Αντώνιος Α΄ του Μονακό
| Αντώνιος Α΄ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Περίοδος | 3 Ιανουαρίου 1701 - 20 Φεβρουαρίου 1731 |
| Προκάτοχος | Λουδοβίκος Α΄ |
| Διάδοχος | Λουίζα-Ιππολύτη |
| Γέννηση | 25 Ιανουαρίου 1661 Παρίσι, Γαλλία |
| Θάνατος | 20 Φεβρουαρίου 1731 (70 ετών) Μονακό |
| Σύζυγος | Μαρία της Λωρραίνης |
| Επίγονοι | Λουίζα-Ιππολύτη (και άλλοι 8) |
| Οίκος | Γκριμάλντι |
| Πατέρας | Λουδοβίκος Α΄ |
| Μητέρα | Αικατερίνη Καρλότα του Γκραμόν |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Αντώνιος Α΄ (γαλλικά: Antoine I) ήταν ο Πρίγκιπας του Μονακό από το 1701 ως το 1731.[1][2][3] Οι γονείς του ήταν ο Πρίγκιπας Λουδοβίκος Α΄ του Μονακό και η Αικατερίνη Καρλότα του Γκραμόν.[1][4]
Το 1683 ο Αντώνιος ονομάστηκε υπολοχαγός στο σύνταγμα πεζικού του Γάλλου Βασιλιά. Το επόμενο έτος έγινε συνταγματάρχης του συντάγματος Σοϊσονουά.[5] Κατά τη διάρκεια του Εννιαετή Πολέμου συμμετείχε στις μάχες του Φίλιπσμπουργκ (1688), του Φλορούς (1690), του Μονς (1691) και της Ναμύρ (1692) στο πλευρό του γαλλικού στρατού.[1]
Ανέβηκε στο θρόνο του Μονακό σε ηλικία 40 ετών στις 3 Ιανουαρίου 1701.[1] Λίγο μετά την άνοδό του συμμετείχε στον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής, κάτι που ο πατέρας του ήλπιζε ότι θα μπορούσε να αποφύγει.[1]
Στις 21 Αυγούστου 1702, ο Αντώνιος ορκίστηκε ενώπιον του Γαλλικού Κοινοβουλίου ως Δούκας του Βαλεντινουά και Λόρδος της Γαλλίας.[6] Το 1724 χρίστηκε ιππότης των γαλλικών βασιλικών ταγμάτων.
Ο Αντώνιος εργάσθηκε εντατικά για την οχύρωση του Μονακό και τα έργα εκείνης της περιόδου είναι ορατά μέχρι και σήμερα στην παλιά πόλη του πριγκιπάτου.[1] Για την άμυνα των τειχών του φρόντισε να φυτευθούν φυτά, όπως αλόη, αθάνατος και φραγκοσυκιά για την επιπλέον προστασία των τειχών από εχθρικά στρατεύματα.[1]
Ο Αντώνιος ήταν πολύ δημοφιλής σαν Πρίγκιπας και ο λαός του αναγνώριζε το έργο του. Αγαπούσε τις τέχνες, την ζωγραφική και τη μουσική.[1] Κατά την περίοδο της κυριαρχίας του πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες και μουσικοί έφθασαν στο Μονακό, το οποίο τότε άρχισε να αποκτά φήμη ως τόπος φινέτσας και υψηλής κουλτούρας.[1]
Απόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αντώνιος παντρεύτηκε στις 13 Ιουνίου 1688 τη Μαρία της Λωρραίνης-Γκιζ-Ελμπέφ (1674–1724), κόρη του Λουδοβίκου κόμη του Αρμανιάκ, με την οποία απέκτησε t;ekna:[1][7]
- Λουίζα-Ιππολύτη 1697–1731, παντρεύτηκε τον Ιάκωβο Γκογιόν-ντε-Ματινόν δούκα του Βαλεντινουά.
- Μαργαρίτα-Καμίλλα 1700–1758, παντρεύτηκε τον Λουί ντε Γκαντ ντε Μερόντ ντε Μονμορανσύ, πρίγκιπα του Ιζενγκιέν.
- Μαρία-Παολίνα-Θηρεσία-Ντεβότα 1708–1726, απεβ. 18 ετών.
- Αικατερίνη-Καρλόττα 1691–1696 απεβ. 5 ετών, Ελισάβετ-Καρλόττα 1698–1702 απεβ. 4 ετών, Μαρία-Ντεβότα 1702–1703 απεβ. 1 έτους.
Είχε αποκτήσει επίσης τρία παιδιά από εξωσυζυγικές του σχέσεις, τα οποία ήταν τα εξής:[1][8]
- (νόθος) Αντώνιος Γκριμάλντι (1697–1784)
- (νόθη) Αντουανέτα Γκριμάλντι
- (νόθη) Λουίζα-Μαρία-Θηρεσία Γκριμάλντι (1705–1723)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2015.
- ↑ http://www.worldstatesmen.org/Monaco.htm
- ↑ http://genealogy.euweb.cz/grim/grimaldi4.html
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2015.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2015.
- ↑ http://www.angelfire.com/realm/gotha/gotha/monaco.html
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Antonio I, Prince of Monaco της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |