Αμφιλόχιος Γιάκοβλεφ
| Αμφιλόχιος Γιάκοβλεφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9ιουλ. / 20 Οκτωβρίου 1749γρηγ. Ροστόφ |
| Θάνατος | 26 Μαΐουιουλ. / 7 Ιουνίου 1824γρηγ. Ροστόφ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αγιογράφος |
Ο ιερομόναχος Αμφιλόχιος, κατά κόσμο Αντρέι Γιάκοβλεφ (ρωσ. Амфило́хий / Андрей Яковлев, 9 Οκτωβρίου 1749 ή[1] 1748 – 26 Μαΐου 1824) ήταν Ρώσος Ορθόδοξος ιερέας, μοναχός και αγιογράφος.
Γεννήθηκε στο Ροστόφ και ήταν γιος και εγγονός ιερέων, μάλιστα ο παππούς του είχε χειροτονηθεί πρεσβύτερος από τον Άγιο Δημήτριο του Ροστόφ. Από μικρό παιδί ο Αντρέι διακρινόταν για την αγάπη του προς τη θρησκεία, καθώς από επτά ετών παρακολουθούσε τις ιερές ακολουθίες και διάβαζε στο ψαλτήριο τα αναγνώσματα. Από νωρίς επίσης επιδόθηκε στην αγιογραφία, όπου και έγκειται η αξιόλογη συνεισφορά του. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1766 και λίγο αργότερα ανέλαβε μαζί με άλλους καλλιτέχνες την ανανέωση των αγιογραφιών τριών ναών της Μόσχας: της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, των Αρχαγγέλων και του Ευαγγελισμού. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ήταν έγγαμος ιερέας, αλλά έμεινε χήρος σε ηλικία μόλις 28 ετών και τότε, το 1777, εντάχθηκε στην αδελφότητα της Μονής του Αγιου Ιακώβου του Σωτήρος (Σπασο-Γιακοβλέφσκι, στα περίχωρα του Ροστόφ), ως δόκιμος μοναχός. Δύο χρόνια αργότερα έγινε κανονικός ιερομόναχος με το ιερατικό όνομα Αμφιλόχιος. Το 1780 ανανέωσε τις τοιχογραφίες του 17ου αιώνα στον Ναό της Συλλήψεως στη μονή. Ήταν ιεροψάλτης και εξομολόγος της Μονής, καθώς υπήρξε βαθύς γνώστης της Αγίας Γραφής. Λέγεται ότι οι πνευματικές συμβουλές του ζήτησε και ο ίδιος ο Τσάρος Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας και η μητέρα του Μαρία Θεοδώροβνα. Την προσοχή του Τσάρου είχε ιδίως προσελκύσει η φήμη που είχε αποκτήσει ο Αμφιλόχιος εξαιτίας του γεγονότος ότι επί σαράντα χρόνια στεκόταν καθημερινά για αρκετές ώρες μπροστά στο ιερό με τα λείψανα του Αγίου Δημητρίου του Ροστόφ, όπου και λειτουργούσε, για το οποίο του δόθηκε το παρατσούκλι «ταφικός πρεσβύτερος». Κοιμόταν όχι περισσότερες από πέντε ώρες την ημέρα και περνούσε τον υπόλοιπο χρόνο σε συνεχή προσευχή. Επισκεπτόμενος ο Τσάρος τον Αμφιλόχιο στο κελλί του, του δώρισε έναν αρχιερατικό σταυρό διακοσμημένο με διαμάντια. Ο Αμφιλόχιος ήταν επίσης ο πνευματικός πατέρας της κόμισσας Άννας Ορλόβα-Τσεσμένσκαγια, η οποία έγινε γενναιόδωρη ευεργέτιδα της Μονής Σπασο-Γιακοβλέφσκι. Στο τέλος της ζωής του, τα πόδια του γέροντα παρέλυσαν από τις ατελείωτες ώρες ορθοστασίας, οπότε τον μετέφεραν στα λείψανα του Αγίου Δημητρίου σε ειδική καρέκλα πάνω σε τροχούς.
Ο Αμφιλόχιος απεβίωσε στο Ροστόφ σε ηλικία 74 ετών. Στην κηδεία του παρέστησαν 150 ιερείς. Ο τάφος του Αμφιλοχίου, σε μορφή κόκκινης μαρμάρινης σαρκοφάγου, τοποθετήθηκε στον εξώστη του νέου Καθεδρικού Ναού της Συλλήψεως, ο οποίος ανεγέρθηκε μετά τον θάνατό του, το 1836, και αποτελεί ένα από τα γνωστότερα τοπικά αξιοθέατα. Στη συλλογή του Μουσείου του Ροστόφ έχουν διατηρηθεί προσωπογραφίες του Αμφιλόχιου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Αντίστοιχο λήμμα «Αμφιλόχιος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χ. Πάτση», τόμ. 5, σελ. 238
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το αντίστοιχο λήμμα «Αμφιλόχιος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 238
- Вахрина В.И.: το λήμμα «Амфилохий» στην Православная энциклопедия, Μόσχα 2001, τόμος 2, σσ. 200-201
- Вахрина В.И.: Спасо-Иаковлевский Димитриев монастырь, εκδ. Отчий дом, Μόσχα 2002, σσ. 77-78