isozaki & associates
- Corkill, Edan. "Arata Isozaki: Εκπληκτικό από το σχεδιασμό". Ιαπωνία Φορές, Την 1η Ιουνίου 2008.
- Η σάρα F. Maclaren, "Arata Isozaki e la fine dell'utopia", "Il senso della fine", Ágalma. Rivista di studi culturali e di estetica, 19, 2009: 61-75. ISSN 1723-0284.
- CityLife Επίσημη ιστοσελίδα του έργου
- Λίντελ, Ο Κόλιν. "Arata Isozaki: Solaris". Μητροπόλεως, 23 Ιανουαρίου 2014.
|
