Ανίτα Βουοντάρτσικ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ανίτα Βλόνταρτσικ)
Ανίτα Βουοντάρτσικ
2016
Προσωπικές Πληροφορίες
Γέννηση21 Οκτωβρίου 1985 (1985-10-21) (38 ετών)
Ράβιτζ, Πολωνία
Έτη δραστηριοποίησης2005 - σήμερα
Ύψος1,78 μέτρα
Βάρος95 κιλά
Άθλημα
Χώρα Πολωνία
ΆθλημαΣτίβος
ΑγώνισμαΣφυροβολία
ΣύλλογοςSkra Warszawa
Μετάλλια
Διοργάνωση 1ο 2ο 3ο
Ολυμπιακοί Αγώνες 3 0 0
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 4 0 0
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 4 1 0
Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 1 1 0
Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου 2 1 0
Συνολικά 14 3 0
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό 2012 Λονδίνο Σφυροβολία
Χρυσό 2016 Ρίο ντε Τζανέιρο Σφυροβολία
Χρυσό 2020 Τόκιο Σφυροβολία
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου
Χρυσό 2009 Βερολίνο Σφυροβολία
Χρυσό 2013 Μόσχα Σφυροβολία
Χρυσό 2015 Πεκίνο Σφυροβολία
Χρυσό 2017 Λονδίνο Σφυροβολία
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου
Χρυσό 2012 Ελσίνκι

Σφυροβολία

Χρυσό 2014 Ζυρίχη

Σφυροβολία

Χρυσό 2016 Άμστερνταμ

Σφυροβολία

Χρυσό 2018 Βερολίνο

Σφυροβολία

Αργυρό 2010 Βαρκελώνη

Σφυροβολία

Η Ανίτα Βουοντάρτσικ (πολωνικά: Anita Włodarczyk, γεννήθηκε 8 Αυγούστου 1985) είναι Πολωνή αθλήτρια της σφυροβολίας. Είναι τρεις φορές χρυσή Ολυμπιονίκης (2012, 2016, 2021)[1] και κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ του αγωνίσματος με 82,98 μέτρα, επίδοση που πέτυχε το 2016.[2] Θεωρείται ως η κορυφαία γυναίκα σφυροβόλος όλων των εποχών.[3][4]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ανίτα Βουοντάρτσικ γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου το 1985, στην πόλη Ράβιτς, στη δυτική Πολωνία. Προέρχεται από αθλητική οικογένεια: η μητέρα της έπαιζε μπάσκετ και ο πατέρας της ποδόσφαιρο. Στην παιδική ηλικία ασχολήθηκε με την ποδηλασία ταχύτητας - το 1998 έγινε η πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ομαδικό. Από το 2001 άρχισε να ασχολείται με το στίβο ξεκινώντας αρχικά με τη σφαιροβολία. Η πρώτη διάκριση στη σφυροβολία στη χώρα της ήρθε το 2005 στο πρωτάθλημα νέων-νεανίδων.[5]

Κέρδισε το πρώτο της εθνικό πρωτάθλημα κάτω των 23 ετών το 2007 και συνέχισε να αγωνίζεται στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου της ίδιας κατηγορίας το 2007, αν και δεν προχώρησε πέρα ​​από τον προκριματικό γύρο. Τερμάτισε στην τέταρτη θέση στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 στο Πεκίνο.[6] Την ίδια χρονιά προκρίθηκε στον τελικό της IAAF και κέρδισε την τρίτη θέση, ενώ ήταν πρώτη στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Στίβου Ρίψεων και Ομάδων το 2009, κερδίζοντας τα πρώτα της χρυσά μετάλλια σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση.[7]

Οι τίτλοι και τα ρεκόρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 22 Αυγούστου 2009, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Στίβου στο Βερολίνο, Γερμανία, σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ με ρίψη 77,96 μέτρων κατακτώντας τον πρώτο τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας. [8] Αυτό ήταν το πρώτο από τα τέσσερα χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα Στίβου: το 2015 στο Πεκίνο (με βολές στα 77 μέτρα και 96 εκατοστά και στα 80,85 μ. αντίστοιχα με τη δεύτερη επίδοση να παραμένει ρεκόρ αγώνων[9]) και το 2017 με βολή στα 77,90 μέτρα και το αργυρό μετάλλιο στη Μόσχα το 2013 με 78,80 μέτρα.[10] Επέστρεψε στους αγώνες μετά τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο, στο Ντακάρ τον Απρίλιο του 2010 όπου κέρδισε εύκολα τη διοργάνωσή με ρίψη στα 75,13 μέτρα. Στη συνέχεια προχώρησε σε κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ με βολή 78,30 μέτρων στις 6 Ιουνίου 2010 στο Μπίντγκοστς της Πολωνίας.[11] Κέρδισε το χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του 2010 αλλά τερμάτισε εκτός των μεταλλίων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2011 (πέμπτη θέση).[12]

Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του 2010 στη Βαρκελώνη κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012 στο Ελσίνκι, το 2014 στη Ζυρίχη και το 2016 στο Άμστερνταμ.[13]

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 κέρδισε το αργυρό μετάλλιο με βολή στα 78 μέτρα και 18 εκατοστά. Η μονομαχία του τελικού με τη Ρωσίδα παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2009 Τατιάνα Λισένκο ήταν συναρπαστική με τη Λισένκο να παίρνει το προβάδισμα με νέο Ολυμπιακό ρεκόρ (77,56 μέτρα), η Βουοντάρτσικ μετά τις τρεις πρώτες βολές να είναι τέταρτη αλλά με βολή 77,10 μέτρων έφτασε στη δεύτερη θέση και αργότερα ένα σχεδόν μέτρο περισσότερο, που όμως δεν ήταν αρκετό για το χρυσό μετάλλιο. Η Ρωσίδα αντίπαλός της πέτυχε και νέο ολυμπιακό ρεκόρ εξασφαλιζοντας το πρώτο σκαλί του βάθρου.[14] Στις 11 Οκτωβρίου 2016, απονεμήθηκε αναδρομικά στη Βουοντάρτσικ το χρυσό καθώς η Λισένκο βρέθηκε θετική στον επανέλεγχο των αποθηκευμένων δειγμάτων ντόπινγκ και της αφαιρέθηκε το μετάλλιο.[5][15]

Την 1η Αυγούστου του 2015 σημείωσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 81,08 μέτρα και έγινε η πρώτη γυναίκα σφυροβόλος που πέρασε τα 80 μέτρα,[16][17] ενώ το βελτίωσε με επίδοση 82,29 μέτρων στις 15 Αυγούστου 2016 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο.[3][18] Η βολή ήταν στην τρίτη της προσπάθεια βελτιώνοντας τη δική της παγκόσμια επίδοση κατά 1,21 μ. Σε μία περαιτέρω επίδειξη των ικανοτήτων της, σημείωσε τρεις από τις πέντε μεγαλύτερες βολές στην ιστορία αφήνοντας τη δεύτερη περισσότερα από 5,5 μέτρα πίσω, παραμένοντας αήττητη για δύο χρόνια.[19] Στις 28 του ίδιου μήνα σε αγώνα στη Βαρσοβία που έγινε στη μνήμη της Καμίλα Σκολιμόφσκα πέτυχε και νέο ρεκόρ κόσμου με 82,98 μέτρα.[2][20][21]

Τον Οκτώβριο του 2016 ολοκλήρωσε με επιτυχία τη μεταπτυχιακή της διατριβή με τίτλο "Η εξέλιξη της σφυροβολίας ως αγώνισμα στίβου" στην Ανώτατη Σχολή Εκπαίδευσης στον Αθλητισμό στη Βαρσοβία. Νωρίτερα, απέκτησε πτυχίο στην Ακαδημία Φυσικής Αγωγής στο Πόζναν. Το 2017, έλαβε το Πολωνικό βραβείο Sports personality of the Year για τα αθλητικά της επιτεύγματα το προηγούμενο έτος. Τελείωσε τη χρονιά με σειρά 42 συνεχόμενων αγώνων που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2014. Υπερασπίστηκε με επιτυχία τον παγκόσμιο τίτλο της το 2017 με βολή 77,90 μέτρων[22] και κέρδισε το τέταρτο συνεχόμενο ευρωπαϊκό χρυσό μετάλλιο στο Βερολίνο το 2018, αλλά απουσίασε σε μεγάλο βαθμό από τότε χάνοντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του 2019, αφού υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο γόνατο στα μέσα της χρονιάς.[4][23] Τον Οκτώβριο του 2018 είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στο δεξιό αστράγαλο για να επιδιορθώσει μία ρήξη συνδέσμου.[24] Τόσο το 2016, όσο και το 2017 επελέγη από το περιοδικό Track and Field ως η καλύτερη αθλήτρια στίβου της χρονιάς. Την ίδια διάκριση είχε λάβει και το 2014, η μόνη αθλήτρια του 21ου αιώνα που έχει πετύχει τη διάκριση αυτή τρεις φορές.[25]

Έως το 2020 κατείχε τις 15 καλύτερες επιδόσεις όλων των εποχών στο αγώνισμα, ενώ από το 2021 κατέχει τις επτά καλύτερες και τις 15 από τις 16.[26] Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2021 κατέκτησε το τρίτο συνεχόμενο χρυσό της, ρίχνοντας 78,48 μέτρα, πάνω από ένα μέτρο από τη δεύτερη.[1][3][27] Είναι η πρώτη γυναίκα που κέρδισε ένα συγκεκριμένο αγώνισμα του κλασικού αθλητισμού τρεις φορές στη σειρά στους Ολυμπιακούς Αγώνες.[28][29][30] Το 2022 ξεκίνησε το ίδιο καλά όπως έκλεισε η προηγούμενη χρονιά με τρεις νίκες σε ισάριθμους αγώνες.[31] Στα μέσα όμως Ιουνίου μία απόπειρα κλοπής του αυτοκινήτου της οδήγησε σε τραυματισμό, υποβλήθηκε σε μία ακόμη χειρουργική επέμβαση στην αριστερή της κνήμη και έχασε όλη τη σεζόν που ήταν υψηλού ανταγωνισμού με Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου σε διάστημα ενός περίπου μηνός.[32][33]

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ρίψεων 2008 : 1η θέση (71,84 μέτρα)
  • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ρίψεων 2009 : 1η (75,05)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων 2009 : 1η (75,23)
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2009 : 1η (77,96)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2010 : 2η (73,56)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2012 : 1η (74,29)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 2012 : 1η (77,60)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων 2013 : 2η (74,14)
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2013 : 1η (78,46)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2014 : 1η (78,76)
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2014 : 1η (75,26)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων 2015 : 1η (78,28)
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2015 : 1η (80,85)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2016 : 1η (78,14)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 2016 : 1η (82,29)
  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2017 : 1η (77,90)
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2018 : 1η (78,94)
  • Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 2018 : 2η (73,45)
  • Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ρίψεων 2021 : 1η (72,37)
  • Ολυμπιακοί Αγώνες 2021 : 1η (78,48)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Poland's Anita Włodarczyk wins third consecutive women's hammer gold». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Τρομερό Παγκόσμιο ρεκόρ από την Βλοντάρτσικ». Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2016. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Anita Włodarczyk wins third Olympic hammer title». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Wlodarczyk planning to launch comeback at the European Throwing Cup in Split». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Anita Włodarczyk». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  6. ↑ «Anita Włodarczyk». Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2021. 
  7. ↑ «Focus of attention on world record-holders Spotakova and Wlodarczyk in Split». Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022. 
  8. ↑ «12th IAAF World Championships in Athletics : Hammer Throw women». Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2022. 
  9. ↑ «World Athletics Championships records». Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2022. 
  10. ↑ «Anita Włodarczyk». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  11. ↑ «78.30m world hammer record by Wlodarczyk in Bydgoszcz». Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2022. 
  12. ↑ «Inspired by Skolimowska, Wlodarczyk aims to become first to throw 80 metres». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  13. ↑ «Wlodarczyk planning to launch comeback at the European Throwing Cup in Split». Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. 
  14. ↑ «London 2012 - Event Report - Women's Hammer Throw Final». Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022. 
  15. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : IOC sanctions Tatyana Lysenko for failing anti-doping test at London 2012». Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2021. 
  16. ↑ «Wlodarczyk smashes hammer world record with 81.08m in Cetniewo». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  17. ↑ «Poland's Anita Wlodarczyk sets world record with 80m-plus hammer throw». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  18. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : Athletics - Final Results - Women's hammer throw». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2021. 
  19. ↑ «Report: women's hammer final – Rio 2016 Olympic Games». Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022. 
  20. ↑ «Wlodarczyk extends hammer world record in Warsaw». Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2022. 
  21. ↑ «Εκανε δεύτερο παγκόσμιο ρεκόρ σε 13 ημέρες!». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  22. ↑ «IAAF World Championships London 2017: Hammer Throw Women». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022. 
  23. ↑ «Токіо-2020: третє золото Влодарчик і перемога Дуплантіса». Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2021. 
  24. ↑ «Strong focus the key to Wlodarczyk's longevity». Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2022. 
  25. ↑ «T&FN'S WORLD WOMEN'S ATHLETES OF THE YEAR». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022. 
  26. ↑ «Hammer Throw Women : All Time Top Lists». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022. 
  27. ↑ «Tokio 2020. Dwa medale w rzucie młotem! Włodarczyk mistrzynią, Kopron z brązem». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  28. ↑ «World Athletics: Οι γυναίκες που έγραψαν ιστορία το 2021». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2022. 
  29. ↑ «Polish Anita Wlodarczyk seals third straight Olympic hammer throw title». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  30. ↑ «Anita Włodarczyk: Mam nadzieję, że wystąpię na następnych igrzyskach». Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  31. ↑ «Olympic hammer champions target triumphs on home turf in Bydgoszcz». Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2022. 
  32. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : Hammer throw gold medallist Anita Wlodarczyk to miss World Championships after injury while stopping a thief». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. 
  33. ↑ «L' ÉQUIPE : Anita Wlodarczyk forfait pour le reste de la saison». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ανίτα_Βουοντάρτσικ&oldid=10012418"