Ανθρώπινα δικαιώματα στη Βουλγαρία
Η Βουλγαρία προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2007, όμως η συμμόρφωσή της με τους κανόνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα απέχει πολύ από το να είναι τέλεια.[1] Αν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν ένα ιστορικό αμερόληπτης ελευθερίας της έκφρασης, η έλλειψη ειδικής νομοθεσίας στη Βουλγαρία για την προστασία των μέσων από πιθανή κρατική παρέμβαση είναι μια θεωρητική αδυναμία.[2] Οι συνθήκες διαβίωσης στις δώδεκα παλαιές και υπερπλήρεις φυλακές της Βουλγαρίας είναι γενικά κακές. Μια αμφιλεγόμενη μεταρρύθμιση στα μέσα του 2005 αναμενόταν να ανακουφίσει τον υπερπληθυσμό των φυλακών.[2]
Η αστυνομία έχουν κατηγορηθεί στο παρελθόν για κακοποίηση κρατουμένων και χρήση παράνομων μεθόδων διερεύνησης της αλήθειας, ενώ τα θεσμικά κίνητρα αποθαρρύνουν την πλήρη αναφορά και έρευνα για πολλά εγκλήματα. Το σύνταγμα εγγυάται την ελευθερία της θρησκείας, αλλά οι τοπικές αρχές έχουν επιχειρήσει να επιβάλουν ειδικές απαιτήσεις εγγραφής σχετικά με ορισμένες ομάδες. Εκτός από τη Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία, οι θρησκείες που ανήκουν τέτοιες ομάδες είναι η εβραϊκή, η μουσουλμανική και η ρωμαιοκαθολική. Οι καθυστερήσεις της δικαιοσύνης και η αδύναμη δικαστική διοίκηση καθιστούν προβληματική τη συνταγματική προστασία των δικαιωμάτων των εναγομένων σε ορισμένες περιπτώσεις.[2]
Εμπορία ανθρώπων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τελευταία έχει υπάρξει μια αυξανόμενη ευαισθητοποίηση για το θέμα της εμπορίας ανθρώπων ως ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη. Το τέλος του κομμουνισμού έχει συμβάλει στην αύξηση της εμπορίας ανθρώπων, με την πλειοψηφία των θυμάτων να είναι γυναίκες που εξαναγκάζονται σε πορνεία.[3][4] Η Βουλγαρία είναι μια χώρα προέλευσης και χώρα διέλευσης για άτομα, κυρίως γυναίκες και παιδιά, θύματα εμπορίας για σκοπό σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Η βουλγαρική κυβέρνηση έχει επιδείξει θέληση για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, αλλά έχει επικριθεί διότι δεν έχει αναπτύξει αποτελεσματικά μέτρα για την επιβολή του νόμου και την προστασία των θυμάτων.[5][6]
Θρησκευτική ελευθερία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το σύνταγμα προβλέπει την ελευθερία της θρησκείας. Ωστόσο, ο νόμος απαγορεύει τη δημόσια πρακτική θρησκείας από μη καταχωρημένες-αναγνωρισμένες ομάδες. Το σύνταγμα ορίζει επίσης τον Ανατολικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό ως την «παραδοσιακή» θρησκεία της χώρας. Στο παρελθόν υπήρξαν ορισμένες αναφορές κοινωνικών καταχρήσεων ή διακρίσεων λόγω θρησκευτικής πίστης ή πρακτικής. Οι διακρίσεις, η παρενόχληση και η γενική δημόσια μισαλλοδοξία, ιδίως στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ορισμένων θρησκευτικών ομάδων παραμένει ένα διαλείπων πρόβλημα.[7][8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ HADJIYSKA, NEVYANA (2007-01-01). «Bulgaria, Romania Join European Union». Associated Press via Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/01/01/AR2007010100383.html. Ανακτήθηκε στις 2015-03-06.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Text used in this cited section originally came from: Βουλγαρία (Ιούνιος 2005) προφίλ from the Library of Congress Country Studies project.
- ↑ «Slaves at the heart of Europe». Συμβούλιο της Ευρώπης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2004. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015. courtesy Archive.org
- ↑ «A modern slave's brutal odyssey». BBC. 2001-11-03. http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/3979725.stm. Ανακτήθηκε στις 2015-03-06.
- ↑ «Trafficking in Persons Report». 3 Ιουνίου 2005.
- ↑ «Bulgaria Factbook». Coalition Against Trafficking in Women. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015. courtesy Archive.org
- ↑ «Bulgaria». Christian Solidarity Worldwide. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Pastor Charged with Criminal Child Abuse Over Home Education». HSLDA. 1/06/2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-09-24. https://web.archive.org/web/20150924031648/http://www.hslda.org/hs/international/Bulgaria/201206010.asp. Ανακτήθηκε στις 2015-03-06.