Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αντίγονος Χολέρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντίγονος Χολέρης
Ο οπλαρχηγός Αντίγονος Χολέρης
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΔεκαετία του 1880
Βεύη Φλώρινας
Θάνατος7  Ιουλίου 1913
Βεύη Φλώρινας
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΜακεδονικός Αγώνας

Ο Αντίγονος (Δόνος) Χολέρης (; - 1913) ήταν οπλαρχηγός Μακεδονομάχος από τη Βεύη (Μπάνιτσα) Φλώρινας.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προτομή του Αντίγονου (Δόνου) Χολέρη στη Βεύη

Γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στη Μπάνιτσα (Βεύη) Φλώρινας. Αφού μαθήτευσε στο Ελληνικό δημοτικό σχολείο της Βεύης, στάλθηκε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή, στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του. Τον Ιούνιο του 1907 δολοφονήθηκε στη Βεύη ο παππούς του, Τρύφων Χολέρης μαζί με άλλους, στην πλατεία του χωριού, από τη συμμορία του κομιτατζή Γκεοργκίεφ. Το γεγονός αυτό, τον ανάγκασε να διακόψει τις σπουδές του και να επιστρέψει στο χωριό του, για να εκδικηθεί το θάνατο του παππού του. Κατατάχθηκε αρχικά στο σώμα του Σταύρου Κωτσόπουλου και έδρασε στην ευρύτερη περιοχή της Φλώρινας. Στη συνέχεια, μαζί με το Σταύρο Κωτσόπουλο, συνεργάστηκαν με τον οπλαρχηγό Νικόλαο Ανδριανάκη. Το 1908 αναγκάστηκε να προσφύγει στην Αθήνα, για λόγους προστασίας. Επανήλθε στη Βεύη, το 1910, επικεφαλής δικής του ομάδας και έδρασε στην περιοχή κατά των Βούλγαρων κομιτατζήδων. Το 1911 εξόντωσε το σημαντικό στέλεχος του Βουλγαρικού κομιτάτου, Στάτε Στόγιαν Τάσεφ που δρούσε στη Βεύη. Συμμετείχε ενεργά στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, το 1912 κατά τον όποιο απελευθερώθηκε η γενέτειρά του από τους Τούρκους. Κατά το Β' Βαλκανικό Πόλεμο, συγκροτήθηκε ο Ιερός Λόχος Βεύης στον οποίο συμμετείχε και ο Αντίγονος Χολέρης. Αποστολή του ήταν να εξοντώσει τα άτακτα Βουλγάρικα σώματα που δρούσαν στην περιοχή της Φλώρινας. Τον Ιούλιο του 1913, ο Αντίγονος Χολέρης σκοτώθηκε σε μάχη του Ιερού Λόχου Βεύης με το σώμα του Βασίλ Τσακαλάρωφ, αφού προηγουμένως τον εξόντωσε[1].

  • Στέργιου Τριανταφυλλίδη, Ιστορικά Βεύης, Φλώρινα 1958, σσ. 24 - 32
  • Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σ. 167