Αντώνιος Α΄ του Μονακό
| Αντώνιος Α΄ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Περίοδος | 3 Ιανουαρίου 1701 - 20 Φεβρουαρίου 1731 |
| Προκάτοχος | Λουδοβίκος Α΄ |
| Διάδοχος | Λουίζα-Ιππολύτη |
| Γέννηση | 25 Ιανουαρίου 1661 Παρίσι, Γαλλία |
| Θάνατος | 20 Φεβρουαρίου 1731 (70 ετών) Μονακό |
| Σύζυγος | Μαρία της Λωρραίνης |
| Επίγονοι | Λουίζα-Ιππολύτη (και άλλοι 8) |
| Οίκος | Γκριμάλντι |
| Πατέρας | Λουδοβίκος Α΄ |
| Μητέρα | Αικατερίνη Καρλότα του Γκραμόν |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Αντώνιος Α΄ (γαλλικά: Antoine I) ήταν ο Πρίγκιπας του Μονακό από το 1701 ως το 1731.[1][2][3] Οι γονείς του ήταν ο Πρίγκιπας Λουδοβίκος Α΄ του Μονακό και η Αικατερίνη Καρλότα του Γκραμόν.[1][4]
Το 1683 ο Αντώνιος ονομάστηκε υπολοχαγός στο σύνταγμα πεζικού του Γάλλου Βασιλιά. Το επόμενο έτος έγινε συνταγματάρχης του συντάγματος Σοϊσονουά.[5] Κατά τη διάρκεια του Εννιαετή Πολέμου συμμετείχε στις μάχες του Φίλιπσμπουργκ (1688), του Φλορούς (1690), του Μονς (1691) και της Ναμύρ (1692) στο πλευρό του γαλλικού στρατού.[1]
Ανέβηκε στο θρόνο του Μονακό σε ηλικία 40 ετών στις 3 Ιανουαρίου 1701.[1] Λίγο μετά την άνοδό του συμμετείχε στον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής, κάτι που ο πατέρας του ήλπιζε ότι θα μπορούσε να αποφύγει.[1]
Στις 21 Αυγούστου 1702, ο Αντώνιος ορκίστηκε ενώπιον του Γαλλικού Κοινοβουλίου ως Δούκας του Βαλεντινουά και Λόρδος της Γαλλίας.[6] Το 1724 χρίστηκε ιππότης των γαλλικών βασιλικών ταγμάτων.
Ο Αντώνιος εργάσθηκε εντατικά για την οχύρωση του Μονακό και τα έργα εκείνης της περιόδου είναι ορατά μέχρι και σήμερα στην παλιά πόλη του πριγκιπάτου.[1] Για την άμυνα των τειχών του φρόντισε να φυτευθούν φυτά, όπως αλόη, αθάνατος και φραγκοσυκιά για την επιπλέον προστασία των τειχών από εχθρικά στρατεύματα.[1]
Ο Αντώνιος ήταν πολύ δημοφιλής σαν Πρίγκιπας και ο λαός του αναγνώριζε το έργο του. Αγαπούσε τις τέχνες, την ζωγραφική και τη μουσική.[1] Κατά την περίοδο της κυριαρχίας του πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες και μουσικοί έφθασαν στο Μονακό, το οποίο τότε άρχισε να αποκτά φήμη ως τόπος φινέτσας και υψηλής κουλτούρας.[1]
Απόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αντώνιος παντρεύτηκε στις 13 Ιουνίου 1688 τη Μαρία της Λωρραίνης-Ελμπέφ (1674–1724), κόρη του Λουδοβίκου κόμη του Αρμανιάκ, με την οποία απέκτησε έξι κόρες:[1][7]
- Κατερίνα-Καρλόττα (7 Οκτωβρίου 1691 – 18 Ιουνίου 1696)
- Λουίζα-Ιππολύτη (10 Νοεμβρίου 1697 – 29 Δεκεμβρίου 1731), παντρεύτηκε τον Ιάκωβο Γκογιόν-ντε-Ματινόν δούκα του Βαλεντινουά.
- Ελισάβετ-Καρλόττα (3 Νοεμβρίου 1698 – 25 Αυγούστου 1702)
- Μαργαρίτα-Καμίλλα (1 Μαΐου 1700 – 27 Απριλίου 1758)
- Μαρία-Ντεβότα (15 Μαρτίου 1702 – 24 Οκτωβρίου 1703)
- Μαρία-Παολίνα-Θηρεσία-Ντεβότα (23 Οκτωβρίου 1708 – 20 Μαΐου 1726)
Είχε αποκτήσει επίσης τρία παιδιά από εξωσυζυγικές του σχέσεις, τα οποία ήταν τα εξής:[1][8]
- Αντώνιος Γκριμάλντι (1697–1784)
- Αντουανέτα Γκριμάλντι
- Λουίζα-Μαρία-Θηρεσία Γκριμάλντι (1705–1723)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 http://madmonaco.blogspot.gr/2009/07/hsh-prince-antoine-i.html
- ↑ http://www.archontology.org/nations/monaco/00_1641_1793_s.php
- ↑ http://www.worldstatesmen.org/Monaco.htm
- ↑ http://genealogy.euweb.cz/grim/grimaldi4.html
- ↑ https://books.google.gr/books?id=uz8TAAAAQAAJ&pg=PA464&lpg=PA464&dq=monaco+Régiment+du+Roi+Infanterie+1683&source=bl&ots=TjrAm34AH8&sig=9bwlJUVabY_gWIzTjvxvI0tE6cI&hl=el&sa=X&ei=lKtLVcuVAsPYU_KvgLAN&ved=0CC8Q6AEwAg#v=onepage&q=monaco%20R%C3%A9giment%20du%20Roi%20Infanterie%201683&f=false
- ↑ https://books.google.gr/books?id=ODVktimVGc4C&pg=PA233&lpg=PA233&dq=Valentinois+1702+monaco+21++Parlement&source=bl&ots=6uIAQT7ILc&sig=vKRcVz7e8MClB6BLB9S55dzXMhc&hl=el&sa=X&ei=1axLVanOEoXqUtbzgNgG&ved=0CC4Q6AEwAg#v=onepage&q=Valentinois%201702%20monaco%2021%20%20Parlement&f=false
- ↑ http://www.histoireeurope.fr/RechercheLocution.php?Locutions=Antoine+Ier+Grimaldi
- ↑ http://www.angelfire.com/realm/gotha/gotha/monaco.html
