Αλ-Αντίντ
| Αλ-Άντιντ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | العاضد لدين الله (Αραβικά) |
| Γέννηση | 16 Μαΐου 1151 Κάιρο |
| Θάνατος | 13 Σεπτεμβρίου 1171 Κάιρο |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Χαλίφης κυβερνήτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Αζ-Ζάφιρ μπι-αμρ-ιλλάχ |
| Οικογένεια | Φατιμίδες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φατιμίδης χαλίφης (1160–1171) |
Ο Αμπού Μουχάμαντ αμπντ Αλλάχ ιμπν Γιουσούφ (1151-1171), γνωστότερος με το μοναρχικό του όνομα αλ-Αντίντ λι-Ντίν Αλλάχ (αραβ. العاضد لدين الله), που σημαίνει κατά λέξη «ο υποστηρικτής της πίστεως του Θεού», ήταν ο δέκατος τέταρτος και τελευταίος χαλίφης της Δυναστείας των Φατιμιδών, και ο 24ος Ιμάμης των Χαφιζί Ισμαηλιτών, από το 1160 μέχρι τον θάνατό του το 1171.
Ανήλθε στον θρόνο του Καΐρου ως παιδί και κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ήταν ουσιαστικά μια μαριονέτα στα χέρια διάφορων ισχυρών ανδρών, οι οποίοι ασκούσαν εξουσία βεζίρη. Ο αλ-Αντίντ παρακολούθησε σχεδόν άπραγος την κατάρρευση του χαλιφάτου. Κατά τα έτη της βασιλείας του, τόσο το Σταυροφορικό Βασίλειο της Ιερουσαλήμ όσο και ο Σύρος κυβερνήτης Νουρ αλ-Ντιν επωφελήθηκαν από τις συγκρούσεις για την εξουσία στο Κάιρο και την εξασθένηση του κράτους των Φατιμιδών προκειμένου να καλλιεργήσουν τις δικές τους διεκδικήσεις στη χώρα. Για λίγο ο βεζίρης Σαουάρ επεχείρησε να στρέψει τις δύο πλευρές τη μία εναντίον της άλλης, αλλά τον Ιανουάριο του 1169 ένας Κούρδος στρατηγός του Νουρ αλ-Ντιν, ο Σιρκούχ, κατόρθωσε να ανατρέψει τον Σαουάρ και να καταλάβει το Κάιρο. Ο Σιρκούχ απεβίωσε λίγο αργότερα, αλλά τον διαδέχθηκε ο ανεψιός του, ο περίφημος Σαλαδίνος, που όχι μόνο εδραίωσε την κυριαρχία του επί της Αιγύπτου, αλλά προχώρησε στη διάλυση του καθεστώτος των Φατιμιδών. Οι πιστοί σε αυτό το καθεστώς εκκαθαρίσθηκαν από το στράτευμα και ο Ισμαηλισμός καταργήθηκε από τη θέση της κρατικής θρησκείας, αντικαθιστάμενος από το σουνιτικό Ισλάμ. Το αποκορύφωμα ήταν η επίσημη ανακήρυξη της κυριαρχίας των Αββασιδών τον Σεπτέμβριο του 1171. Ο αλ-Αντίντ πέθανε λίγες ημέρες αργότερα και η οικογένειά του τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό, ενώ ο Ισμαηλισμός διώχθηκε από το νέο καθεστώς και μέσα σε έναν αιώνα μετά την πτώση των Φατιμιδών είχε σχεδόν εξαφανισθεί στην Αίγυπτο.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Brett, Michael: «The Fatimid Empire» στο The Edinburgh History of the Islamic Empires, Edinburgh University Press, Εδιμβούργο 2017, ISBN 978-0-7486-4076-8
- Daftary, Farhad: The Ismāʿı̄lı̄s: Their History and Doctrines, β΄ έκδοση, Cambridge University Press, Cambridge 2007, ISBN 978-0-521-61636-2