Ανθέμιος Ισίδωρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανθέμιος Ισίδωρος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4ος αιώνας
Διοίκηση Αιγύπτου
Θάνατος5ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΓονείςΑνθέμιος (πραιτωριανός έπαρχος)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος συγκλητικός

Ο Φλάβιος Ανθέμιος Ισίδωρος (άκμασε το 410–436) ήταν πολιτικός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εκ μητρός θείος του δυτικού Αυτοκράτορα Ανθέμιου.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προερχόμενος από την Αίγυπτο, ο Ισίδωρος ήταν γιος του Ανθεμίου, του υπάρχου της Ανατολής το 405–414, υπάτου το 405 και παππού του αυτοκράτορα Ανθέμιου. Ο Ισίδωρος ήταν θείος του Αυτοκράτορα από τη μητέρα του. Ο Ανθέμιος Ισίδωρος Θεόφιλος, πρόεδρος (praeses) της Αρκαδίας της Αιγύπτου το 434, ήταν πιθανότατα γιος του.

Σε αόριστο χρονικό διάστημα μεταξύ 405 και 410, ήταν ανθύπατος κυβερνήτης της Ασίας, όπως μαρτυρούν επιγραφές που βρέθηκαν στην Ύπαιπα της Λυδίας. Μεταξύ 4 Σεπτεμβρίου 410 και 29 Οκτωβρίου 412 ήταν έπαρχος της πόλης (praefectus urbi) της Κωνσταντινούπολης. Υπό αυτή την ιδιότητα έλαβε ορισμένους νόμους, που σώζονται στον Θεοδοσιανό Κώδικα και στον Κώδικα του Ιουστινιανού, μεταξύ των οποίων ένας που τον διέταζε να ολοκληρώσει τα Λουτρά του Ονωρίου [en] και να κτίσει μία στοά μπροστά από το κτίριο. [1] Κέρδισε αναμφίβολα και τα δύο αξιώματα λόγω της επιρροής τού πατέρα του, ο οποίος, ως ύπαρχος της Ανατολής, είχε την πραγματική εξουσία.

Αφού υπηρέτησε ως ύπαρχος του Ιλλυρικού (22 Απριλίου έως 10 Οκτωβρίου 424), [2] ο ίδιος ο Ισίδωρος διορίστηκε στην ισχυρή θέση του υπάρχου της Ανατολής (29 Ιανουαρίου 435-4 Αυγούστου 436). Παρείχε προμήθειες στην πόλη της Εφέσου κατά τη διάρκεια ενός λιμού. Η πόλη τον ευχαρίστησε σε μία επιγραφή. Ως ύπαρχος, έλαβε δύο επιστολές από τον Ισίδωρο τον Πηλουσιώτη. Το 436 ο Ισίδωρος διορίστηκε ύπατος, μαζί με τον Σενάτορα.

Ο Ισίδωρος απεβίωσε πριν από το 446/447.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Theodosian Code, viii.17.2a and 17.3a, Justinian Code, i.19.6a, all promulgated in Constantinople on 4 September 410; Theodosian Code, xv.1.50a, given in Constantinople on 29 October 412.
  2. Theodosian Code, xv.5.4 and xi.1.33.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Arnold Hugh Martin Jones, John Robert Martindale, John Morris, "Fl. Anthemius Isidorus 9", The Prosopography of the Later Roman Empire, Cambridge University Press, 1971,(ISBN 0-521-20159-4), σελ. 631–633.