Αναστάσιος Στεφάνου
| Αναστάσιος Στεφάνου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αναστάσιος Στεφάνου (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1893 Κερασιά Αρκαδίας |
| Θάνατος | 1984 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Δασολόγος και Πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Γεώργιος Στεφάνου, Γεωργία Στεφάνου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ροδόπης) |
Ο Αναστάσιος Στεφάνου (1893, Κερασιά Αρκαδίας -1984) ήταν Έλληνας δασολόγος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Ροδόπης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1893[1] και πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Στεφάνου. Εργάστηκε ως δασολόγος στο Δημόσιο.
Το 1912 έφυγε για να σπουδάσει Δασολογία στη Γερμανία (Δασολογική Ακαδημία του Tharandt στη Σαξονία) και εν συνεχεία στην Αυστρία (Δασολογική Σχολή του Bruck a.d. Muhr). Στη συνέχεια, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1916 και, όντας από τους πρώτους Έλληνες δασολόγους, υπηρέτησε ως πρώτος δασολόγος-δασάρχης στη Θεσσαλία με αρμοδιότητα τους δασικούς όγκους Πίνδου, Ολύμπου, Όσσας και Πιερίων και διευθυντής της νεοσύστατης Δασικής Σχολής Αγιάς, έως την επιστράτευσή του το 1921[2][3].
Υπηρέτησε στη Μικρά Ασία, κυρίως ως στρατιωτικός φωτογράφος, από τον Μάϊο του 1921 έως την κατάρρευση του μετώπου τον Αύγουστο του 1922[4].
Μετά την αποστράτευσή του (1922), υπηρέτησε ως Επιθεωρητής Δασών Πελοποννήσου και Διευθυντής της Γενικής Διοίκησης Θράκης και Ανατ. Μακεδονίας. Στη δεκαετία του ’30 οργάνωσε και διηύθυνε τη νεοσύστατη Υπηρεσία Αναδασώσεων του υπουργείου Γεωργίας, αναλαμβάνοντας στη συνέχεια υπηρεσία στα Παραγωγικά Έργα Μακεδονίας (1937-1940). Το 1959 ίδρυσε την Ομοσπονδία Δασοπόνων Ελλάδας και το περιοδικό «Δασικά Χρονικά». Διατέλεσε επί εικοσαετία μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Ελλάδος. Έως τον θάνατό του δημοσίευσε περισσότερες από 300 μελέτες φιλοδασικού, γεωργικού, θηρευτικού, οικονομικού και πολιτικού περιεχομένου και αρκετά βιβλία, μεταξύ των οποίων τα «Ελληνικά δάση και αρκαδικοί δρυμοί» (1924), «Η ιστορία της Αρβανιτοκερασιάς Αρκαδίας» (1965, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), «Η λαογραφία της Αρβανιτοκερασιάς Αρκαδίας» (1966, επίσης Βραβείο Ακαδημίας), «Ο Γέρος του Μωριά» (1970), «Ο Πλάτανος, το εθνικό μας δένδρο» (1973), «Το δάσος που λαχτάριζες» (1974, Βραβείο Ακαδημίας), «Et in Arcadia ego, ο πρώτος ελληνικός Τεχνητός Δρυμός στην αρκαδική Σκιρίτιδα» (1977), «Ιστορία της Πάρνηθας» (1983, Βραβείο Ακαδημίας)[2][3].
Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξελέγη βουλευτής Ροδόπης με την ΕΠΕΚ το 1951.[1].
Απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών τον Ιούλιο του 1984 και κηδεύτηκε από τον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος στην Κερασιά Αρκαδίας. Άφησε πίσω του δύο εγγονούς.[5] από τη μοναχοκόρη του (η οποία απεβίωσε λίγα χρόνια νωρίτερα από τον ίδιο).
Με ενέργειές του ξεκίνησε η μεθοδική αναδάσωση του δάσους Σκυρίτιδας το 1976[2].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Η κοινοβουλευτική παράδοση της Θράκης από το 1920 μέχρι το 2017[νεκρός σύνδεσμος] , faros-24.gr, 5 Απριλίου 2017, ανάκτηση 13 Ιουλίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Ο τεχνητός δρυμός της Σκιρίτιδας… – dasarxeio.com». dasarxeio.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 «Ο τεχνητός δρυμός της Σκιρίτιδας...». Arcadia Portal. 11 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «[1921-22] Αναστάσιος Στεφάνου». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2021.
- ↑ Τα Νέα, 12-7-1985, ετήσιο μνημόσυνο για τις 14 Ιουλίου 1985.