Αναστάσιος Γιανναράς
| Αναστάσιος Γιανναράς | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1920[1] Σύμη |
| Θάνατος | 1977 ή Δεκέμβριος 1977[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου |
Ο Αναστάσιος Γιανναράς (1920 - 1977) ήταν Έλληνας φιλόσοφος και καθηγητής φιλοσοφίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούσαν την αρχαιοελληνική, τη νεότερη και τη σύγχρονη φιλοσοφική σκέψη.
Βίος-Σπουδές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αναστάσιος Γιανναράς γεννήθηκε στη Σύμη το 1920, όπου διδάχτηκε τα πρώτα εγκύκλια μαθήματα στην Πετρίδειο Δημοτική Σχολή και στο Πανορμίτειο Γυμνάσιο. Το 1934 ο πατέρας του, πολιτικός μηχανικός, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του, μετανάστευσε στο Μεσολόγγι ως νομομηχανικός. Εκεί ο Αναστάσιος Γιανναράς συμπλήρωσε την εκπαίδευσή του στο Γυμνάσιο από την γ΄ τάξη και μετά. Έλαβε το απολυτήριο το 1937. Την ίδια χρονιά εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών μετά από εισιτήριες εξετάσεις και παρακολούθησε το Φιλολογικό Τμήμα της Σχολής. Στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής συνελήφθη και κρατήθηκε σε στρατόπεδα στην Πάτρα και στο Χαϊδάρι. Αποφοίτησε το 1946 και μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων διορίστηκε φιλόλογος στο Γυμνάσιο Μεσολογγίου και στο Διδασκαλείο Μετεκπαιδεύσεως στην Αθήνα.
Το 1959 μεταβαίνει στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, όπου παρακολουθεί μεταπτυχιακά μαθήματα Φιλοσοφίας και Κλασικής φιλολογίας. Μετά από τέσσερα χρόνια εκπονεί διδακτορική διατριβή με θέμα Τύχη και κίνηση στον Πλάτωνα. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα διδάσκει στην Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή. Το 1963 λαμβάνει νέα υποτροφία από το ίδρυμα Αλεξάντερ φον Χούμπολτ, επίσης για το Φράιμπουργκ και προσλαμβάνεται επιστημονικός βοηθός στο εκεί σεμινάριο Φιλοσοφίας. Το 1967 ολοκληρώνει τη διατριβή του επί υφηγεσία με θέμα Η ερμηνεία της Αντιγόνης από τον Έγελο και το πρόβλημα της ατομικεύσεως. Από το 1968 ως το 1970 διδάσκει Ιστορία της Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά παύεται από τη Δικτατορία το 1970, επειδή μετείχε στη Γερμανοελληνική Δημοκρατική Εταιρεία.
Πέθανε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα τον Δεκέμβριο του 1977, σε ηλικία 57 ετών.
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τα φίλτρα επωδών του Απόστολου Μελαχρινού, Μελέτη. "Κύκλος", Αθήνα 1939.
- Zufall und Bewegung bei Platon, 1960 (διδακτορική διατριβή).
- Der Anfang der Philosophie und die Philosophie des Anfangs, 1969.
- Martin Heidegger und sein Verhältnis zur philosophischen Tradition, 1969.
- Zenon aus Kition, der Begründer der Stoa, 1970-71.
- Das Archytas-Argument und die kosmologische Bestimmung des Ausserkosmischen, 1973.
- Marx und die griechische Philosophie, 1973.
- Platon und K.R. Popper. Zur Kritik der politischen Philosophie Platons, 1973.
- Das System des Wissens und die Geschichte der Philosophie, 1974-75.
- Das Wachthaus im Bezirk des Musen. Zum Verhältnis von Musik und Politik bei Platon, 1975.
- Αρχαίοι ατομικοί φιλόσοφοι. Πανεπιστημιακές παραδόσεις. εκδ. Παπαζήσης, 1976.
- Η ποίηση του Hölderlin στη φιλοσοφικὴ σκέψη του Martin Heidegger, 1977.
- Der “Gottestod” im philosophischen Denken - Ο “θάνατος του θεού” στη φιλοσοφική σκέψη, 1977.
- Gehört Demokrit in die Geschichte der Philosophie oder in die Geschichte der Wissenschaft?, Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΕΦΣΠΑ) 26 (1977-78), 50-65.
- Τα τραγούδια του ανήλιαγου. Ποιητική συλλογή, 1952 (2η έκδοση, εκδ. Γαβριηλίδης, 2004).
- Κεφάλαια από τη θεωρητική φιλοσοφία του Καντ, Πανεπιστημιακές Παραδόσεις, εκδ. Παπαζήσης, 1976.
- Ο αγγλικός εμπειρισμός και ο γαλλικός διαφωτισμός, Πανεπιστημιακές Παραδόσεις, εκδ. Παπαζήσης, 1976.
- Θέματα παραδοσιακής και σύγχρονης αισθητικής, εκδ. Παπαζήσης, χ.χ.
- Η προοπτικότητα του ελληνικού σκεπτικισμού, στο: Μνήμη Αναστασίου Γιανναρά (1920-1977), εκδ. Παπαζήσης, 1981.
Μεταφράσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Valéry, Paul, Το παραθαλάσσιον νεκροταφείον. Η νεαρή μοίρα, εκδ. Γαβριηλίδης, 1999.
- Kant, Immanuel, Κριτική του καθαρού λόγου, Τόμος Α΄, τεύχος Ι, και Τόμος Β΄, τεύχος Ι, εκδ. Παπαζήσης, 1977 και 1979.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γρηγόρης, Γερ. «Τάσος Γιανναράς». Νέα Εστία, τόμ. 103, τεύχ. 1212 (1η Ιανουαρίου 1978), σελ. 53-54[1][νεκρός σύνδεσμος]
- ΕΚΕΒΙ[2] Αρχειοθετήθηκε 2020-10-19 στο Wayback Machine.
- Εργαστήριο Ερευνών Νεοελληνικής Φιλοσοφίας [3][νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. n82047627. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2024.