Αλέξανδρος ο Αερόπου
| Αλέξανδρος ο Αερόπου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ἀλέξανδρος (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 4ος αιώνας π.Χ. Λυγκηστίδα |
| Θάνατος | 330 π.Χ. |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Μακεδονία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | αρχαία ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Αέροπος της Λυγκηστίδας[1] |
| Αδέλφια | Ἡρομένης Αρραβαίος |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Μακεδονικός στρατός |
Ο Αλέξανδρος ο Αερόπου ή Αλέξανδρος ο Λυγκηστίδος ή ο Λυγκηστής (4ος αι. π.Χ.) ήταν μέλος του ηγεμονικού οίκου της αρχαίας Λυγκηστίδας (ή Λύγκου) στην Άνω Μακεδονία. Πατέρας του ήταν ο Αέροπος ο Λυγκηστίδος.[2] Ο ιστορικός Ιουστίνος είναι ο μόνος που γράφει σε ένα εδάφιο, λανθασμένα, πώς ο Αλέξανδρος Λυγκηστής ήταν αδελφός του Μεγάλου Αλεξάνδρου[3], ενώ σε άλλα αποσπάσματα τον αναφέρει με τον γεωγραφικό προσδιορισμό της καταγωγής του.[4]
Ο Αλέξανδρος είχε τρεις αδελφούς, τον Ηρομένη, τον Παυσανία και τον μικρότερο Αρραβαίο. Και τα τρία αδέλφια αναμίχθηκαν στη δολοφονία του βασιλιά Φιλίππου Β΄ της Μακεδονίας το 336 π.Χ.. Μόλις διαδέχθηκε τον δολοφονηθέντα πατέρα του, ο Μέγας Αλέξανδρος διέταξε τη θανάτωση όλων των ενεχομένων στη δολοφονία. Ο Αλέξανδρος ο Αερόπου ήταν ο μόνος στον οποίο δόθηκε χάρη, επειδή ήταν ο πρώτος που απέδωσε τιμές στον Μέγα Αλέξανδρο ως τον βασιλέα του.[5][6][7]
Στην Εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μέγας Αλέξανδρος όχι μόνο συγχώρησε τον συνονόματό του, αλλά τον κατέστησε έμπιστό του επιδαψιλεύοντάς του μεγάλες τιμές. Αρχικώς τού ανέθεσε τη διοίκηση μιας στρατιάς στη Θράκη και στη συνέχεια του θεσσαλικού ιππικού.[8] Κατέχοντας αυτές τις θέσεις, ο Αλέξανδρος ο Λυγκηστής συνόδευσε τον Μέγα Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ασία. Το 334 π.Χ., όταν ο Μ. Αλέξανδρος αναπαυόταν στη Φασηλίδα, πληροφορήθηκε ότι ο Λυγκηστής διατηρούσε μυστική αλληλογραφία με τον βασιλιά Δαρείο Γ΄ της Περσίας, που του είχε υποσχεθεί ένα μεγάλο χρηματικό ποσό προκειμένου να δολοφονήσει τον Μέγα Αλέξανδρο. Ο κομιστής των επιστολών από τον Δαρείο συνελήφθη από τον Παρμενίωνα, ο οποίος τον έφερε ενώπιον του Μ. Αλεξάνδρου και η προδοσία θεωρήθηκε αποδεδειγμένη. Και όμως, ο Μέγας Αλέξανδρος, φοβούμενος να δημιουργήσει αισθήματα αντιπάθειας στον ικανότατο Αντίπατρο, αντιβασιλέα της Μακεδονίας, του οποίου την κόρη (μία από τις 4) είχε πάρει ως σύζυγό του ο Αλέξανδρος ο Αερόπου/Λυγκηστής, σκέφθηκε ότι ήταν προτιμότερο να μη θανατώσει αμέσως τον τελευταίο. Απλώς τον καθαίρεσε από το αξίωμά του και τον έθεσε υπό επιτήρηση.
Σε αυτή την κατάσταση ο Λυγκηστής σερνόταν επί τρία χρόνια με τον στρατό στην Ασία, μέχρι το 330 π.Χ. Εκείνο το έτος ο Φιλώτας εκτελέσθηκε για παρόμοια δράση (Συνωμοσία του Δίμνου), οπότε οι Μακεδόνες απαίτησαν να δικασθεί και να τιμωρηθεί αναλόγως και ο Αλέξανδρος ο Λυγκηστής. Τότε πλέον ο Μέγας Αλέξανδρος ενέδωσε και ο προδότης Λυγκηστής, μη δυνάμενος να υπερασπισθεί τον εαυτό του, θανατώθηκε στην πόλη Αλεξάνδρεια Προφθασία, πρωτεύουσα της Δραγγιανής (σημερινό Αφγανιστάν).[9][10][11]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Julius Kaerst: «Alexandros 12» (Γερμανικά) 1893. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2023.
- ↑ Schmitz, Leonhard (1867). «Alexander». Στο: William Smith, επιμ. Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. 1. Βοστώνη: Little, Brown and Co., σσ. 111. http://www.ancientlibrary.com/smith-bio/0120.html. Ανακτήθηκε στις 2008-07-18. Αρχειοθετήθηκε 2009-03-30 στο Wayback Machine. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2022.
- ↑ Ιουστίνου Επιτομή των Φιλιππικών Ιστοριών, xi. 2
- ↑ Ιουστίνου Επιτομή των Φιλιππικών Ιστοριών, xi. 7, xii. 14
- ↑ Αρριανού Αλεξάνδρου Ανάβασις, Α 25
- ↑ Κόιντου Κούρτιου Ρούφου Historiae Alexandri Magni, vii. 1
- ↑ Ιουστίνου Επιτομή των Φιλιππικών Ιστοριών, xi. 2
- ↑ Αρριανού Αλεξάνδρου Ανάβασις, Α 25.3
- ↑ Κόιντου Κούρτιου Ρούφου Historiae Alexandri Magni, viii. 1
- ↑ Ιουστίνου Επιτομή..., xii. 14
- ↑ Διοδώρου Σικελιώτου Ιστορ. Βιβλ., xvii. 32, 80