Αλέξανδρος ο άγριος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξανδρος ο άγριος
Ο Αλέξανδρος ο άγριος όπως απεικονίζεται στον Κώδικα Manesse.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Meister Alexander (Γερμανικά) και Der wilde Alexander (Γερμανικά)
Γέννηση1200[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
συνθέτης
συγγραφέας
Περίοδος ακμής13ος αιώνας[2]

Ο επονομαζόμενος Αλέξανδρος ο άγριος (γερμ. Der wilde Alexander ή Meister Alexander) ήταν μεσαιωνικός τροβαδούρος (γερμ. Minnesänger), ο οποίος ήταν ενεργός από τα μέσα του 13ου αιώνα μέχρι και μετά το 1288. Τα έργα του θεωρούνται μέρος του Sangspruchdichtung, δηλαδή της κατηγορίας ποιημάτων που τραγουδώνται και είναι γραμμένα στη μεσαιωνική άνω γερμανική γλώσσα.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πιθανώς προερχόταν από τη Βυρτεμβέργη ή, το πιθανότερο, από την Ελβετία. Ο Αλέξανδρος αναφέρεται τόσο στον Κώδικα Manesse, όπου απεικονίζεται ως ένας άγριος καβαλάρης με κόκκινο χιτώνα, όσο και στο Jenaer Liederhandschrift (= χειρόγραφο ωδών της Ιένας). Τα περισσότερα έργα του χρονολογούνται από το β΄ μισό του 13ου αιώνα, με τον καλλιτέχνη να αναφέρεται για πρώτη φορά το έτος 1247. Δεν είναι γνωστό εάν ο Αλέξανδρος ανήκε στην ανώτερη τάξη, αλλά γενικώς θεωρείται ότι ήταν ένας περιπλανώμενος τροβαδούρος, που εξαρτιόταν από την υποδοχή του από μέρους της αυλής του ηγεμόνα στην επικράτεια του οποίου βρισκόταν την κάθε φορά.[3]

Το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα σώζονται πέντε από τα τραγούδια του Αλεξάνδρου, ένα από τα οποία αποσπασματικώς. Οι στίχοι του παρουσιάζουν πολυσύνθετες απεικονίσεις και περιγραφές, γεγονός που υποδεικνύει ότι είχε ένα σχετικώς υψηλό μορφωτικό επίπεδο, και επιπλέον τοποθετεί την ποιητική τέχνη σε υψηλή θέση, επιμένοντας στην καταγωγή της από βασιλιάδες. Η πλειονότητα των ποιημάτων του διεκτραγωδεί την παρακμή της εποχής του, της οποίας η άλωση της Άκρας θεωρείται ένα σύμπτωμα. Το ύφος της ποιήσεώς του είναι απλό, αλλά εκφραστικό, ενώ περιέχει πάντοτε έναν βαθμό πνευματικής ερμηνείας. Π.χ. το «Hie vor dô wir kinder wâren» περιέχει μία από τις ελάχιστες απεικονίσεις της παιδικής ηλικίας στη μεσαιωνική ποίηση, ωστόσο ακόμα και αυτό περιλαμβάνει μια προειδοποίηση κατά των αισθησιακών ηδονών. Ο Αλέξανδρος συνέθεσε και ένα λάι ή minneleich, δηλαδή ένα λυρικό αφηγηματικό ποίημα σε οκτωσύλλαβους ζευγαρωτούς στίχους. Είναι το «Mín trûclîchez klagen», που ανακαλεί την ουσία της επιθυμίας του έρωτα, ενώ αναφέρει και την άλωση και καταστροφή της Τροίας.[3][4][5]

Επιλεγμένη εργογραφία[6][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ein wunder in der werlde vert (= «ένα θαύμα θα γίνει στον κόσμο»), χριστουγεννιάτικο
  • Hie vor dô wir kinder wâren (= «όταν ήμασταν παιδιά»)
  • Mín trûclîchez klagen (= «τα παράπονά μου»)
  • Owê daz nach liebe gât (= «αγάπη και πόνος»)
  • Sîôn trûre (= θρήνος για τη Σιών)


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 (πολλαπλές γλώσσες) Virtual International Authority File. OCLC. Dublin. 88125545. Ανακτήθηκε στις 25  Μαΐου 2018.
  2. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jx20100519001. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουνίου 2022.
  3. 3,0 3,1 «Oxford Companion to German Literature: Der Wilde Alexander». 
  4. Biehl, Jürgen (1970). Der Wilde Alexander; Untersuchungen zur literarischen Technik eines Autors im 13. Jahrhundert [Der wilde Alexander; Investigations on the author's literary technique of the 13th Century] (στα Γερμανικά). Αμβούργο. OL 19276722M. 
  5. Müller, Ulrich (1974). Untersuchungen zur politischen Lyrik des deutschen MittelaltersΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή [Studies on the political poetry of the German Middle Ages] (στα Γερμανικά). Göppingen: A. Kummerle. ISBN 3-87452-112-5. 
  6. Worstbrock, Franz Josef (1996). LIED VI DES WILDEN ALEXANDER; Überlieferung, Interpretation und Literarhistorie [SONG VI OF DER WILDE ALEXANDER] (στα Γερμανικά). de Gruyter. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το λήμμα «Αλέξανδρος ο Αρχιτεχνίτης ή ο άγριος Αλέξανδρος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελ. 87