Αλφόνσος των Βουρβόνων (1936-1989)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλφόνσος των Βουρβόνων
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Alphonse de Bourbon (Γαλλικά)
Γέννηση20  Απριλίου 1936[1][2][3]
Ρώμη
Θάνατος30  Ιανουαρίου 1989[4][1][2]
Beaver Creek Resort
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα
Τόπος ταφήςConvent of Las Descalzas Reales
ΠαρατσούκλιEl príncipe azul
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–1989)
Γαλλία
Ισπανία
Βασίλειο της Ιταλίας (1936–1946)
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιπλωμάτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚάρμεν Μαρτίνεθ-Βορδιού (από 1972)[5]
ΤέκναΛουδοβίκος Αλφόνσος του Ανζού[6]
Francisco de Asís, Duke of Bourbon[6]
ΓονείςΙάκωβος της Σεγόβια και Emmanuelle de Dampierre
ΑδέλφιαΓκονθάλο των Βουρβόνων
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβόνων-Ισπανίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαambassador of Spain to Sweden (1969–1972)[7][8]
πρέσβης
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (1972)[9]
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλφόνσος (20 Απριλίου 1936 - 30 Ιανουαρίου 1989) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας ήταν δούκας του Ανζού και του Κάδιθ και διεκδικητής του Γαλλικού Στέμματος, ως Αλφόνσος Β΄ της Γαλλίας. Στον τίτλο τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιός του Λουδοβίκος Αλφόνσος ως Λουδοβίκος Κ΄.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του Χάιμε (Ιακώβου) δούκα της Σεγκόβια και του Ανζού και της Εμμανουέλας ντε Νταμπιέρ, κόρης του Ροζέ δούκα του Σαν Λορέντσο Νουόβο. Ήταν εξάδελφος του Χουάν Κάρλος της Ισπανίας.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1972 νυμφεύτηκε τη Μαρία ντελ Κάρμεν Μαρτίνεθ-Μπορδιού υ Φράνκο, κόρη του Κριστόμπαλ Μαρτίνεθ-Μπορντιού 10ου μαρκησίου του Βιλαβέρντε και είχε (επιζόν) τέκνο:

  • Λουδοβίκος-Αλφόνσος γενν. 1974, δούκας του Ανζού, διεκδικητής βασιλιάς, ως Λουδοβίκος Κ΄, της Γαλλίας.
  • Φρανθίσκο δε Ασίς 1972-1984, απεβ. 12 ετών.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Dem, Marc. Le duc d'Anjou m'a dit: la vie de l'aîné des Bourbons. Paris: Perrin, 1989. (ISBN 2-262-00725-X).
  • Silve de Ventavon, Jean. La légitimité des lys et le duc d'Anjou. Paris: Editions F. Lanore, 1989. (ISBN 2-85157-060-9).
  • Zavala, José M. Dos infantes y un destino. Barcelona: Plaza & Janés, 1998. (ISBN 84-01-55006-8).

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]