Αντρέ-Ζοζέφ Αλάρ
| Αντρέ-Ζοζέφ Αλάρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | André-Joseph Allar (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 22 Αυγούστου 1845[1][2][3] Τουλόν |
| Θάνατος | 11 Απριλίου 1926[1][2][4] Τουλόν |
| Αιτία θανάτου | πτώση από ύψος |
| Τόπος ταφής | Cimetière central de Toulon |
| Κατοικία | 8ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[6] |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού Γαλλική Ακαδημία Ρώμης (1870–1873)[7] École des beaux-arts de Marseille |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλύπτης γλύπτης μεταλλίων[5] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Frédéric Le Play Monument du Centenaire |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Gaudensi Allar |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1896) βραβείο της Ρώμης (1869) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αντρέ-Ζοζέφ Αλάρ (André-Joseph Allar, 22 Αυγούστου 1845 – 11 Απριλίου 1926)[8] ήταν Γάλλος γλύπτης.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλάρ γεννήθηκε στην Τουλόν. «Το χαρακτηριστικό παράδειγμα του ανθρώπου που αγωνίζεται από μικρός και άγνωστος να γίνει μεγάλος και ξακουστός»[9], ήταν γιος απλού εργάτη στον ναύσταθμο της Τουλόν. Σε ηλικία 13 ετών εγκατέλειψε το τυπογραφείο όπου εργαζόταν ως μαθητευόμενος και παρακολούθησε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου σε έναν γλύπτη της πόλεως. Η πρόοδος του ήταν γρήγορη και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα είχε μάθει τα απαραίτητα και τότε ο μεγαλύτερος αδελφός του, που υπό τον αρχιτέκτονα Εσπεραντιέ εργαζόταν σε μεγάλα έργα στη Μασσαλία, τον κάλεσε εκεί και τον ενέγραψε στη σχολή σχεδίου. Αφού βραβεύθηκε εκεί επανειλημμένα, πήγε στο Παρίσι, όπου και εξελίχθηκε σε επιτυχημένο γλύπτη μετά τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου μαθήτευσε στο ατελιέ του καθηγητή Πιερ-Ζυλ Καβελιέ, αλλά σημαντικό ρόλο έπαιξε και η εκπαίδευσή του από τον εμπειρότερο γλύπτη Αντουάν Λωράν Νταντάν. Μετά από σκληρές δοκιμασίες, γιατί ήταν αναγκασμένος να εργάζεται παράλληλα για την επιβίωσή του, πέτυχε να πάρει υποτροφία. Το 1867 έλαβε μέρος στον διαγωνισμό για το Βραβείο της Ρώμης και τιμήθηκε με τον πρώτο έπαινο. Το 1869 με το έργο του «Η ασθένεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου» θριάμβευσε και πήρε το Βραβείο της Ρώμης.
Ο Αλάρ είναι σήμερα γνωστότερος για τα μικρής κλίμακας γλυπτά του και για τα αρχιτεκτονικά διακοσμητικά του σχέδια. Η πλειονότητα των γλυπτών του έχει συγκεντρωθεί στο μουσείο της Τουλόν, εκ των οποίων ξεχωρίζει το «Ο Ηρακλής βρίσκει τον νεκρό γιο του».[10] Τα γλυπτά του με θέμα τον Ηρακλή εμπνέονται ιδίως από τους μύθους που τον παριστάνουν ως σωτήρα.[11] Τα αρχιτεκτονικά του σχέδια και διακοσμητικά έργα περιλαμβάνουν αυτά για το Μέγαρο του Κοινοβουλίου του Μεξικού (Palacio Legislativo Federal, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ) με τον Λωράν Μαρκέστ[12] και για το Ανάκτορο των Καλών Τεχνών στην Πόλη του Μεξικού.[13] Περίφημο είναι επίσης το άγαλμα του Νόμου στην πρόσοψη του Δικαστικού Μεγάρου της Ρώμης.[14]
Ο Αλάρ έγινε μέλος της Λεγεώνας της Τιμής το 1896 και της Ακαδημίας Καλών Τεχνών[10] στις 20 Μαΐου 1905. Απεβίωσε στην Τουλόν σε ηλικία 80 ετών. Μία οδός στη Μασσαλία φέρει το όνομά του προς τιμή του.
Κυριότερα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Η Εκάβη ανακαλύπτουσα το πτώμα του Πολυδώρου», Μουσείο Καλών Τεχνών της Μασσαλίας
- «Ο θάνατος της Άλκηστης», έργο εμπνευσμένο από τον θάνατο της συζύγου του, Λιζιέ
- «Παιδί του Αμπρούτσο», Μουσείο Ορσέ[15]
- «Η Θέτις φέρουσα τα όπλα του Αχιλλέως»
- «Προτομή του Montricher», πινακοθήκη Μεγάρου Longchamp (Μασσαλία)
- «Η Αγία Μαγδαληνή», πρόσοψη του Καθεδρικού Ναού της Μασσαλίας
- «Μνημείο της Ομοσπονδίας», Πλατεία Δημοκρατίας στην Τουλόν
- «Κρήνη της Πλατείας Εστρανζέν», Μασσαλία
- «Κρήνη της Πλατείας Καστελάν», Μασσαλία (συνεργασία με τον Ζυλ Καντινί)
- «Ο αδελφός μου Γκωντενσί», Μουσείο της Τουλόν
- Αγάλματα των Ζαν Μπυλάν και Ζαν Γκουζόν μπροστά από το Δημαρχείο του Παρισιού
- Ανδριάντας του Φρεντερίκ Λε Πλε, Κήπος του Λουξεμβούργου, Παρίσι
- «Η νεότης» και «Η ώριμη ηλικία», γλυπτά στο Ανάκτορο των Καλών Τεχνών, Πόλη του Μεξικού
- «Μνημείο της Εκατονταετίας», Νίκαια
Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Ανδριάντας του Φ. Λε Πλε,
Κήπος του Λουξεμβούργου, Παρίσι -
Κρήνη της Πλατείας Καστελάν -
Προτομή του αρχιτέκτονα Εσπεραντιέ -
Προτομή του Αντρέ Σαβ
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14846454d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 «André Joseph Allar». (Ολλανδικά) RKDartists. 209372.
- ↑ 3,0 3,1 «André Joseph Allar». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//21/9.
- ↑ «André Joseph Allar». annuaire prosopographique: la France savante. 110649.
- ↑ 5,0 5,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 209372. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020.
- ↑ «AGORHA». (Γαλλικά) AGORHA. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2019.
- ↑ «André-Joseph Allar». Artnet. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμ. 4
- ↑ 10,0 10,1 «André Joseph Allar». Sotheby's. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Caballero, Manuel. Hercules: A hero for all ages. University of Leeds. σελ. 22. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Marshall, Bill. France and the Americas: Culture, Politics, and History. ΗΠΑ: ABC-CLIO. σελ. 29.
- ↑ María Fernández (2014). Cosmopolitanism in Mexican Visual Culture (1η έκδοση). ΗΠΑ: University of Texas Press, Austin. σελίδες 133, 134.
- ↑ «Andre Joseph Allar (French 1845-1926). A gilt and patinated bronze allegorical model». Woolley and Wallis. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ La mort d'Alceste, Enfant des Abruzzes Site of the musée d'Orsay
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πηγαδάς, Νικ.: Το λήμμα «Αλλάρ Ανδρέας-Ιωσήφ» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμ. 4, σελ. 383
|